κι’ αυτοί έγιναν… Τούρκοι, με τα γνωστά σημερινά προβλήματα. Ομοίως, αν ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι η οικονομική ενίσχυση για κάθε παιδί που θα γεννιέται στην Ελλάδα θα λύσει το οξύ δημογραφικό μας πρόβλημα, αγνοεί τους παράγοντες που το δημιούργησαν και μάλλον θα προσελκύσει κι’ άλλους λαθρομετανάστες που θα λαμβάνουν τα δυο χιλιάρικα ευρώ δώρο όταν κουβαλούν μαζί τους από μία έγκυο γυναίκα.
Η Ελλάς δεν είχε Δημογραφικό προ της δεκαετίας του 1980. Αντιθέτως ο πληθυσμός της χώρας αυξάνετο ελαφρώς κάτω από το όριο αναπληρώσεως, 2-3 παιδιά ανά γυναίκα γονίμου ηλικίας, εξ αιτίας της ανόδου της οικονομίας και της παλινοστήσεως των Ελλήνων εξ Εσπερίας, όπου είχαν μεταβεί προηγουμένως λόγω του ανταρτοπολέμου (1944-49) και της ανεργίας που προκάλεσε, στην δεκαετία του 1950.
Μετά την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ, το 1981, η εκθεμελίωση της Γεωργίας, η διάλυση της βιομηχανίας και η ενταθείσα αστυφιλία, με την δημιουργία ασφυκτικών οικιστικών συνθηκών στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου συνέρρευσε το 60% του πληθυσμού της χώρας με απασχόληση του κυρίως στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, άρχισε να εμφανίζεται η στασιμότης αρχικά κι’ εν συνεχεία, η βραδεία αλλά σταθερά μείωση του γηγενούς πληθυσμού. Περιοχές όπως η δυτική Μακεδονία, η Ήπειρος και τα νησιά έχασαν τον μισό πληθυσμό τους.
Μέχρις ότου ήλθε η καταστρεπτική ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωζώνη και η εντεύθεν χρεοκοπία το 2010, δια να εκτινάξει την ανεργία στο 30% του ενεργού πληθυσμού και να περιορίσει τους γηγενείς στα 9 εκατομμύρια. Ένα εκατομμύριο παραγωγικοί ΄Ελληνες έχουν φύγει από την χώρα, έκτοτε. Το υπόλοιπο του πληθυσμού στα 10,7 εκατομμύρια δεν εγεννήθη στην Ελλάδα.
Το δημογραφικό πρόβλημα σήμερα έχει μεταβληθή σε αύξοντα Συντελεστή Εξαρτήσεως των μη παραγωγικών ηλικιών (κάτω των 16 κι’ άνω των 65 ετών) από τους απασχολουμένους. Σε κάθε παραγωγό εισοδήματος αντιστοιχούν 2 άτομα οικονομικώς εξηρτημένα. Στην Γερμανία 0,8.
Εάν η αναλογία εξαρτήσεως δεν ανατραπεί –και πώς μπορεί όταν «δεν παρουσιάζουμε εικόνα χώρας που ξεπέρασε την κρίση», κατά τους Γερμανούς ανεξαρτήτους βουλευτάς Χάνς-Όλαφ Χένκελ και Ιωακείμ Στραμπάτι, πώς είναι δυνατόν ν’ ανασχεθή η πληθυσμιακή απίσχναση;
Αν συνεχίσουμε με ευρωχρέη 400 δις. και πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 3,5% του ΑΕΠ (για την πληρωμή των τόκων στους ευρωδανειστάς), κάθε ελπίς αναπτύξεως εξατμίζεται και δια τον λόγον ότι ουδείς επενδύει εις μία χώρα της οποίας ο πληθυσμός σιγά-σιγά εξαφανίζεται. Δεν νοείται η «Ελλάς» χωρίς Έλληνες όπως «η Δανία άνευ Δανών», κατά το γνωστό απόφθεγμα.
Ας αφήσει ο πολιτικός «μας» κόσμος τα κροκοδείλια δάκρυα για το Δημογραφικό και την δήθεν πρωτοφανή «συναίνεση» του ότι θ’ αλλάξει «πολιτική» -για να μείνουν τα πληθυσμιακά μας αμετάβλητα. Όπως όλα. Ενδιαφερόμενοι οι πολιτικοί μόνο δια τα βραχύβια οφέλη της εξουσίας, ουδόλως ασχολούνται για το αν το Δημογραφικό υποστεί ανήκεστο βλάβη το 2035.Τότε μεν οι σήμερον ασκούντες και διεκδικούντες την εξουσία θα έχουν απέλθη και η Ελλάς δεν θα είναι ή ίδια χώρα, με επτά εκατομμύρια γηράσκοντες και τρία μουσουλμάνους.
*Αλυπία= έλλειψις λύπης, αβλάβεια