Θα ήταν πράγματι διασκεδαστικό, αν δεν ήταν εθνικά επικίνδυνο, να παρακολουθούμε τους απολογητές του ΣΥΡΙΖΑ να μιλούν για το σκοπιανό. Μας αναλύουν λοιπόν, με την απόλυτη σοβαροφάνεια που επιτρέπει η άγνοιά τους, την γεωπολιτική περικύκλωση της Ελλάδος στην οποία οδηγεί η διείσδυση της Τουρκίας στα Βαλκάνια. Και ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζουν ότι για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί φταίει και η στάση μας στο σκοπιανό. Προχωρούν δε ακόμη περισσότερο στον ισχυρισμό ότι μόλις λυθεί το πρόβλημα αυτό τα πράγματα θα ανατραπούν και η Ελλάδα θα καταστεί ηγετική δύναμη στη χερσόνησο του Αίμου. Θα χαρακτηρίσουμε την προσέγγιση αυτή αφελέστατη, διότι δε θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε βαρύτερους χαρακτηρισμούς για ανθρώπους, η ανεπάρκεια της πολιτικής σκέψεως των οποίων τους έχει οδηγήσει να τοποθετηθούν στην αριστερά.
Η πραγματικότητα είναι τελείως αντίθετη. Αν το πρόβλημα έμεινε ανοικτό επί 25 και πλέον έτη, αυτό οφείλεται στην αδιαλλαξία των Σκοπιανών. Ίσως να έπρεπε να καταλογισθούν ευθύνες και στην Ελληνική πλευρά, αλλά αυτό μάλλον για την υποχωρητικότητα που επέδειξε κατά καιρούς και η οποία πάντως δεν έτυχε ανταποκρίσεως. Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι ακόμη και αν επιτευχθεί συμφωνία, ούτε οι Τούρκοι στρατιωτικοί σύμβουλοι θα εκδιωχθούν από τα Σκόπια ούτε οι αγαστές προσωπικές σχέσεις της ηγεσίας του γειτονικού κρατιδίου με τον Ερντογάν θα διαρραγούν.
Απεναντίας, θα ευρεθούμε προ μιας σειράς άλλων προβλημάτων, ο προσδιορισμός των οποίων εκφεύγει της δυνατότητας κατανοήσεως του αριστερού τρόπου σκέψεως. Το πρώτο είναι ότι η Ελλάδα αποδεχόμενη μέρος έστω των όρων των Σκοπιανών υφίσταται σημαντική ήττα γοήτρου. Μπορεί να διεκδικήσει ηγετική θέση στα Βαλκάνια μια χώρα που έχει υποχωρήσει έναντι ενός νεοπαγούς κρατιδίου, χωρίς εθνική συνοχή, το οποίο μαστίζεται από τη διαφθορά;
Και αν αυτά είναι ψιλά γράμματα για ορισμένους, ελπίζουμε τουλάχιστον να καταλαβαίνουν ότι από τη στιγμή που τα Σκόπια γίνουν δεκτά στο ΝΑΤΟ θα καταστούν το alter ego της Τουρκίας στα όργανα και στα συμβούλια της Συμμαχίας. Αν θέλουμε να αποτρέψουμε αυτό, θα πρέπει να υποχρεώσουμε το ψευδεπίγραφο μόρφωμα σε μια πολύ ταπεινωτική υποχώρηση. Θα πρέπει δηλαδή να τους φέρουμε σε σημείο να μας φοβούνται. Ταυτοχρόνως, βεβαίως, θα πρέπει να έχουμε αναθεωρήσει επί το αυστηρότερο την στάση έναντι της Τουρκίας, ώστε να την κάνουμε να μας υπολογίζει. Αλλά αυτό είναι ζήτημα που χρήζει ευρύτερου σχεδιασμού.
(«ΕΣΤΙΑ»)