Οικτρό παράδειγμα προς αποφυγήν, ο οικονομικός αποκλεισμός τον οποίο επέβαλε η Αθήνα στα Σκόπια, επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, που αντί να κάμψει τον αντίπαλο, οδήγησε στην «ενδιάμεση συμφωνία», με την υιοθέτηση «προσωρινής ονομασίας» περιλαμβανομένης της λέξεως «Μακεδονία».
Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Καρλ φον Κλάουζεβιτς διατύπωσε το αξίωμα ότι «πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα». Σήμερα παρεμβάλλονται, μεταξύ της πολιτικής και της ενόπλου αναμετρήσεως, ο «εμπορικός πόλεμος», οι «κυρώσεις» και τα παρόμοια. Είναι ένας πόλεμος με μικρότερο οικονομικό κόστος για όποιον τον κηρύσσει, δεν προϋποθέτει απώλειες ανδρών, δεν παράγει εικόνες καταστροφών και άμεσες αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Εάν δεν έχει βέβαια τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, τότε η στρατιωτική εμπλοκή καθίσταται αναπότρεπτη.
Αντέδρασαν η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία και σύμπασα η Ενωση στην απόφαση του κ. Τραμπ να επιβάλει κυρώσεις στην Τεχεράνη, διότι το Ιράν τηρούσε την πυρηνική συμφωνία που κατήγγειλαν οι ΗΠΑ. Αλλά η πολιτική κάλυψη που παρείχαν στις εταιρείες τους δεν ήταν αρκετή, από τη στιγμή που ο πρόεδρος των ΗΠΑ θα επέβαλλε κυρώσεις σε όσες εξ αυτών θα εξακολουθούσαν να λειτουργούν παρά την αμερικανική απόφαση.
Το Ιράν δεν είναι μακριά, αλλά εγγύτερα ημών η Τουρκία. Και εάν συνεχισθεί ο «πόλεμος» Αγκυρας και Ουάσιγκτον, τότε οι παράπλευρες συνέπειες στην Ελλάδα θα είναι απρόβλεπτες και αναμφίβολα τρομακτικές. Είχαμε τα βάσανά μας έως τώρα, έχουμε και των γειτόνων μας, στην απλοελληνική.
(Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)