Isis: Ακολουθώντας τις Διαδρομές Πετρελαίου του «Χαλιφάτου»

Είναι δύσκολο να καθοριστεί με ακρίβεια η συνολική παραγωγή πετρελαίου του Isis, αλλά αποτελεί γεγονός ότι τα περισσότερα από τα κοιτάσματα που κατέχει, χαρακτηρίζονται «γερασμένα». Το καθεστώς δεν διαθέτει ούτε την κατάλληλη τεχνολογία, ούτε τον κατάλληλο εξοπλισμό για την συντήρηση των πετρελαιοπηγών, πόσο μάλλον δε για την αύξηση της παραγωγικότητας τους.

Η τιμή εμπορίας του μαύρου χρυσού εξαρτάται από την ποιότητα του. Κυμαίνεται κατά μέσο όρο στα $25 το βαρέλι, ενώ σε περιοχές όπως το al-Omar, όπου το πετρέλαιο είναι υψηλής ποιότητας, η τιμή μπορεί να φτάσει και τα $45 το βαρέλι. Συνολικά, εκτιμάται ότι τα κέρδη του Isis ανέρχονται μεσοσταθμικά σε $1,1 εκατ. την ημέρα.

Αν και πολλοί πιστεύουν ότι το «Χαλιφάτο» εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές πετρελαίου για την χρηματοδότηση του, τα κέρδη που αποκομίζει από την εγχώριααγορά της βόρειας Συρίας,δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις που έκανε ο Σύριος διοικητής των ανταρτών στο Χαλέπι, για το γεγονός ότι προμηθεύεται πετρέλαιο από το Isis, παρ' όλο που οι δυνάμεις τους είναι αντιμέτωπες στην πρώτη γραμμή. «Είναι μια κατάσταση για γέλια και για κλάματα. Δεν έχουμε άλλη επιλογή και είμαστε μια επανάσταση με φτωχούς πόρους. Άλλωστε προσφέρεται κάποιος άλλος να μας προμηθεύσει με πετρέλαιο;»

Το αργό πετρέλαιο πωλείται απευθείας σε ανεξάρτητους εμπόρους, μέσα από ένα εξαιρετικά οργανωμένο σύστημα. Οι έμποροι, οι οποίοι συνήθως είναι συριακής ή ιρακινής καταγωγής, πηγαίνουν απευθείας στις περιοχές εξόρυξης του Isis και παραλαμβάνουν το πετρέλαιο με ιδιόκτητα φορτηγά. Η συγκεκριμένη μέθοδος όμως δημιούργησε τεράστιες ουρές στα διυλιστήρια, με αποτέλεσμα κάθε εγκατάσταση να γίνεται ευκολότερος στόχος για τις αεροπορικές επιχειρήσεις. Πλέον το Isis χρησιμοποιεί ένα νέο σύστημα παραγγελιοληψίας, όπου ο κάθε έμπορος εγγράφεται σε μία λίστα αναμονής έξω από το χώρο του διυλιστηρίου και παίρνει ακριβείς οδηγίες για την μέρα και ώρα φόρτωσης, ώστε να αποφευχθεί η συσσώρευση οχημάτων.

Οι έμποροι έχουν τρεις βασικές επιλογές, αφού παραλάβουν το φορτίο τους. Είτε μπορούν να κλείσουν κάποιο συμβόλαιο με ένα από τα τοπικά διυλιστήρια, είτε να το προωθήσουν σε μεσάζοντες που θα το μεταπωλήσουν στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές της βόρειας Συρίας και του Ιράκ, είτε να δοκιμάσουν την τύχη τους πουλώντας το πετρέλαιο απευθείας στις τοπικές αγορές, με σημαντικότερη αυτή του al-Qaim, στα συρο-ιρακινά σύνορα.Οι περισσότεροι έμποροι πάντως, προτιμούν να πωλούν το πετρέλαιο απευθείας στις τοπικές αγορές, με μέσο αναμενόμενοκέρδος περίπου $10 το βαρέλι.

Ο μεγαλύτερος όγκος των διυλιστηρίων πετρελαίου βρίσκεται στο ελεγχόμενο από τον Isis συριακό έδαφος, ενώ τα λίγα που βρίσκονται στις περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες,είναι παλιότερης τεχνολογίας και χαμηλότερης ποιότητας, ως προς το παραγόμενο προϊόν. Τα διυλιστήρια παράγουν κυρίως βενζίνη και μαζούτ. Αν και για τις αγορές του εξωτερικού η βενζίνη είναι σε μεγαλύτερη ζήτηση, στην εγχώρια αγορά συμβαίνει το ακριβώς αντίστροφο. Το μαζούτ χρησιμοποιείται από τους ντόπιους σε γεννήτριες με σκοπό την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, μια αναγκαιότητα μείζονος σημασίας, αν σκεφτούμε ότι σε πολλές περιοχές της Συρίας, το δίκτυο ηλεκτροδότησης είναι ανύπαρκτο ή έχει καταστραφεί.

Μόλις το πετρέλαιο διυλιστεί, αγοράζεται από Σύριους και Ιρακινούς μεσάζοντες και από αυτό το σημείο και έπειτα, το Isis σχεδόν απεμπλέκεται πλήρως από την εφοδιαστική αλυσίδα. Η μισή από την συνολική παραγόμενη ποσότητα πηγαίνει στο Ιράκ, ενώ το άλλο μισό καταναλώνεται στη Συρία.