η οποία ακόμη και όταν προκαλείται δεν αποδίδει τα ίσα αλλά πώς αντιλαμβάνεται η γείτων χώρα την «θερινή καταπράυνση».
Εάν πρόκειται να συνεχίζονται οι υπερπτήσεις της Τουρκικής αεροπορίας υπεράνω των Ελληνικών νήσων, οι παραβιάσεις των χερσαίων συνόρων από λαθρομετανάστες προερχομένους από ανατολάς, το ΓΙΑΒΟΥΖ να κάνει υποθαλάσσιες γεωτρήσεις μέσα στην Ελληνική ΑΟΖ και εάν εξακολουθεί ο εποικισμός της Αμμοχώστου στην Κύπρο από μετοίκους εκ Τουρκίας, τότε δεν πρόκειται περί ηρεμιστικής συμπεριφοράς του Τούρκου προέδρου Ερντογάν αλλά μάλλον για καταπτόηση του ‘Ελληνος πρωθυπουργού Κυρ. Μτητσοτάκη, που βεβαίως δεν γίνεται αποδεκτή.
Η ιστορία των Ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξίας. Η Τουρκία μόνο όταν ευρίσκεται εν αδυναμία ή εξαρτάται από την συμπαράσταση τρίτων επιδεικνύει καλήν διαγωγή κι αύτη επ’ όλιγον. Οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της και η ηγεμονική συμπεριφορά της ηγεσίας της επανέρχεται μετ’ ου πολύ και ίσως καθίσταται δριμυτέρα.
Αλλού γεννάται η ελπίς υποτονικότητος της Τουρκικής δραστηριότητος στην ευρύτερη περιοχή: από την συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάϊντεν. Εάν ούτος καταστήσει σαφές ότι δεν θ’ ανεχθεί τις περυσινές αλητείες της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο και την συνέχιση της παραβίασης του διεθνούς δικαίου όπως στην περίπτωση της Τουρκικής παρουσίας στην Λιβύη, τότε δυνατόν να επιδειχθεί κάποια αυτοσυγκράτηση του Ταγίπ- εφέντη. Διαφορετικά θα έχομε επανάληψη της αγυρτείας του σε θερινή θερμοκρασία. Ο χρόνος θα το δείξει.
Κοντός ψαλμός αλληλούια! Οι δύο χώρες ευρίσκονται πολύ κοντά. Αγγίζει η μία την άλλη κι’ αν πρόκειται να έχουμε «ένα ήσυχο καλοκαίρι» θα γίνει αμέσως αισθητό όπως και το αντίστροφο. Πάντως ο Ερντογάν πέρασε «αβρόχοις ποσί» τον σκόπελο της διασκέψεως- κορυφής του ΝΑΤΟ. Τον βοήθησε προς τούτο κι’ η Ελληνική αντιπροσωπεία.