ή και «επανάσταση» του λαού της εν λόγω χώρας της Κεντρικής Ασίας – ή, μάλλον, για να είμεθα «politically correct», «επανάσταση» «των πολιτών», αφού ο όρος «λαός» έχει, πλέον, σιωπηρώς εγκαταλειφθεί από το Οργουελλικόν λεξιλόγιον της Τροτσκιστικής Νομενκλατούρας των Δυτικών «Μετα-Δημοκρατιών» (όπως άλλως τε, πολύ προ αυτού, και ο όρος «έθνος»), καθώς θεωρείται παρωχημένος και αρρήτως συνδεόμενος με τον εθνικισμό και τον «νατιβισμό».
Στην πραγματικότητα, αυτό που συνέβη στο Καζακστάν ομοίαζε με Υβριδικόν Πόλεμον (Hybrid War). Τι εστί Υβριδικός Πόλεμος; Μία διττή στρατηγική αποσταθεροποιήσεως μιας χώρας και ανατροπής ενός καθεστώτος (regime change). Αφ’ ενός, τα επιτόπια παραρτήματα του «Δυτικού» Διεθνούς Παρακράτους των ούτω καλουμένων Μ.Κ.Ο. (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων) ενθαρρύνουν και διοργανώνουν ευρείας κλίμακος διαμαρτυρίες πολιτών εναντίον μιας κυβερνήσεως, εξ αφορμής πραγματικών, υπαρκτών, κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων ή πολιτικών σφαλμάτων και αστοχιών. Αφ’ ετέρου, ένοπλοι πράκτορες εκμεταλλεύονται τις διαδηλώσεις και λοιπές – ολιγώτερον ή περισσότερον μαζικές – εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, προκειμένου να δράσουν ως «agents provocateurs», προβαίνοντες εις βίαιες επιθέσεις κατά αστυνομικών καταστημάτων και λοιπών δημοσίων εγκαταστάσεων, δολοφονίες τόσον πολιτών-διαδηλωτών όσον και οργάνων της νομίμου δημοσίας δυνάμεως κ.ο.κ. – με πρόδηλον αντικειμενικόν σκοπόν την ραγδαίαν ριζοσπαστικοποίησιν των διαθέσεων αμφοτέρων των πλευρών, την πρόκλησιν ανεξελέγκτων αντιδράσεων εκατέρωθεν και, εν τέλει, την αποσταθεροποίησιν της χώρας και την ανατροπήν της κυβερνήσεως ή του καθεστώτος.
Πρόκειται περί της γνωστής στρατηγικής των ούτω καλουμένων «Εγχρώμων Επαναστάσεων» (Coloured Revolutions) των διοργανωμένων, ενορχηστρωμένων και εκτελουμένων υπό των Δυτικών Μυστικών Υπηρεσιών και του (εγνωσμένως αποτελεσματικωτέρου) συγχρόνου εκτελεστικού βραχίονός των, των λεγομένων Μ.Κ.Ο. – όπως τις γνωρίσαμε, κατά την διάρκειαν της τελευταίας εικοσαετίας, από τις απόπειρες (άλλοτε επιτυχούσες, άλλοτε αποτυχούσες) αποσταθεροποιήσεως και ανατροπής καθεστώτων στην Σερβία, στην Ουκρανία (τόσον το 2004 όσον και το 2014), στην Γεωργία, στην Λιβύη, στην Αίγυπτο, στην Συρία, στην Λευκορωσσία και αλλαχού. «Μετανεωτερικά Πραξικοπημάτων» (post modern coup d’ état) είχε ευστόχως χαρακτηρίσει αυτές τις επιχειρήσεις των Δυτικών Υπηρεσιών και Μ.Κ.Ο. ο Jonathan Steele, από των στηλών της αγγλικής εφημερίδος «The Guardian», ήδη από τα τέλη του 2004, από της εποχής δηλαδή της πρώτης «Εγχρώμου Εξεγέρσεως» στην Ουκρανία.
