Πιο πρόσφατα, ο Τραμπ πρωτοστάτησε στον άκαρδο διαχωρισμό των παιδιών μεταναστών από τους γονείς τους. Παρότι η λαϊκή κατακραυγή τον ανάγκασε σε αναδίπλωση, η διάθεσή του για επίθεση θα γίνει σύντομα αισθητή κάπου αλλού.
Οι περισσότεροι ειδικοί ερμηνεύουν τα ξεσπάσματα του Τραμπ ως παιχνίδια με την πολιτική του βάση ή καμώματα μπροστά στην κάμερα ή κομπασμούς με στόχο τη σύναψη μελλοντικών συμφωνιών. Έχουμε διαφορετική άποψη. Συμπνέοντας με πολλούς επιφανείς ειδικούς της Αμερικής σε ζητήματα πνευματικής υγείας, πιστεύουμε ότι ο Τραμπ υποφέρει από αρκετές ψυχολογικές παθολογίες, που τον καθιστούν σαφή και άμεσο κίνδυνο για τον κόσμο.
Ο Τραμπ εμφανίζει σημάδια τουλάχιστον τριών επικίνδυνων χαρακτηριστικών: Παράνοια, έλλειψη ενσυναίσθησης και σαδισμός. Η παράνοια είναι ένα είδος αποσύνδεσης από την πραγματικότητα, κατά την οποία κάποιος βλέπει απειλές εκεί που δεν υπάρχουν. Ένα παρανοϊκό άτομο μπορεί να προκαλέσει κινδύνους στους άλλους όταν μάχεται εναντίον φανταστικών απειλών. Η έλλειψη ενσυναίσθησης μπορεί να προέλθει από την υπερβολική ενασχόληση του ατόμου με τον ίδιο του τον εαυτό και το γεγονός ότι βλέπει τους άλλους ως απλά εργαλεία. Το να κάνει κακό στους άλλους δεν του προκαλεί καμία μετάνοια όταν εξυπηρετεί ίδιον όφελος. Ο σαδισμός συνεπάγεται το να νιώθει ευχαρίστηση με το να προκαλεί πόνο ή να ταπεινώνει τους άλλους, ειδικά εκείνους που αντιπροσωπεύουν υποτιθέμενη απειλή ή υπενθυμίζουν τις δικές του αδυναμίες.
Πιστεύουμε ότι ο Τραμπ έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Βασίζουμε το συμπέρασμά μας στις παρατηρήσεις των πράξεών του, το γνωστό του ιστορικό και πολλές αναφορές από άλλους, αντί για τα ευρήματα μιας ανεξάρτητης ψυχιατρικής εξέτασης, την οποία έχουμε ζητήσει στο παρελθόν και τη ζητούμε και πάλι. Αλλά δεν χρειαζόμαστε μια ολοκληρωμένη εικόνα για να αναγνωρίσουμε ότι ο Τραμπ είναι ήδη ένας ολοένα και μεγαλύτερος κίνδυνος για τον κόσμο.
Η ψυχολογική εξειδίκευση μας λέει ότι αυτά τα χαρακτηριστικά συνήθως επιδεινώνονται σε ανθρώπους που αποκτούν εξουσία πάνω σε άλλους.
Για να δικαιολογήσει τις εχθρικές του ενέργειες, ο Τραμπ ψεύδεται ασύστολα και χωρίς τύψεις. Μάλιστα, σύμφωνα με μελέτη της «Washington Post», ο Τραμπ έχει προβεί σε περισσότερους από 3.000 ψευδείς ή παραπλανητικούς ισχυρισμούς από τότε που ανέλαβε στην προεδρία. Και όπως σημειώνει η «Post», τα ψέματά του φαίνεται πως έχουν κλιμακωθεί τις τελευταίες εβδομάδες. Επιπλέον, οι έμπιστοι του Τραμπ τον περιγράφουν ότι αγνοεί ολοένα και περισσότερο τυχόν μετριοπαθείς συμβουλές που του δίνουν οι άνθρωποι που τον περιβάλλουν. Δεν υπάρχουν «ενήλικες στο δωμάτιο» που μπορούν να τον σταματήσουν, καθώς περιτριγυρίζεται από διεφθαρμένους και πολεμοχαρείς επιστήθιους φίλους, προετοιμασμένους να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες του - που όλες είναι εντελώς προβλέψιμες βάσει της ψυχολογίας του.
