που προσέδεσε στην Γερμανική σφαίρα επιρροής τα Τίρανα που όμως δεν πληρούν τις Ευρωπαϊκές προδιαγραφές, για να γίνουν κράτος-μέλος της ΕΕ.
Προσέτι θεωρείται συνυπεύθυνη όχι μόνο για την «στρατηγική αυτονομία» της Τουρκίας και το πανάθλιο σύμφωνο ΕΕ-Αγκύρας για την λαθρομετανάστευση αλλά και για την απόρριψη της πολιτικής αναθερμάνσεως της Ευρωπαϊκής οικονομίας που αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο υφέσεως το προσεχές έτος.
Με άλλα λόγια, τα… φιάσκα της φράου Μέρκελ συνεχίζονται αμείωτα και προκαλούν την διεθνή χλεύη, ιδίως εν σχέσει με το παρελθόν, οπότε η ίδια υπαγόρευε την Ευρωπαϊκή πολιτική.
Όπως είπε ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, που μαζί με τους Ολλανδούς και τους Εσθονούς ήγειρε «βέτο» (δικαίωμα αρνησικυρίας) στις υποψηφιότητες των Ράμα και Ζάεφ , να ενταχθούν στη Ευρωπαϊκή οικογένεια: «Τι θα έλεγα στον Γαλλικό λαό όταν οι Αλβανοί είναι η δεύτεροι σε αιτήσεις ασυλίας στην Γαλλία και πως θα δικαιολογούσα την ήδη εμφανή δυσλειτουργία της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης , όταν στις 27 χώρες προσέθετα και την «βόρεια μακεδονία;»
Αυτό που αιδωσίμως δεν ελέχθη ήταν το «έχουμε αρκετούς μουσουλμάνους στην ΕΕ. Μην προσθέσουμε κι’ άλλους»!
Οι παλινδρομήσεις αυτές της ΕΕ στην απορρόφηση των Βαλκανίων, μέσα στην «σφαίρα εξαρτήσεως» της Γερμανικής ηγεμονίας, ικανοποιούν πρωτίστως δύο ηγέτες: Τον Ρώσσο πρόεδρο Πούτιν και τον Τούρκο Ταγίπ Ερντογκάν.
Ο πρώτος δεν θα ήθελε την υποψηφιότητα της Σερβίας – τώρα ακόμη πιο δύσκολη - να πάρει ημερομηνία ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τις Βρυξέλλες και ο Τούρκος πρόεδρος ελπίζει ότι οι κυρώσεις που συζητούν «Ευρωπαίοι διπλωμάτες» στην Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, για τις παράνομες Τουρκικές έρευνες υδρογονανθράκων έξω από τις ακτές της Κύπρου, θα είναι ήπιες αν όχι ασήμαντες.
Οι επιπτώσεις της νέας, σθεναράς Ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι στις προκλήσεις της Ρωσσίας και Τουρκίας δεν μένουν ανεπαίσθητες στα Βαλκάνια. Ήδη, η Σκοπιανή κυβέρνηση Ζάεφ τελεί υπό παραίτησιν και εκλογές ορίσθησαν για τις 12 Απριλίου 2020 οπότε δεν αποκλείεται να γίνη κυβέρνηση το κόμμα των πρώην κομιτατζήδων VMRO-DPMNE, οπότε η πολύβλαστος συμφωνία των Πρεσπών «να βυθιστεί» στην λίμνη. Η Βουλγαρία διατηρεί τις επιφυλάξεις της και η κυβέρνηση Μητσοτάκη άρχισε να δοκιμάζεται από λαϊκή δυσφορία στην Μακεδονία.
Το δίλημμα του Κυπρίου προέδρου Αναστασιάδη είναι να ζητήσει, από την Φεντερίκα Μποκερίνι, αρμοδία για τις εξωτερικές σχέσεις της Κοινότητος, σοβαρές κυρώσεις για τις παρασπονδίες της Τουρκίας ή να συνταχθή με τον Κυρ. Μητσοτάκη, που θέλει ν’ αποφύγει την μήνιν του Ερντογκάν, με πολλές καραβιές λαθρομεταναστών (Λ/Μ) στα ήδη ασφυκτιώντα από «τις Λ/Μ ροές» Ελληνικά νησιά;
Στο ζήτημα αυτό πάλι η φράου Μέρκελ έβαλε την ουρίτσα της, όταν έκανε την περιλάλητη συμφωνία με την Τουρκία το 2016. Λόγου χάριν, αν ένας Τζιχαντιτζής συλληφθεί στην Ομόνοια, δεν δύναται να εκδοθεί στην Τουρκία παρά μόνον αν έχει υποβάλλει αίτημα ασύλου στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου όπου λάθρα απεβιβάσθη.
Έτσι προστατεύθη τότε η Γερμανία αλλά επιβαρύνεται σήμερα η Ελλάς. Δεν είναι η πρώτη φορά ούτε η τελευταία, με το υπάρχον «πολιτικό μας προσωπικό» που υπογράφει, ελαφρά τη καρδία, ό,τι του ζητήσουν οι δόλιοι Ευρωπαίοι.