Την ανεύρεση λαβάρων των «Ελληνικών Σπαρτιατικών λεγεώνων» (1779-76), στο μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολής, παρουσίασαν στις 10.5.19 στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο του μεγάρου της πρώην Βουλής, εκπρόσωποι του Συνδέσμου Φιλίας Ρωσσίας, Ελλάδας και Κύπρου και του ιδρύματος Ιβάν Σαββίδη.

Μιλώντας στην εκδήλωση ο κ. Αγαθάγγελος Γκιουρτσίδης ανέφερε την ανακάλυψη και αναπαραγωγή αντιγράφου λαβάρου του «Ελληνικού Πεζικού Συντάγματος, με Μανιάτες , Υδραίους και Πελοποννησίους», που μετέσχε στον Ρωσσοτουρκικό πόλεμο του 1784-91.

Μετά την συνθήκη του Ιασίου το 1792 , οι απογοητευθέντες Ελληνες αγωνιστές μετεφέρθησαν στα νότια της προσαρτηθείσης (και τότε) από την Αυτοκρατορική Ρωσσία χερσονήσου της Κριμαίας ,όπου έδρασαν ως φρουρά για την άμυνα των παραλίων κατά των Οθωμανών και Ταταρών , κατά τον ομιλητή στην εκδήλωση Σεργκέι Πιντσούκ-Γαλάνη.

Πιστόν αντίγραφο του λαβάρου παρεδόθη στο Εθν.Ιστορικό Μουσείο και αποτελεί στην ουσία πρώιμο «φλάμπουρο» της Ελληνικής ανεξαρτησίας , προ του λαβάρου της Ελληνική επαναστάσεως στην Μεγίστη Λάβρα , που ανεπέτασε ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός , τον Μάρτιο του 1821 στα Καλάβρυτα.

Στην εκδήλωση παρουσιάσθησαν και διαφάνειες των αξιωματικών και στρατιωτών δύο ταγμάτων Ελλήνων ως και του οπλισμού των που βρίσκονται στο Πολεμικό μουσείο της Αγίας Πετρούπολης, στην Ρωσσία.

Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ελληνικών Ερευνών (για την Ρωσσία) , κ. Γιάννης Νικολόπουλος προυσίασε την πλουσία συγκομιδή βιβλίων και μονογραφιών, μεταφρασμένων στα Ελληνικά , για τις σχέσεις της Τσαρικής Ρωσσίας με την προεπαναστατική Ελλάδα επί τσαρίνας Αικατερίνης της Μεγάλης (1739-1796). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνθήκη Κιουτσούκ- Καιναρτζή (Κ-Κ) , που πέτυχε η Αικατερίνη το 1774 «να υπογραφεί επάνω σε πολεμικό τύμπανο», από τον μεγάλο βεζύρη Μεχμέτ Πασά , κατόπιν ήττας 40.000 Οθωμανών από τον Ρώσσο στρατηγό Σαβούρωφ στην Βουλγαρία.

Η Γεωπολιτική σημασία της συνθήκης του Κ-Κ υπήρξε τεραστία , γιατί άνοιξε τα Στενά (του Ελλησπόντου) στην ελευθέρα ναυσιπλοΐα , από την οποία επωφελήθησαν οι ΄Ελληνες ναυτικοί και πλοιοκτήτες , που αργότερα συνέστησαν τον Ελληνικό πολεμικό στόλο της Ύδρας-Σπετσών-Ψαρών , αποκόψαντες την μεταφορά Οθωμανικών στρατευμάτων από την Μικρά Ασία στην επαναστατημένη Ελλάδα κατά τον πόλεμο της Εθνικής Ανεξαρτησίας.

Η ανάμιξη της Ρωσσίας στην Μεσόγειο μετά την απόσυρση της Βενετίας τον 17ον αιώνα ,είχε καθαρώς χαρακτήρα αντιπερισπασμού στις συγκρούσεις της με την Υψηλή Πύλη και προκάλεσε την δημιουργία του «Ανατολικού Ζητήματος» με την εμπορική πολιτική της Γαλλίας και Αγγλίας , υπέρ διατηρήσεως της ακεραιότητος της Οθωμανικής Τουρκίας , που φθάνει μέχρις και επί των ημερών μας.

Ως γράφει σχετικώς ο ιστορικός Νικήτας Σίμος (*) : « Άν η Ρωσσία δέχεται σήμερα πιέσεις από την Ουκρανία και Πολωνία , αφού προσάρτησε το 2014 την Κριμαία, δεν στερείται νοήματος η Γεωπολιτική αντίληψη να ενισχύσει (η Ρωσσία) την εκεί θέση της και να δημιουργήσει εξισορροπητικά ερείσματα στα νότια Βαλκάνια».

Εδώ είναι «Μπάλκανς» - πολύ καλημέρα σας.

 

(*) Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ 1821-32 («χωρίς ωραιοποιήσεις»), εκδόσεις Παπαζήση 2018, σελ 500.