Μοιάζει, λέει, θυμωμένη η Γκρέτα Τούνμπεργκ, η 16χρονη ακτιβίστρια που διασχίζει τον Ατλαντικό με ιστιοπλοϊκό για να αφυπνίσει τη διεθνή κοινή γνώμη για την κλιματική αλλαγή. Λες κι έχει υπάρξει ποτέ νέος που διατύπωσε τις διεκδικήσεις του προς τη γενιά των γονιών του με διακριτικότητα και ηρεμία. 

Προφανώς, η οργή κι η ορμή είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε κινήματος.

Ναι, αλλά είναι περίεργη, μιλάει μονότονα, «το παίζει Μεσσίας». Και γιατί δεν πάει σχολείο; Γιατί την αφήνουν οι γονείς της να κάνει κοπάνα για να σώσει τον πλανήτη; Γιατί έχει Asperger. Γιατί έχει μια αίσθηση αποστολής. Υπάρχουν πράγματι ερωτήματα για τον ρόλο των γονιών της. Κι εκείνοι όμως μάλλον δεν μπορούν να σταματήσουν κάτι που έχει πάρει διαστάσεις παγκόσμιου κινήματος και να της τραβήξουν το αυτί.

Προφανώς, αν η Γκρέτα μάς άρεσε, αν ζούσε ακριβώς όπως έχουμε φανταστεί κάθε έφηβη της ηλικίας της και πήγαινε σχολείο, φλέρταρε και ανέβαζε φωτογραφίες στο Instagram όπως κάνουν οι περισσότεροι συνομήλικοί της, δεν θα είχε χρόνο να σώσει τον πλανήτη.
Χρειάζεται κάποιος εμμονικός, κάποιος λίγο «ψωνισμένος» για να αναδειχθεί σε παγκόσμιο σύμβολο που θα εμπνεύσει και θα επηρεάσει όλο τον κόσμο. Δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να είναι κι ωραίος τύπος, να είναι «η κόρη που θα θέλαμε να έχουμε» για να την ακούσουμε και να την ακολουθήσουμε.

Οι βιτριολικές, συχνά απάνθρωπες, επιθέσεις που δέχεται τις τελευταίες ημέρες η 16χρονη Σουηδή έχουν συγκεκριμένη πηγή από την οποία εκπορεύονται. Τη στοχοποιούν κυρίως οι ακροδεξιοί αρνητές της κλιματικής αλλαγής, οι αμφισβητίες όσων συντελούνται γύρω μας, οι εγχώριοι wannabe Τραμπ, εκείνοι που παρουσιάζουν συνωμοσιολογικές θεωρίες και αμφισβητούμενα «εναλλακτικά» στοιχεία για να πείσουν ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια ομαδική παράκρουση της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Και που αποκηρύσσουν την οικολογική ευαισθησία και την αγωνία για το μέλλον του πλανήτη ως υποκριτικά «δάκρυα για τα ελαφάκια».

Δεν είναι όμως τυχαίο ότι η Γκρέτα έγινε εξώφυλλο στα μεγαλύτερα περιοδικά του κόσμου, ακριβώς επειδή εκατομμύρια πιτσιρίκια στον πλανήτη ταυτίζονται μαζί της χωρίς εκείνη να είναι ακριβώς σαν κι αυτά. Αυτό θα έπρεπε να μας αρκεί. Η Γκρέτα είναι η αφορμή να συζητήσουμε την υπαρξιακή απειλή με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η Γη. Η εκφορά του λόγου, τα κοτσίδια κι οι κοπάνες της είναι δευτερεύοντα θέματα.

("Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")

Διαβάστε ακόμα