Το ζήτημα δεν βρίσκεται βέβαια στην αυταπόδεικτη ανευθυνότητα τέτοιων αντιλήψεων. Αλλά στο γεγονός πως αυτά λέγονται από ανθρώπους που διδάσκουν νέα παιδιά στα Πανεπιστήμια (!).
Προφανώς υποδηλώνουν άγνοια, αλλά και απύθμενο θράσος. Εκφρασης δηλαδή γνώμης για κάτι που τελείως αγνοείς. Στην οποία όμως προσδίδει ασύμμετρη βαρύτητα η ιδιότητα του ακαδημαϊκού δασκάλου. Από απλό παράπτωμα έτσι κάτι τέτοιο μετατρέπεται σε έγκλημα.
Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν κάποια πράγματα:
1. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική περιλαμβάνει υποχρεωτικά τα ακόλουθα: Δραματική περικοπή φόρων, δραστική μείωση φορέων και δράσεων του δημόσιου τομέα, ισχύ απόλυτων κανόνων ελεύθερου ανταγωνισμού, αυστηρή τήρηση θεσπισμένων κανόνων (περιβαλλοντικών, οικιστικών κ.ά.) του κράτους, απελευθέρωση λειτουργίας αγορών, δραματική μείωση γραφειοκρατικών διαδικασιών, αυτονομία τοπικών φορέων κ.ά.
2. Σε ποια φάση λειτουργίας του ελληνικού κράτους εφαρμόσθηκαν τέτοιες αρχές; Ουδέποτε.
3. «Προστατευτικό» ελληνικό κράτος, συνεπικουρούμενο ΠΑΝΤΑ από την Αριστερά, φρόντιζε μικροκομματικά πελατειακά λαϊκά συμφέροντα που, κόντρα σε αρχές ορθολογικού φιλελεύθερου κράτους, έχτιζαν «φιλολαϊκά» κυκλώματα παραβίασης κανόνων ώστε να μη θιγούν οι όποιοι, λεγόμενοι, «αδύνατοι».
Συνεπώς το χάος και η διαφθορά που οδηγεί στις καταστροφές δεν έχουν καμία σχέση με νεοφιλελεύθερο ορθολογισμό. Είναι καθαρά προϊόντα παρεμβατικών αριστερών λαϊκισμών που κατατρύχονται από νεοφιλελεύθερες φοβίες και φαντασιώσεις…
(tanea.gr)