Δεν εκπλήσσει η αποτυχία των μαρτύρων να φωτίσουν την υπόθεση καθώς πέντε από τις επτά υποθέσεις πολιτικών που ερευνήθησαν έπειτα από μαρτυρίες κατέληξαν στο αρχείον. Απλώς οι αρνητικές απαντήσεις στην Π.Ε. έδωσαν την ευκαιρία στους Κουκουέδες να αποχωρήσουν από τις συνεδριάσεις της, αρνούμενοι την νομιμοποίηση της διαδικασίας. Το ίδιο άλλωστε έχουν κάνει και για το Σύνταγμα της χώρας. Δεν το αναγνωρίζουν.
Όσον αφορά στην υπόθεση Παπαγγελοπούλου, της κατασκευής ενόχων δι’ εκβιασμού των εισαγγελέων, ούτε γάτα ούτε ζημιά, για μάρτυρες και Κουκουέδες: πρόκειται περί παρονυχίδος ακόμη και αν αφορά το κύρος της Δικαιοσύνης.
Εις επίμετρον, η άρνηση της εισαγγελέως διαφθοράς κας Τουλουπάκη να παράσχει στην Π.Ε. όλα τα έγγραφα της δικογραφίας Παπαγγελοπούλου, ρίχνει άπλετον …σκότος στην υπόθεση για να μην διευρυνθεί η ανάκρισις και περιλάβει «προστατευόμενα» πολιτικά πρόσωπα.
Και ενώ η προκαταρκτική εξέταση κυριαρχείται από την αρχή της μυστικότητος είναι μάλλον ή βέβαιον ότι ουδέν θα έλθη στην επιφάνεια για να διαλάμψει η αλήθεια . Ως συνήθως, κάθε πολιτική παράταξη θα δημοσιεύει την δική της ερμηνεία και το υπαρκτόν διπλούν σκάνδαλο Νοβάρτις- Παπαγγελοπούλου θα οδηγηθή στο αρχείον, για να μην διαταραχθεί η «πολιτική ομαλότητα», όπως και κατά την διαβόητη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου το 1989.
Το κόστος όμως της αρνησιδικίας φέρει εξ ολοκλήρου η Δικαιοσύνη, που δεν διέρχεται την καλυτέρα της εποχή. Όπως ανέφερε ο πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Γεώργιος Χ. Σανιδάς , σε άρθρο του («Καθημερινή» 22.2.20) «στις προαγωγές των δικαστικών λειτουργών η αξιοκρατία έχει τεθεί στο περιθώριο και τηρείται ευλαβικά η επετηρίδα, προάγοντας τους πάντες, ακόμη και οι αδιάφοροι και ράθυμοι (δικαστές) με πολύμηνες καθυστερήσεις στην έκδοση (δικαστικών) αποφάσεων αλλά και κάποιοι που έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας».
Η ταχεία όμως απονομή της δικαιοσύνης είναι οικονομικό αγαθό υπό διττή μορφή: σταθμίζεται από τον δυνητικό επενδυτή και επιβαρύνει τον φορολογούμενο. Όταν η Γερμανία λ.χ. έχει λιγότερα εφετεία απ’ ό,τι η Ελλάδα με πληθυσμό 8πλάσιο, γίνεται κατανοητό γιατί η ΤΕΣΛΑ κατασκευάζει εκεί τα εργοστάσια της κι’ όχι στην χώρα μας. Η αύξηση των θέσεων δικαστών υπό την πίεση διαφόρων παραγόντων, κυρίως συνδικαλιστών, καταλήγει στην καμπούρα του φορολογουμένου – του άλλου απροστάτευτου μετά την Δικαιοσύνη στην χώρα μας.