Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου, ανησυχία επικρατεί μεταξύ των συμβούλων στρατηγικής του Λευκού Οίκου για τις προβληματικές δημοσκοπικές επιδόσεις της αντιπροέδρου Χάρις, η οποία όχι μόνο υπολείπεται του προέδρου Μπάιντεν σε αποδοχή, αλλά και εμφανίζει συνολικά αρνητικό ισοζύγιο θετικών-επικριτικών γνωμών.
Ειδικότερα, η Κάμαλα Χάρις αποδεικνύεται, μόλις έξι μήνες μετά την ορκωμοσία της ως ο λιγότερο δημοφιλής (σε αντίστοιχη φάση της θητείας του) αντιπρόεδρος των ΗΠΑ από τη δεκαετία του '70 και εξής.
Δύο πρόσφατες έρευνες φέρουν την Χάρις να συγκεντρώνει ποσοστό αποδοχής της τάξης του 46% μόλις, ενώ οι αρνητικές γνώμες κυμαίνονται στο 47-48%. Μάλιστα στη μία από τις έρευνες, αυτήν της YouGov για λογαριασμό του Economist το 40% των ερωτηθέντων φέρεται να έχει "πολύ αρνητική” γνώμη. Αντιθέτως, ο πρόεδρος Μπάιντεν "περνά τη βάση” με ποσοστά 51,3% έναντι 44,9% (ισοζύγιο +6,4%).
Οι Αλ Γκορ και Ντίκ Τσένι εξασφάλιζαν ποσοστά άνω του 60% στο πρώτο εξάμηνο και ο ίδιος ο Μπάιντεν ως αντιπρόεδρος του Ομπάμα άνω του 50%. Μόνο ο αμέσως προηγούμενος αντιπρόεδρος Μάικ Πενς βρισκόταν κάτω από το 50%, αλλά και αυτός με οριακά θετικό ισοχύγιο.
Περισσότερο ανησυχητικό για τα επιτελεία των Δημοκρατικών είναι το γεγονός ότι τις χειρότερες επιδόσεις της παρουσιάζει η αντιπρόεδρος μεταξύ των νεώτερων ψηφοφόρων. Σύμφωνα πάντα με τη YouGov, στην ηλικιακή κατηγορία 18-29 ετών οι δυσμενείς για την Χάρις γνώμες ανέρχονται στο 41%, ενώ οι θετικές περιορίζονται στο 36%.
Ιδιαίτερο πρόβλημα εμφανίζει η αντιπρόεδρος και στους Ισπανόφωνους. Αλλά αυτό εξηγείται εύκολα από το γεγονός ότι το κύριο καθήκον που της ανέθεσε ο Μπάιντεν το προηγούμενο διάστημα ήταν η μεταναστευτική πολιτική, όπου η Χάρις κατάφερε να απογοητεύσει και τις δύο πλευρές του φάσματος της κοινής γνώμης. Οι μεν συντηρητικότεροι την επικρίνουν για την απροθυμία της επί πολλές εβδομάδες να επισκεφθεί τα σύνορα, οι δε υπέρμαχοι της άρσης των περιορισμών για την αυστηρή έκκλησή της προς τους κατοίκους της Κεντρικής Αμερικής "Μην έρθετε στις ΗΠΑ”.
Όλα αυτά προστίθενται στο αντικειμενικό γεγονός ότι όταν έλαβε το χρίσμα η Χάρις (με άμετρη στήριξη από το κατεστημένο των Δημοκρατικών και το "σύστημα Κλίντον”) ήταν ελάχιστα γνωστή έξω από την Καλιφόρνια, της οποίας υπήρξε Γενική Εισαγγελέας και κατόπιν γερουσιαστής.
Αλλά και στη λειτουργία του γραφείου της λέγεται ότι υπάρχουν προβλήματα, ενώ η συνέντευξή της στο NBC τον Ιούνιο άφησε απορίες για τις επικοινωνιακές της δεξιότητες.
Ήδη πάντως καταβάλλονται προσπάθειες από τη μια να ενισχυθεί το προφίλ της αντιπροέδρου με την ανάληψη αποστολών στο εξωτερικό, όπως το ιστορικό ταξίδι που πρόκειται να πραγματοποιήσει στο Βιετνάμ, ενώ ταυτοχρόνως υποβαθμίζεται (για την αποφυγή "ατυχημάτων”) ο ρόλος της στην καμπάνια για τις ενδιάμεσες εκλογές του 2022. Λ.χ. δεν προβλέπεται επίσκεψή της σε δύσκολες πολιτείες, όπως η Αριζόνα.
Σε κάθε περίπτωση, η διαδοχή του Τζο Μπάιντεν δεν μπορεί να θεωρείται αυτόματη και όταν τεθεί και πάλι το ζήτημα του χρίσματος η Χάρις είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσει σκληρό ανταγωνισμό. Οι συμβολισμοί του συνδυασμού "πρώτη γυναίκα/ πρώτη έγχρωμη αντιπρόεδρος” δεν αρκούν για να κατακτήσει την κοινή γνώμη, αν δεν επιδείξει επιτυχίες στους "φακέλους” που της έχουν ανατεθεί.
*(Aπό capital.gr)