Όπως προκύπτει από τον επίμαχο διάλογο, επιδίωξη ήταν να γίνονται πλημμελείς έλεγχοι παρατύπων πρατηρίων καυσίμων από την αστυνομία, με αποτέλεσμα τα κυκλώματα λαθρεμπορίας να δρούν ανενόχλητα και ν’αποκομίζουν κέρδη από μη καταβαλλομένους φόρους υγρών καυσίμων που φθάνουν το 70% της αξίας των.
Της σχετικής ανακρίσεως επελήφθησαν δύο εισαγγελείς, εις πρόϊστάμενος Πρωτοδικείου και ο έτερος συνεπίκουρος του, κατ’ εντολήν του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ. Ισιδώρου Ντογιάκου. Η κυβέρνησις προχώρησε στην αντικατάσταση συνεργαζομένων αστυνομικών με «νονούς της νύκτας».
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνομιλούν «κλέφτες κι αστυνόμοι» αφού υπήρχε ανέκαθεν συνεργασία των, ως μέσου επαφής του κόσμου με τον υπόκοσμον. Αλλ’ αυτό που συμβαίνει μετά το 1981 στην χώρα μας είναι η απουσία παντελώς ελέγχου της ΕΛ.ΑΣ άπαξ και κατηργήθη η ετέρα αστυνομία, η Χωροφυλακή υπό του προφητάνακτος του Πασόκ.
Έτσι, η Ελλάς μαζί με την Αλβανία του Εμβέρ Χότζα κατέληξαν σε έναν και μοναδικό φορέα αστυνομεύσεως της χώρας, με 60.000 αστυνομικούς, πενιχρώς αμοιβομένων αλλά βεβαρυμένων με πολλά αλλότρια καθήκοντα, όπως η έκδοση διαβατηρίων, επίδοση δικογράφων, διεξαγωγή χημικών, πολεοδομικών κι αγορανομικών ελέγχων και με την προστασία …ασημάντων προσώπων που ουδένα διατρέχουν κίνδυνο ως λ.χ. πρώην υφυπουργίσκου που περιόδευε τον κόσμον όλον .
Αντί της διερευνήσεως αδικημάτων του ποινικού κώδικος και διαφυλάξεως της δημοσίας τάξεως, οι σύγχρονοι «μπάτσοι» (*) κατέστησαν, υπό την καθοδήγηση ΜΚΟ, προστάτες των λαθρομεταναστών και όχι των νομοταγών πολιτών στην Ελλάδα.
Αφεύκτως η ανάθεση τόσων καθηκόντων εις ένα μονοπώλιον εξουσίας προκαλεί καταχρήσεις εις εποχάς οικονομικής δυσπραγίας. Ιδίως στα ανώτερα στελέχη που ευρίσκονται προ του φάσματος της συνταξιοδοτήσεως. Συνεπώς, η ανάδειξη της ηγεσίας επί τη βάσει της επετηρίδος συνιστά άλλον ένα επιπλέον βαθμόν διαφθοράς. Απανταχού του πολιτισμένου κόσμου, οι ηγεσίες των αστυνομιών αναδεικνύονται επί τη βάσει της αποδόσεως και όχι της αρχαιότητος. Οι σερίφηδες μάλιστα στην Αμερική εκλέγοται υπό των πολιτών της εκάστοτε κομητείας.
‘Έτερος παράγων διαφθοράς είναι οι παρεμβάσεις των πολιτικών και κομμάτων στην άσκηση του αστυνομικού έργου. Φυσικώ τω λόγω, όταν ισχύει το «ξέρεις ποιός είμαι εγώ;» των πολιτευτών και η απειλή της δυσμενούς μεταθέσεως , τα αστυνομικά όργανα εφαρμόζουν «δύο μέτρα και δύο σταθμά»: επιείκεια για τους εκλεκτούς και αυστηρότητα τους κλητούς. Έτσι, όμως, καταργείται η Ισονομία στην δημοκρατία.
Τέλος αλλ’όχι εξαντλητικώς, υπάρχουν υπόγειες διαδρομές μεταξύ μεγάλων, ιδιωτικών επιχειρήσεων και αστυνομικών που τις εξυπηρετούν προνομιακώς με την ελπίδα προσλήσεως άμα τη αποστρατεία τους.
Βεβαίως, δεν έχει κανείς απαίτηση την σημερινή εποχή να είναι ο αστυνομικός ένας Ιαβέρης που διώκει απεινώς κάθε κατατρεγμένο και τελικά αν αποτύχει να συλλάβει τον Γιάννη - Αγιάνη, να ρίπτεται στον Σηκουάνα, όπως στους Αθλίους του Βίκτωρος Ουγκό.
Εν τούτοις, η θεσμική εξυγίανση της Αστυνομίας είναι απαραίτητη εις ένα κράτος δικαίου όπως θέλει να γίνη η Ελλάδα τον 21ο αιώνα, αφού απέτυχε στα προηγούμενα 200 χρόνια του νεοθωμανικού κράτους της.
Εδώ σε θέλω Κυριάκο !...
(*) Από τους… μπάτσους (ραπίσματα) που έριχναν στο παρελθόν οι αστυνόμοι στους ατακτούντες πολίτες.