Οι άγριες υπερβολές του Τραμπ τις τελευταίες εβδομάδες αποκαλύπτουν την ολοένα και μεγαλύτερη σοβαρότητα των συμπτωμάτων του. Ας σκεφθεί κανείς, για παράδειγμα, τους επανειλημμένους ισχυρισμούς του ότι η αόριστη έκβαση της συνάντησής του με τον Βορειοκορεάτη ηγέτη, Κιμ Γιογκ-ουν, βάζει ένα τέλος στην πυρηνική απειλή που συνιστά το "καθεστώς του Κιμ ή το κατάφωρο ψέμα ότι οι Δημοκρατικοί και όχι οι δικές του πολιτικές προκάλεσαν τον αναγκαστικό διαχωρισμό των παιδιών από τους μετανάστες γονείς τους στα νότια σύνορα με το Μεξικό. Η «Post» μέτρησε πρόσφατα 29 ψευδείς ή παραπλανητικές ανακοινώσεις μόλις σε διάστημα μίας ώρας. Είτε εκ προθέσεως είτε παραπλανητικά, αυτό το επίπεδο επίμονου ψεύδους είναι παθολογικό.
Από τη στιγμή που ο Τραμπ στην πραγματικότητα στερείται της ικανότητας να επιβάλει τη βούλησή του σε άλλους, η προσέγγισή του εγγυάται έναν φαύλο κύκλο απειλών, ανταπειλών και κλιμάκωσης. Ακολουθεί οποιαδήποτε τακτική υποχώρησης με νέα επίθεση. Τέτοιου είδους περίπτωση αποτελεί η κλιμάκωση του εμπορικού πολέμου μεταξύ του Τραμπ και ενός ολοένα και μεγαλύτερου κύκλου χωρών και οικονομιών, συμπεριλαμβανομένου Καναδά, Μεξικού, Κίνας και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ίδιο ισχύει για τη μονομερή απόσυρση του Τραμπ από έναν ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό διεθνών συμφωνιών και οργανισμών, όπως η συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, η συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν και, πιο πρόσφατα, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, αφότου το Συμβούλιο άσκησε κριτική στις πολιτικές των ΗΠΑ απέναντι στους φτωχούς.
Η παράνοια του Τραμπ μεταφράζεται σε εντεινόμενες γεωπολιτικές εντάσεις. Παραδοσιακοί σύμμαχοι, που δεν είναι συνηθισμένοι να συναναστρέφονται με Αμερικανούς ηγέτες με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, είναι σαφώς σοκαρισμένοι, ενώ οι εχθροί φαίνεται να εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Πολλοί από τους υποστηρικτές του Τραμπ φαίνεται να ερμηνεύουν τα ανερυθρίαστα ψεύδη του ως τολμηρή ειλικρίνεια, ενώ εμπειρογνώμονες και ξένοι ηγέτες τείνουν να πιστέψουν ότι αυτά τα περίεργα ξεσπάσματά του αντικατοπτρίζουν μια πολιτική στρατηγική. Υπάρχει όμως μια παρεξήγηση.
Οι ενέργειες του Τραμπ «εξηγούνται» ως λογικές, ακόμη και θαρραλέες, ενώ το πιθανότερο είναι να αποτελούν εκδηλώσεις σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων.
Η Ιστορία βρίθει από παραδείγματα πνευματικά διαταραγμένων προσωπικοτήτων που απέκτησαν μεγάλη εξουσία ως μελλοντικοί σωτήρες, για να αποδειχθούν τύραννοι που έκαναν μεγάλη ζημιά στις κοινωνίες και σε άλλους. Η δύναμη θέλησης και οι υποσχέσεις περί εθνικού μεγαλείου μαγεύουν το κοινό που τους ακολουθεί. Εάν όμως υπάρχει ένα μάθημα από αυτού του είδους την παθολογία στην εξουσία, αυτό είναι ότι τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα είναι αναπόφευκτα καταστροφικά για όλους.
Δεν πρέπει να παραμένουμε ακινητοποιημένοι από τον φόβο μιας μελλοντικής καταστροφής. Ένας ηγέτης με επικίνδυνα σημάδια παράνοιας, έλλειψης ενσυναίσθησης και σαδισμού δεν θα πρέπει να παραμείνει στην προεδρία, από φόβο μήπως προκαλέσει καταστροφική ζημιά. Κάθε κατάλληλο μέτρο για την απομάκρυνση του κινδύνου -η κάλπη, αποπομπή ή επίκληση της 25ης Τροπολογίας του αμερικανικού συντάγματος- θα βοηθούσε στην αποκατάσταση της ασφάλειάς μας.
(Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ)