καταστροφή της Παιδείας, υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξεως και προκλητική διαβίωση μελών της κυβέρνησης). Αρκούν όμως, μερικά λάθη τύπου Σαμαρά-Βενιζέλου το 2014, για να γυρίσει πάλι η χώρα στο «κόκκινο» όπως:
Πρώτα απ’ όλα τα σφάλματα, να καθυστερήσει η άμεση επαναφορά του Νόμου και της Τάξεως στα Εξάρχεια, να συνεχισθή η δικαστική άδεια εξόδου από τις φυλακές των κατά συρροήν δολοφόνων, να μην κηρυχθή δημοψήφισμα για το αν αποδέχεται ο Ελληνικός λαός το κατάπτυστο όνομα των Σκοπίων, να μην καταργηθή η απλή αναλογική στις δημοτικές εκλογές και να μην ελεγχθή δραστικώς η γραφειοκρατία των δημοσίων υπαλλήλων. Να μην καταργηθή το Πανεπιστημιακό άσυλο και η αστυνομική ανοχή των κουκουλοφόρων και να μην επανέλθη η διάκριση των εκπαιδευτικών βαθμίδων και καθηγητών των ΑΕΙ και να μην προστατευθή ο εφημέριος κλήρος.
Δεύτερον, στην οικονομία επιβάλλεται να καταργηθή ο συμπληρωματικός φόρος στα ακίνητα και να εκχωρηθή ο ΕΝΦΙΑ στην τοπική αυτοδιοίκηση, καταργουμένης της ισοπόσου χορηγίας από τον προϋπολογισμό. Να μειωθή ο φόρος επιτηδεύματος και να γίνη και πάλιν ενιαίος για όλα τα εισοδήματα. Να επιταχυνθή ο χρόνος εκδικάσεως και εκδόσεως των δικαστικών αποφάσεων. Να γενικευθή η υποχρεωτική χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας στο δημόσιο και να ενοποιηθή το Κτηματολόγιο με το ΤΑΞΙΣ-Νετ, καταργουμένων όλων των ρουσφετολογικών διαδιακασιών ως περιττών. Να δοθούν φορολογικές ελαφρύνσεις μόνον σε παραγωγικές επενδύσεις -όχι σε καζίνα- και να προστατευθή ο Ελληνικός εφοπλισμός από τα ανθελληνικά σχέδια της Κομμισσιόν. Να παύσει η εκποίηση της δημοσίας περιουσίας κατ’ επιταγήν των παρανόμων Ευρωπαϊκών «θεσμών» και να επανέλθη το αεροδρόμιον του Ελληνικού εν χρήσει για τα νησιά και τα αεροπορικά Τσάρτερς.
Πάντα ταύτα δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος και μπορούν να γίνουν εντός τριών μηνών από της στιγμής που θα αναλάβει η νέα κυβέρνηση. Μετά θα υπάρξει χρόνος για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ώστε το κράτος να εκσυγχρονισθή. Επί τέλους.
Δεν αρκεί όμως η δεξιά ιδεολογία για όλα αυτά. Χρειάζεται να επιστρατευθή ο αφυπνισθείς, για πρώτη φορά από του τέλους του ανταρτοπολέμου, Πατριωτισμός του Ελληνικού λαού. Δηλαδή η αγάπη προς την πατρίδα. Που εκδηλώνεται με τον σεβασμό προς το φυσικό περιβάλλον, προς την ευνομία και την εθνική αριστεία.
Η διεθνής συγκυρία ευνοεί τον Πατριωτισμό: «Πρώτα η Αμερική» που εφαρμόζει ο πρόεδρος Τράμπ επιτυχώς. Η Βρεταννία φεύγει από την παγίδα της Γερμανοκρατουμένης Ευρώπης και οι πατριώτες της αναλαμβάνουν τα ινία της χώρας. Το πατριωτικό κίνημα της μαντάμ Λεπέν υιοθετείται από τον Γαλλικό λαό. Στην Ιταλία, η Λίγκα του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι από 3% πήρε στο 36% στις ευρωεκλογές. Στην Πολωνία, η κυβέρνηση ακύρωσε την υιοθέτηση του ευρώ. Ακόμη κι’ η «Εναλλακτική για την Γερμανία» κερδίζει πολιτικό έδαφος, με την πρόταση της επαναφοράς του μάρκου ενώ τα παραδοσιακά κόμματα της δεξιάς αποδοκιμάζονται απ’ τον ταλαιπωρούμενο με το ευρώ Γερμανικό λαό. Η Αυστραλία παρέμεινε συντηρητική και η πολυφυλετική Ινδία εθνική. Στην Ιαπωνία άλλαξε μόνον ο …αυτοκράτωρ και η Κίνα στηρίζεται στον 5000 ετών πολιτισμό της, για να γίνη παγκόσμια δύναμις.
Με δυό λόγια: Δεν αρκεί πλέον o «δεξιός». Πρέπει να είναι και πατριώτης!