Γιατί όμως εισέβαλαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα; Η ιστορική ερμηνεία είναι ότι ο Χίτλερ ήθελε να απαλλαγεί από την παρουσία βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν την ελεύθερη πρόσβαση προς τη φιλική του Ρουμανία ή να απειλήσουν τα μετόπισθεν στην επικείμενη επίθεση της Γερμανίας στη Σοβιετική Ενωση. Ελέχθη επίσης ότι θέλησε να διασκεδαστεί το φιάσκο του Μουσολίνι στο αλβανικό μέτωπο που ήταν κακό για τη φήμη του Αξονα
Εχω τη δική μου ερμηνεία, προφανώς επηρεασμένη από επαγγελματική διαστροφή, σύμφωνα με την οποία δεν ήταν Lebensraum αυτό που επεδίωκε να εξασφαλίσει ο Χίτλερ αλλά Petroleumraum.
Τα ελληνικά λιμάνια ήταν απαραίτητα για την τροφοδοσία του Afrikakorps, του σώματος το οποίο, υπό την ηγεσία του Ερβιν Ρόμελ, της «Αλεπούς της Ερήμου», κινείτο προς Ανατολάς στις ακτές της Βόρειας Αφρικής, με τελικό στόχο τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής. Σύμφωνα με τον ιστορικό Μαρκ Μαζάουερ, ο Χίτλερ σε επιστολή προς τον Μουσολίνι περιέγραφε την κατεχόμενη Ελλάδα ως λίθο εκκίνησης (stepping stone) για μεταφορά στρατού και υλικών προς τη Βόρεια Αφρική. Ρήμαξε λοιπόν τη χώρα από κάθε είδους τρόφιμα και η Ελλάδα κατέληξε στη μεγάλη πείνα και στη μαύρη αγορά του χειμώνα 1941-42. Οι μαυραγορίτες της Αθήνας κραύγαζαν αργότερα χωρίς ντροπή «Βάστα, Ρόμελ», επειδή η κατάρρευσή του θα σήμαινε το τέλος της κερδοσκοπίας τους.
Στις αρχές του 1942, η ανάγκη της Γερμανίας για πετρέλαια έγινε ακόμη πιο έντονη. Αρχικός στόχος της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα ήταν η κατάληψη της Μόσχας, κάτι που ο Χίτλερ πίστευε ότι θα συνέβαινε σε λίγες εβδομάδες και θα οδηγούσε στην ψυχολογική και ουσιαστική κατάρρευση κάθε αντίστασης στο ανατολικό μέτωπο. Οταν από το στρατηγείο του στη «Φωλιά του Λύκου» στην Ανατολική Πρωσία κατάλαβε ότι η «Σοβιετική Αρκούδα» δεν ήταν τόσο ευκολοχώνευτος μεζές, διέταξε την Επιχείρηση Μπλε με πορεία προς τα καύσιμα του Καυκάσου μέσω της πόλης του Στάλινγκραντ, με το γνωστό αποτέλεσμα που ουσιαστικά έκρινε την έκβαση του πολέμου.
Κλείνω με μια σκέψη, πάλι από επαγγελματική διαστροφή: η Γερμανία είχε τότε τη δυνατότητα παραγωγής συνθετικών υγρών καυσίμων από τον άφθονο άνθρακα του Ρουρ, αλλά σε μικρές μόνο ποσότητες. Δεν είχε στη διάθεσή της τα μέσα της σημερινής τεχνολογίας, με τα οποία θα μπορούσε να πετύχει μαζική παραγωγή υδρογόνου από άνθρακα και να μετατρέψει τις μηχανές των τανκς και θωρακισμένων, ώστε να κινούνται με αυτό το καύσιμο. Δεν θα είχε τότε υποχρεωθεί να ενεργοποιήσει την Επιχείρηση Μαρίτα ούτε να κινηθεί προς το Στάλινγκραντ.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού, λοιπόν. Το κακόν: ο Χίτλερ εκτόπισε βίαια από τα γερμανικά πανεπιστήμια τους καλύτερους φιλελεύθερους, εβραίους ή μη, επιστήμονες. Το καλόν: δεν απέμεινε κανένας ικανός για να εφεύρει τις κυψέλες καυσίμου με υδρογόνο.
Ο Ραφαήλ Μωυσής είναι επίτιμος πρόεδρος του ΙΟΒΕ
(από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ")