H φωτογραφία που εδημοσιεύθη στην iefimerida με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο στο πλευρό του ζεύγους Ντόναλντ Τραμπ στις εκδηλώσεις του Πόρτσμουθ της Αγγλίας, επ’ ευκαιρία της 75ης επετείου της συμμαχικής αποβάσεως στην κατεχομένη από τους Γερμανούς Νορμανδία, έχει πολύ μεγαλυτέρα 

αξία των χιλίων λέξεων ως λέγει η παροιμία. Διότι συμβολίζει την ιδιαιτέρα σημασία των Ελληνο- Αμερικανικών σχέσεων. Δοθέντος ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο στην εθιμοτυπία των μεγάλων δυνάμεων , η έμφαση που εδόθη στην Ελληνική παρουσία κατά την τελετή δεν είναι μόνον ιστορική, αλλά και πολιτική.

Ιστορική μεν καθ’ όσον η μικρά Ελλάς ήταν η πρώτη πού έφερε το μήνυμα της νίκης των συμμάχων κατά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο όταν κατενίκησε τους Ιταλούς στα Αλβανικά βουνά επί εξάμηνο, αυτοθυσιάσθη στα οχυρά του Ρούπελ επί δεκαήμερον για να συγκρατήσει την Γερμανική εισβολή από την Βουλγαρία και συνέχισε την Μάχη της Κρήτης , όπου οι Γερμανοί απώλεσαν τον ανθό της νεολαίας των.

Ως αποτέλεσμα η Γερμανική εκστρατεία στην πρώην Σοβιετική Ένωση καθυστέρησε επί έξη εβδομάδες και άλλαξε την πορεία του πολέμου με την βοήθεια του Ρωσσικού χειμώνος το 1942.

Πολιτική είναι η σημασία της χειρονομίας του Αμερικανού προέδρου Τράμπ , να φέρει κοντά του τον εκπρόσωπο της Ελλάδος , για να δείξει όχι μόνο τις σχέσεις αμοιβαιότητος με την Αμερική αλλά εν αντιδιαστολεί, την απουσία της Τουρκίας με την οποία οι διαφορές του υπερβαίνουν την προμήθεια του αντιπυραυλικού συστήματος ΕΣ 400 και περιλαμβάνουν αντιπαλότητες από της Λιβύης έως Συρίας και της δυτικής όχθης του Ιορδάνη ,στο Ισραήλ.

Οι δυτικοί ηγέτες δεν είναι η πρώτη φορά που αντικαθιστούν την διπλωματία με το πρωτόκολλο. Όταν ο «πατέρας της νίκης» Ουΐστον Τσώρτσιλ είχε παρακαθήσει σε γεύμα με την Ελληνική κυβέρνηση Τσουδερού , στο Καϊρο τον Σεπτέμβριο του 1944 , είχε προτείνει στον αντιπρόεδρο Παναγιώτη Κανελλόπουλο την συμμετοχή αγήματος Ελλήνων ευζώνων στη παρέλαση των συμμαχικών στρατευμάτων στην υπό κατάληψη Ρώμη - κι’ όταν αυτός αντέδρασε κατά …ακαδημαϊκό τρόπον , τον χαρακτήρισε λίαν υποτιμητικώς με την γνωστή αθυροστομία του .

Τον Π.Κ. συνόδευε πάντοτε η έλλειψη πολιτικότητος που αντιθέτως είχε ο «ανεψιός» του Κων/νος Καραμανλής , ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός επί μία δωδεκαετία και έγινε πρόεδρος της δημοκρατίας ενώ ο ΠΚ ουδέποτε είχε μία πολιτική επιτυχία πλήν του συγγενικού διορισμού του ως αναπληρωτού  αρχηγού της «Ε,ρέ» (κατά την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ) οπότε και συνελήφθη υπό των πραξικοπηματιών της 21ης/4/67.

Εις μίαν άλλη περίπτωσιν , η επιθυμία του Γάλλου ηγέτου Σάρλ Ντεγκώλ , να επισκεφθή την Ελλάδα μετά την Γιάλτα τον Φεβρουάριο του 1945 , επιθυμία που ματαιώθη , Κύριος οίδε τίνος πρωτοβουλία, εχάθη μια ευκαιρία Γαλατικού φρονηματισμού του ΚΚΕ όπως μην προβεί στον «τρίτο γύρο» της ενόπλου ανταρσία του ΕΛΑΣ στα  Ελληνικά βουνά.

 Με το τριετές «αντάρτικο» εχάθη μία ολόκληρη γενεά του Ελληνικού πληθυσμού , καθυστέρησε επί δεκαετία η κολοβή μεταπολεμική ανασυγκρότηση της χώρας και απωλέσθη η εθνική ανεξαρτησία , με την υποταγή της χώρας στα κελεύσματα του ΝΑΤΟ κι’ αργότερα της Ευρωπαϊκής «ένωσης».

Ας ελπίσωμε σήμερα ότι η διεθνής συγκυρία συνιστά μία καμπή στις σχέσεις της Ελλάδος με τους συμμάχους της στον τελευταίο πόλεμο , επ’ ωφελεία αμφοτέρων και δεν θα χαθή  πάλι η ευκαιρία.

Διαβάστε ακόμα