θα είναι «μεριμνά το κράτος για την διασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών», όπως προτείνει η ΝΔ, ή «εγγυάται ή εξασφαλίζει» κατά τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά διότι εισάγεται μία προσθήκη στο σύνταγμα (άρθρο 21 παρ. 1) που μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στο βάθος χρόνου για την δημοσιονομική ισορροπία.
Δεν αποτελεί πρόβλημα η δαπάνη ενός δισ. ευρώ για τους φτωχότερους πολίτες επί μιας συνολικής δαπάνης 115 δισ. ευρώ του δημοσίου , εν ευρεία εννοία αλλά είναι το τίμημα για την πρόκληση αισθήματος ασφαλείας στους πολίτες ότι η Ελληνική κοινωνία δεν θα τους αφήσει ανέστιους και αστέγους. Το δεύτερο κάπως πιο δύσκολο με την σχεδιαζόμενη «αναπροσαρμογή» του δημευτικού ΕΝΦΙΑ, που καθιέρωσε η κυβέρνηση Σαμαραβενιζέλου το 2012 κι’ ο οποίος είναι αντισυνταγματικός, επί τη βάσει της παραγράφου 4 του ιδίου άρθρου( η απόκτηση κατοικίας αυτών που στερούνται ή στεγάζονται ανεπαρκώς είναι υποχρέωση του κράτους) .
Σε όλα τα πολιτισμένα κράτη οι πολίτες δικαιούνται ενός «δικτύου ασφαλείας» ώστε να μην πέφτουν στην εσχάτη ένδεια που εξευτελίζει τον άνθρωπο. Η οργανωμένη κοινωνία των υπολοίπων τούς το οφείλει για ανθρωπιστικούς και οικονομικούς λόγους. Οι πρώτοι είναι αυτονόητοι αλλά το ερώτημα είναι πως οι δικαιούχοι θα εκλάβουν το επίδομα ασφαλείας σαν εγγύηση ή σαν κίνητρο ραστώνης και μοιρολατρίας. Εις άλλην περίπτωση, πώς οι πολιτικοί και τα κόμματα θα εκμεταλλευτούν την συνταγματική επιταγή για ψηφοθηρικά κέρδη.
Για τούς λόγους αυτούς, το «δίχτυ ασφαλείας» θα πρέπει να μην γίνει «δίχτυ αράχνης» στους ιστούς της οποίας θα εμπλέκονται οι τεμπέληδες εξ απαλών ονύχων και οι πολιτικοί στον πειρασμό της εκλογοθηρείας.
Προτείνεται συνεπώς το ύψος της σχετικής δαπάνης του κρατικού προϋπολογισμού να μην υπερβαίνει το 0,5% των φορολογικών δαπανών και οι δικαιούχοι να είναι άνω των 40 ετών και να μην αφορά λαθρομετανάστες. Η συνολική επίπτωση στο εθνικό εισόδημα από την δαπάνη αυτή θα είναι ανεπαίσθητη άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για «αντικυκλική» εισοδηματική πολιτική, ώστε οι «εταίροι» μας στο παράνομο ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ να εγείρουν ενστάσεις. Σε προσωπικό επίπεδο όμως τα 300 ευρώ μηνιαίως θα είναι μια απόδειξη ότι το κράτος δεν λησμόνησε τους λησμονημένους.