Την ώρα που χρειάζεται ισχυρή ηγεσία, πειστικό όραμα και σταθερή πορεία, η Ευρωπαϊκή Ενωση διέρχεται περίοδο μεγάλης αναστάτωσης και επικίνδυνης αναποφασιστικότητας. Το όλο εγχείρημα είναι παγιδευμένο μέσα σε έναν άλυτο γρίφο: η οικονομική κρίση, η μαζική μετανάστευση, η διεθνής τρομοκρατία, η προεδρία Τραμπ, έχουν αποδείξει ότι μόνο ισχυρότερη Ενωση μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που απειλούν κάθε χώρα και τη συνοχή της Ε.Ε. Αλλά η άνοδος εθνικιστικών κομμάτων σε πολλές χώρες οφείλεται εν πολλοίς και στην προσπάθεια να ενισχυθούν οι δομές της Ενωσης· έτσι οι ακραίες δυνάμεις ενισχύονται, θέτοντας σε κίνδυνο την ενότητα της Ε.Ε. και προκαλώντας περισσότερα προβλήματα που, πάλι, μόνο η συνεργασία θα μπορούσε να λύσει

Τέτοια συνεργασία, με τη σειρά της, θα ενίσχυε περαιτέρω τις δυνάμεις της διάλυσης... Την ερχόμενη Τετάρτη ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ θα παρουσιάσει το τελευταίο διάγγελμά του για «την κατάσταση της Ενωσης» πριν από τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2019, η οποίες θα οδηγήσουν και στην εκλογή νέου προέδρου της Κομισιόν. Εδώ και τρία χρόνια ο Γιούνκερ και η Επιτροπή ηγούνται μιας προσπάθειας «εξέλιξης» της Ε.Ε., παρουσιάζοντας σενάρια και προτάσεις για συζήτηση. Η ομιλία της Τετάρτης, όμως, πιθανώς να επισκιαστεί από τις τρέχουσες εξελίξεις. Την ίδια ημέρα, μέλη του Ευρωκοινοβουλίου θα αποφασίσουν εάν πρέπει να εφαρμοστεί ειδική διαδικασία εναντίον της Ουγγαρίας λόγω της παραβίασης βασικών αρχών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό μπορεί να καταλήξει έως και στην αφαίρεση της ψήφου της χώρας σε ευρωπαϊκές δομές. Η συζήτηση που θα διεξαχθεί στην ολομέλεια την προηγούμενη ημέρα, στην οποία θα συμμετέχει ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν, θα επικεντρωθεί σε προβλήματα στη λειτουργία των κρατικών θεσμών της χώρας του – στο εκλογικό σύστημα, στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και όσον αφορά δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών. Παρόμοιες ανησυχίες εκφράζονται στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο σε σχέση με την Πολωνία, από τότε που και εκεί εξελέγη κυβέρνηση εθνικολαϊκιστών. Προσφάτως και η Αυστρία και η Ιταλία απέκτησαν κυβερνήσεις που αμφισβητούν βασικές αρχές της Ε.Ε. Επιπλέον, το ακροδεξιό AfD της Γερμανίας αποκτά ολοένα μεγαλύτερη επιρροή. Η Ε.Ε. δεν μπορεί να ανέχεται παραβιάσεις βασικών αρχών της· όσο, όμως, επιχειρεί να ελέγξει χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις έχουν κάνει σημαία τους την «αντίσταση» στις «επιταγές των Βρυξελλών», κινδυνεύει να προκαλέσει ακόμη ισχυρότερες αντιδράσεις.

Το δίλημμα αυτό βρίσκει έκφραση στην υποψηφιότητα του Γερμανού Μάνφρεντ Βέμπερ, προέδρου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο και συμμάχου της Αγκελα Μέρκελ, για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο 46χρονος κ. Βέμπερ προσπαθεί να περιορίσει τη ροή ψηφοφόρων προς την Ακροδεξιά, γράφοντας πριν από μήνες στο Twitter ότι «Η Ευρώπη έχει ανάγκη μια συζήτηση για την ταυτότητα και την κυρίαρχη κουλτούρα». Ασφαλώς, η Ευρώπη έχει ανάγκη μια τέτοια συζήτηση, όπως πολλές άλλες· όμως η αντίθεση του Βέμπερ με τις προτάσεις αποπομπής του κόμματος του Ορμπαν από το ΕΛΚ υποδεικνύει ότι ο υποψήφιος για την προεδρία της Επιτροπής είτε δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί μια επικίνδυνη απειλή για την Ενωση είτε δεν διαφωνεί με την πολιτική Ορμπαν, παρότι αυτή αντίκειται στις αρχές της Ε.Ε. Εάν η «κυρίαρχη κουλτούρα» θα συμβαδίζει με τις μεθόδους και πολιτικές Ορμπαν, τότε η Ευρώπη κινδυνεύει άμεσα.

Είναι νωρίς ακόμη ως προς το αποτέλεσμα των εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο και για την προεδρία της Επιτροπής. Οπως διαμορφώνονται οι συνθήκες, όμως, οι προτάσεις του Εμανουέλ Μακρόν για ισχυρότερη ένωση φαίνονται ολοένα πιο ανέφικτες, αλλά και αναγκαίες. Εάν η κ.

Μέρκελ δεν κρατήσει ζωντανό το όραμα της ενωμένης Ευρώπης, εάν δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον Γάλλο πρόεδρο, τότε το μέλλον της Ευρώπης θα είναι σκοτεινό. Η μόνη, η πραγματική, η κρίσιμη επιλογή είναι ισχυρότερη ένωση ή διάλυση.

(Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Διαβάστε ακόμα