Προφανώς, η προσπάθεια των προέδρων Πούτιν και Ερντογκάν, στη Μόσχα, για ανακωχή των εχθροπραξιών στην Τριπολίτιδα έπεσε στο κενό. Ο Χαφτάρ δεν εδέχθη την εκεχειρία προτού συμβουλευθή τους συμμάχους του, την Αίγυπτο και Γαλλία κλπ.
Εκεχειρία ζητεί συνήθως ο αντίπαλος που χάνει το παιχνίδι - εκτός αν στην Μόσχα συν-εζητήθη από τους Ρώσσους μισθοφόρους (Βάγκνερ) και τους in situ «συμβούλους» του Ερντογκάν, να παύσουν τις μεταξύ των αψιμαχίες στην Λιβύη, όπου ευρίσκονται όλως αναρμοδίως.
Η υπόθεση του εμφυλίου της χώρας αυτής αφορά την δύση, η οποία και ευθύνεται (επί προεδρίας Ομπάμα) διά την ανατροπή (και δολοφονία) του ηγέτου της Μουαμάρ Καντάφι, προ δεκαετίας.
Τώρα, η διαμάχη διασπείρεται εις όλο το εύρος της βορείου και δυτικής Αφρικής, με την άφιξη μαχητών του Ισλαμικού κράτους και της Αλ Κάϊντα στην επίμαχο περιοχή. Οι δυνάμεις αυτές κρύπτονται πίσω από τις συνεχιζόμενες εχθροπαξίες ενός «τελείου πολέμου δι’ αντιπροσώπων», στον οποίον επεμβαίνει και η διόλου δημοφιλής στην Αφρική, πρώην αποικιακή Γαλλία.
Υπ’ αυτήν την έννοια, η Ελλάς δεν έχει κανένα λόγον ν’ αναμιχθή στη «διαδικασία του Βερολίνου» που έχει συγκαλέσει η παραπαίουσα καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ για τις 19 Ιανουαρίου ε.έ, υποδυομένη τον προ 140 ετών Πρώσο καγκελάριο Ότο Μπίσμαρκ στο συνέδριο του Βερολίνου.
Η μόνη διαφορά της Τουρκίας με την Ελλάδα είναι ο καθορισμός των ορίων της υφαλοκρηπίδος μεταξύ των δύο χωρών, επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου που αναγνωρίζει στα νησιά απόλυτη κυριαρχία.
Οιοδήποτε άλλο θέμα που άπτεται του Λιβυκού εμφυλίου πολέμου, δεν αφορά την Ελλάδα διότι είναι προφανές και παραδεκτό από όλα τα ενδιαφερόμενα κράτη, ότι το διαβόητο «μνημόνιο» Ερντογκάν και του Λιβύου «προέδρου» Σαράζ, συνενώσεως των ΑΟΖ των δύο χωρών Λιβύης και Τουρκίας, είναι άκυρο ως παράνομο. Την ιδίαν αντίληψη έχει και το Στέητ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ.
Προς τι, λοιπόν, τόση φούρια της κυβερνήσεως Κυρ. Μητσοτάκη να παραστεί σε μία συγκέντρωση, στο Βερολίνο, όπου τ’ αποτελέσματα είναι αμφίβολά αλλά μπορεί να εκληφθούν ότι η Ελλάς αναγνωρίζει και τις άλλες αξιώσεις της Τουρκίας εις βάρος της;
(*) Veni, vidi, vici.