και εβδομάδες. Προς τον πρωθυπουργό, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όλους εμάς που παίζουμε κάποιο ρόλο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Οποτε πρωθυπουργός, αρχηγός αντιπολίτευσης και μέσα ενημέρωσης έκαναν όλοι μαζί μοιραία λάθη, ο τόπος βρέθηκε αντιμέτωπος με την τέλεια καταιγίδα. Κλασικό, όχι όμως απαραίτητα επίκαιρο, ο πόλεμος του 1897.
Τι θα έλεγα στον πρωθυπουργό; Να μη βλέπει τηλεόραση, να μη διαβάζει εφημερίδες και σάιτ όταν χειρίζεται λεπτές και κρίσιμες υποθέσεις. Να μην ανεβάζει τον πήχυ πάνω από εκεί όπου είναι λογικό και εφικτό. Και να βεβαιωθεί ότι τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη δεν μιλούν παρά μόνον όταν πρέπει. Οι «πολεμικές» ατάκες φέρνουν ίσως σταυρούς, αλλά είναι επικίνδυνες. Γενικά, όταν μπερδεύεις την εξωτερική με την εσωτερική πολιτική χάνεται η μπάλα και γι’ αυτό χρειάζονται πάντοτε οι επαγγελματίες σύμβουλοι και χειριστές, που δουλειά τους δεν είναι να ζυγίζουν το πολιτικό κόστος.
Στον αρχηγό της αντιπολίτευσης θα έλεγα να ρίξει τους τόνους και να μην οδηγήσει τη χώρα σε ένα επικίνδυνο σπιράλ με κορώνες και μαξιμαλιστικές θέσεις. Εντάξει, μπορεί να έχει δίκιο για κάποιες υπερβολές σε σχέση με την κριτική στη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά εδώ το διακύβευμα είναι δραματικά πιο ζωτικό για τα εθνικά μας συμφέροντα. Η ανεύθυνη αντιπολίτευση στα εξωτερικά θέματα μπορεί να προκαλέσει τεράστια ζημιά σε μια κρίσιμη στιγμή. Ο κ. Τσίπρας έχει μπει σε ένα ολισθηρό μονοπάτι.
Σε όλους εμάς που ασχολούμαστε με την ενημέρωση θα έλεγα ότι πρέπει να είμαστε πιο ψύχραιμοι, να καταλαβαίνουμε και να εξηγούμε τα προβλήματα χωρίς υπερβολές και άγνοια βασικών εννοιών. Θα πρόσθετα δε ότι καλό είναι να βγάζουμε στον αέρα απόστρατους στρατιωτικούς που ξέρουν για τι μιλούν και δεν ονειρεύονται να εκλεγούν βουλευτές ή να εντυπωσιάσουν το τοπικό τους καφενείο.
Να το πω αλλιώς: Είναι μια ώρα ευθύνης για όλους μας και μια στιγμή που η πατρίδα μπαίνει πάνω από σταυρούς προτίμησης, δημοσκοπήσεις και τηλεθεάσεις.
(αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)