Η μίνι - άρα και μικρότερου ρίσκου - στρατιωτική επιχείρηση στα ανατολικά του Ευφράτη έφερε σε σημαντικό βαθμό το επιθυμητό αποτέλεσμα (απώθηση κουρδικών πολιτοφυλακών από τη μεθοριακή γραμμή και τερματισμός των βλέψεών τους για διευρυμένη αυτονομία στο πρότυπο των Κούρδων του Ιράκ), πλην όμως η νέα κατάσταση αφενός δεν έχει διευθετηθεί οριστικά, αφετέρου απαιτεί διπλωματικό κεφάλαιο και εργώδεις προσπάθειες προκειμένου να αποτραπούν στο μέλλον αρνητικές για την Αγκυρα εξελίξεις.
Προϋπόθεση ώστε η Τουρκία να έχει λόγο και ρόλο στις διαπραγματεύσεις για το νέο Σύνταγμα της Συρίας, αλλά κυρίως για να μην περιφρονηθεί αργότερα, είναι η διατήρηση της παρουσίας της εντός συριακής επικράτειας. Ενώ, λοιπόν, ο Ερντογάν αρχικά ισχυρίστηκε ότι οι τουρκικές δυνάμεις θα παραμείνουν στη Συρία έως ότου εξουδετερωθούν οι «τρομοκράτες», αργότερα αποκάλυψε τις πραγματικές του προθέσεις, συνδέοντας την αποχώρηση της Τουρκίας με την ταυτόχρονη απόσυρση και των υπόλοιπων ξένων δυνάμεων που δρουν στη Συρία. Το καθεστώς Ασαντ, παρότι ιδιαίτερα ενισχυμένο τόσο εδαφικά όσο και διπλωματικά, στο επιχειρησιακό πεδίο, χωρίς τη συνδρομή Ιράν και Ρωσίας, παραμένει εξαιρετικά ευάλωτο και οπωσδήποτε δεν είναι σε θέση κατά μόνας να επιβάλει την τάξη στο σύνολο της χώρας. Από την άλλη, οι Αμερικάνοι δυσκολεύονται αισθητά να περιθωριοποιήσουν τους Κούρδους της Συρίας, διότι σε μια τέτοια περίπτωση θα απολέσουν τον μόνο αξιόπιστο εταίρο/έρεισμά τους. Ακόμη και αν υφίσταται μια ευρύτερη συνεννόηση ΗΠΑ - Ρωσίας, δεν μπορεί η Ουάσιγκτον να βασίζει τα συμφέροντά της στις επιθυμίες και τις διαβεβαιώσεις της Μόσχας.
Οι Κούρδοι, προσπαθώντας ακόμη να ξεπεράσουν το σοκ του αδειάσματος από τον Τραμπ, είναι έτοιμοι για μια συμφωνία με τον Ασαντ, με τη μεσολάβηση της Ρωσίας, ωστόσο θεωρούν ότι η τελευταία δεν μπορεί να έχει αποκλειστικά τον ρόλο του εγγυητή, προφανώς επειδή δεν την εμπιστεύονται απόλυτα. Επιδιώκουν την επιβολή απαγόρευσης πτήσεων, θεωρώντας ότι η Τουρκία δεν έχει πλεονέκτημα έναντι αυτών στο έδαφος, αλλά επωφελείται των αεροπορικών επιδρομών για να καταβάλει τις κουρδικές πολιτοφύλακες, ενώ σε ανάλογη κατεύθυνση ζητούν την παρουσία διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης υπό την ομπρέλα του ΟΗΕ. Συνάμα, προσβλέπουν στην υποστήριξη άλλων εμπλεκόμενων δυνάμεων, ειδικότερα δε των Αμερικανών, ώστε να μη μείνουν εκτός των διαβουλεύσεων για την επόμενη μέρα στη Συρία. Μάλιστα, αφήνουν να διαρρεύσει ότι έχουν λάβει σχετικές διαβεβαιώσεις, εντούτοις πλέον η εμπιστοσύνη τους σε αυτούς είναι κλονισμένη.
Τέλος, έχει ενδιαφέρον ότι μάχες μαίνονται πέραν της γραμμής εκεχειρίας, κάτι που σημαίνει ότι η Τουρκία, εφόσον της δοθεί η ευκαιρία, δεν θα παραμείνει - με διάφορα προσχήματα - στη ζώνη που έχει συμφωνηθεί με ΗΠΑ και Ρωσία, ενώ η απουσία πολιτικής αναγνώρισης των Κούρδων από τη διαδικασία της Γενεύης ενθαρρύνει την πολιτική της Άγκυρας.
(αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ)