Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως η
χώρα μας διαθέτει σημαντικό ορυκτό πλούτο τόσο σε ποιότητα, όσο και σε ποσότητα.
Το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών έχει συνεισφέρει με μελέτες,
τις τελευταίες δεκαετίες, στην έρευνα του ορυκτού πλούτου, ωστόσο τα τελευταία
χρόνια αντιμετωπίζει οικονομικά κυρίως προβλήματα, που θέτουν σύμφωνα με τους
εργαζόμενους σε κίνδυνο την εύρυθμη λειτουργία του.
Ειδικότερα, οι εργαζόμενοι στο
ινστιτούτο θέτουν τρία σοβαρά ζητήματα που συνδέονται με την εύρυθμη λειτουργία
του ΙΓΜΕ. Το πρώτο αφορά στο προσωπικό του ινστιτούτου και στην ανάγκη
προσλήψεων. Αυτή τη στιγμή, απασχολούνται 200 εργαζόμενοι, με τον πρόεδρο τους,
Γιώργο Βουγιουκαλάκη, να αναφέρει στο
energia
.gr, πως «το ΙΓΜΕ για να μπορέσει να είναι αποδοτικό
χρειάζεται 500-600 εργαζόμενους». Να υπενθυμίσουμε βέβαια, σε αυτό το σημείο,
πως υπήρχε στο πρόσφατο παρελθόν η πρόβλεψη για πρόσληψη 45 εργαζόμενων, αλλά η
υπόθεση αυτή έχει παγώσει.
Το δεύτερο ζήτημα, σχετίζεται με
την παρακράτηση, από το 2013, του 25% της μισθοδοσίας των εργαζομένων. Οι
εργαζόμενοι υποστηρίζουν, πως η παρακράτηση έγινε εξαιτίας της εφαρμογής μιας παράλογης
ερμηνευτικής εγκυκλίου του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Έκτοτε, ξεκινά ένας
δικαστικός αγώνας αρκετών εργαζομένων, που είχε σαν αποτέλεσμα τη δικαίωση τους.
Ο κ. Βουγιουκαλάκης όμως σημειώνει, πως «με την ολοκλήρωση των δικαστικών
αγώνων το ινστιτούτο θα βρεθεί να χρωστά στους εργαζόμενους μερικά εκατομμύρια ευρώ,
θα είναι δηλαδή χρεωμένη η πολιτεία με τόκους υπερημερίας και αναδρομικά».
Επομένως, αυτό που διεκδικούν οι εργαζόμενοι είναι να βρεθεί ένας τρόπος, εκτός
της δικαστικής οδού, ώστε να καταβληθούν τα χρήματα που διεκδικούν.
Τρίτο ζήτημα, είναι το
ασφαλιστήριο που είχε συνταχθεί το 1989 μεταξύ του ινστιτούτου και της Εθνικής
Ασφαλιστικής. Το συμβόλαιο χρηματοδοτούσαν τόσο οι εργαζόμενοι όσο και ο
εργοδότης, και όταν αποχωρούσαν λόγω παραίτησης ή συνταξιοδότησης λάμβαναν μια
αποζημίωση. Ωστόσο το 2013 η Εθνική Ασφαλιστική διέκοψε το συμβόλαιο, λόγω αδυναμίας
της να το διαχειριστεί. Ο λόγος που οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα ήταν, σύμφωνα
με τον κ. Βουγιουκαλάκη, ότι το αρμόδιο υπουργείο δεν έβαζε το μερίδιο που του
αναλογούσε, άρα σταμάτησε η καταβολή των αποζημιώσεων. Έκτοτε, ξεκινά ακόμα
ένας δικαστικός αγώνας, από πλευράς των εργαζομένων, για τη διεκδίκησή τους.
Υπάρχουν μάλιστα τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις για τέτοιες οφειλές του ινστιτούτου,
που αγγίζουν τα 8 εκατ. ευρώ. Να σημειωθεί βέβαια, πως πριν από
οκτώ μήνες, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ψήφισε μια τροπολογία, με
την οποία θεσπίζεται η ετήσια αναστολή μέτρων διοικητικής και αναγκαστικής
εκτέλεσης σε βάρος της κινητής και της ακίνητης περιουσίας του ινστιτούτου, ούτως
ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να λάβουν και πάλι τη μισθοδοσία τους.
Όλα τα παραπάνω προβλήματα
συνθέτουν την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το ΙΓΜΕ. Είναι, όμως
αξιοσημείωτο γεγονός πως την ίδια ώρα βρίσκονται σε εξέλιξη ερευνητικά
προγράμματα, ενώ και από την πλευρά της η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει πως
χρειάζεται την αξιοποίηση του ινστιτούτου. Άλλωστε, σε πρόσφατη συνεδρίασή του
το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής, ενέκρινε το στρατηγικό
σχεδιασμό για την αξιοποίηση των Ορυκτών Πρώτων Υλών. Σε αυτό το σχεδιασμό
ξεχωριστή θέση έχει το ΙΓΜΕ.