λέει πολλά. Εκπέμπει κάτι βαθύτερο και πιο σημαντικό από τις περιοδικές δηλώσεις και ενημερώσεις.
Καθώς περίμενε τον Ελληνα ομόλογό του στο Πεντάγωνο, ο κ. Σάναχαν κλήθηκε να σχολιάσει την επιθετικότητα της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο και στο Αιγαίο, και ανέφερε ότι οι κινήσεις της είναι παρόμοιες με εκείνες της Ρωσίας στο συγκεκριμένο περιστατικό. Εσπευσε να προσθέσει ότι θα ήταν προσεκτικός σε ό,τι αφορά τη διασύνδεση των δύο, αλλά η ουσία δεν αλλάζει.
Για τους Αμερικανούς, η Τουρκία των τελευταίων δύο δεκαετιών είναι ένας δύσκολος εταίρος. Η τοποθέτηση του υπ. Αμυνας των ΗΠΑ καταδεικνύει το σκεπτικό που διαπνέει πλέον το αμερικανικό κατεστημένο εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Προσωπικά, μου θυμίζει την αγανάκτηση Αμερικανών αξιωματούχων, την άνοιξη του 2003, λίγο πριν από τον πόλεμο του Ιράκ, για την άρνηση της Αγκυρας να επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών δυνάμεων από το τουρκικό έδαφος, κάτι που θα επέτρεπε την ταχεία δημιουργία βόρειου μετώπου, αυξάνοντας τις προοπτικές επιτυχίας. Η συναισθηματικά φορτισμένη έκρηξη Αμερικανού αξιωματούχου κατά της «συμμάχου» Τουρκίας, λίγους μήνες αργότερα στο Πεντάγωνο, μου έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη: «Λόγω της στάσης τους, Αμερικανοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους, και αυτό δεν θα ξεχαστεί εύκολα σε αυτό το κτίριο».
Η ενόχληση σταδιακά μεταβάλλεται σε αγανάκτηση και παγιώνεται ως η επίσημη αμερικανική θέση. Το δείχνουν οι επαναλαμβανόμενες τοποθετήσεις αρμόδιων Αμερικανών διπλωματών, που καλούν την Αγκυρα να μη συνεχίσει τις έρευνες εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Και, φυσικά, υπάρχει η σύγκρουση για τους S-400.
Είναι νωρίς ακόμη. Μπορεί να υπάρξουν εξελίξεις στη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν, που θα πραγματοποιηθεί στο περιθώριο της συνόδου του G20 στην Οσάκα.
Ωστόσο, για όσους έχουν ζήσει στην Ουάσιγκτον, και έχουν παρακολουθήσει το πώς λειτουργεί το αμερικανικό κατεστημένο και διαμορφώνει απόψεις και θέσεις, είναι σαφές ότι έχει συντελεσθεί μια τεράστια αλλαγή. Η δυσφορία για την Τουρκία είναι υπαρκτή και είναι βαθιά.
("Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")