Στο παρακείμενο χωριό του αρχαιολογικού χώρου της Ολυμπίας, υπήρχε ένα κτίριο όπου παρεπιδημούσαν ασχολούμενοι με τις ανασκαφές Γερμανοί αρχαιολόγοι. Προφανώς της εν Αθήναις Γερμανικής αρχαιολογικής αποστολής.
(ΣΣ: Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Μεταξά, ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, υφυπουργός Ασφαλείας, δεν είχε προφανώς προλάβει να περιορίσει τους Γερμανούς αρχαιολόγους που είχαν παραμείνει εκεί).
Στην Ολυμπία έφθασε ένας λόχος της ΒΕΡΜΑΧΤ, με «κατασκονισμένους Γερμαναράδες από την διαδρομή σε χωμάτινους τότε δρόμους της Πελοποννήσου», κατά περιγραφήν Αντωνοπούλου, οι οποίοι κατέλυσαν, που άλλου; στο οικείο περιβάλλον του «Γερμανικού σπιτιού» - έτσι άλλωστε ήταν γνωστό στο χωριό της Ολυμπίας.
Πρώτη ενέργεια του επί κεφαλής Γερμανού αξιωματικού ήταν να αναρτήσει την Ναζιστική σημαία του Γερμανικού στρατού στο μπαλκόνι της διωρόφου οικίας .
Ουδέν μεμπτό μέχρι στιγμής. Κατακτητές ήσαν οι Γερμανοί, σήκωσαν την μπαντιέρα τους με τον Αγκυλωτό Σταυρό, σύμβολο άλλωστε της αρχαιοελληνικής Κορίνθου, για να υποδηλώσουν ότι τώρα ήσαν ΑΥΤΟΙ οι επικυρίαρχοι του ιστορικού τόπου των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου πέντε χρόνια νωρίτερα η διαβόητη φωτογράφος του Χίτλερ, η Λένυ Ρίφενσταλ είχε ανάψει την Ολυμπιακή φλόγα για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου, πρωτευούσης του Τρίτου Ράϊχ. ’Οπως και σήμερα.
Όμως, το επόμενο πρωϊνό, η Γερμανική σημαία δεν ήταν στη θέση της. Κάποιος την είχε κατεβάσει το βράδυ αθέατος, γεγονός που παραπέμπει συνειρμικά στον Μανώλη Γλέζο που έκανε το ίδιο στην Ακρόπολη των Αθηνών.
Παραμένει άγνωστο ποίος έδρασε στην Ολυμπία. Τεκμαίρεται ό,τι ήτο κάποιος από τους Γερμανούς αρχαιολόγους που διαφωνούσε με την βεβήλωση του ιστορικού τόπου της Ολυμπίας με τα ναζιστικά σύμβολα.
Θα ήταν σκόπιμο να μαθευτεί έστω και μετά 78 έτη, για να καταφανεί ότι υπάρχουν και Γερμανοί, πραγματικά φιλέλληνες.
Ευχαριστίες στον κύριον Αντωνόπουλο που διέσωσε το γεγονός του «Αγνώστου Ήρωος» και μας έδωσε μια ελπίδα. Κάποτε θα φύγουν οι σημερινοί ηγέτες της Γερμανίας και νυν δυνάστες του Ελληνικού λαού, όπως έφυγαν τα Γερμανικά στρατεύματα τον Οκτώβριο του 1944. Οι νομοτέλειες δεν απέλειπον.