Υπ’ αυτό το πρίσμα οφείλει να αναγνωσθεί η καταγγελία του Προέδρου του Καζακστάν κ. Kassym-Jomart Tokayev εναντίον «ενίων ούτω καλουμένων “υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και “ακτιβιστών”», οι οποίοι «θέτουν εαυτούς υπεράνω του νόμου».
Ο Πρόεδρος Tokayev έκαμε λόγο περί προσχεδιασμένης δράσεως «ειδικών» του Ψυχολογικού και Προπαγανδιστικού Πολέμου, της Παραπληροφορήσεως (μέσω κατασκευής και διασποράς των λεγομένων «Fake News») και της χειραγωγήσεως των πολιτών αλλά και περί «υπογείου προπαρασκευής τρομοκρατικών επιθέσεων» από «πυρήνες εν υπνώσει» και «εξτρεμιστές», την αριθμητικήν δύναμιν των οποίων υπελόγισε στο ύψος των 20.000. Όπως ανέφερε στο Διάγγελμά του προς τον Λαόν της 7ης Ιανουαρίου, οι εν γένει ενέργειες μαρτυρούν την ύπαρξιν ενός «σαφούς σχεδίου πληγμάτων κατά στρατιωτικών, διοικητικών και κοινωνικών δομών», «συντονισμόν ενεργειών», «υψηλή μαχητική ετοιμότητα» καθώς και «ωμή βία».
Εν όψει της επιθέσεως «εγχωρίων και ξένων ενόπλων συμμοριτών» εναντίον της χώρας του, ο Πρόεδρος του Καζακστάν απηύθυνε έκκλησιν προς τον Πρωθυπουργόν της Αρμενίας, ο οποίος ασκεί κατά το τρέχον διάστημα τα καθήκοντα του Προεδρεύοντος του Οργανισμού Συμφώνου Συλλογικής Ασφαλείας (CSTO), καθώς και προς τους Πρόεδρους των Κρατών-Μελών του εν λόγω ευρασιατικού συμφώνου συλλογικής ασφαλείας (Ρωσσία, Λευκορωσσία, Κυργισία και Τατζικιστάν), περί αποστολής μιας κοινής Ειρηνευτικής Δυνάμεως στο Καζακστάν, προκειμένου να συνδράμει τις νόμιμες Αρχές της χώρας στην αποκατάστασιν της συνταγματικής τάξεως και της δημοσίας ασφαλείας.
Το αίτημα εγένετο δεκτόν, όπως είναι γνωστόν, και τα Κράτη-Μέλη του Οργανισμού Συμφώνου Συλλογικής Ασφαλείας απέστειλαν μίαν δύναμιν μέχρι τριών χιλιάδων στρατιωτών, η οποία θα επικουρήσει την νόμιμον δημοσίαν δύναμιν στην πάταξιν των ενόπλων συμμοριτών και στην επιβολήν κλίματος ηρεμίας – και, μετά πάροδον ολίγων ημερών, θα αποχωρήσει.
Σημειωτέον ότι αυτή η πρώτη ανάλογος διεθνής επέμβασις του Οργανισμού Συμφώνου Συλλογικής Ασφαλείας έλαβε χώραν κατά τρόπον απολύτως σύννομον και σύμφωνον προς το Διεθνές Δίκαιον. Εν αντιθέσει προς τον ούτω καλούμενον Οργανισμόν Συμφώνου Βορείου Ατλαντικού (ΝΑΤΟ), ο προαναφερθείς ευρασιατικός οργανισμός συλλογικής ασφαλείας δεν βαρύνεται με σωρεία ωμών παραβιάσεων θεμελιωδών διατάξεων του Διεθνούς Δικαίου, ούτε με εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος, όπως είναι η απρόκλητος επίθεσις εναντίον ανεξαρτήτου Κυριάρχου Κράτους (της πάλαι ποτέ Νοτιοσλαυΐας), άνευ κηρύξεως πολέμου μάλιστα (!), η απόσχισις εδαφών ανεξαρτήτου Κυριάρχου Κράτους, η αποσταθεροποίησις χωρών και κυβερνήσεων κ.λ.π.
*Επί σειράν ετών Καθηγητής-Σύμβουλος της Σχολής Εθνικής Αμύνης. Σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Τουρκικών και Συγχρόνων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών