Για μίαν ακόμη φορά η πολιτική ηγεσία της χώρας ευρίσκεται
αντιμέτωπη με το παρελθόν και τις φρούδες ελπίδες που είχε καλλιεργήσει στους
Έλληνες. Αναφερόμαστε εν προκειμένω στο σκοπιανό ζήτημα, το οποίο καθώς
φαίνεται οδηγείται σε μια συμβιβαστική λύση που δεν ανταποκρίνεται στις
προσδοκίες των Ελλήνων, ούτε βεβαίως στην ιστορική πραγματικότητα. Όμως πρέπει
να είμαστε ρεαλιστές. Στο ζήτημα αυτό έχουμε απομονωθεί, καθώς 140 περίπου
χώρες έχουν αναγνωρίσει την γειτονική χώρα με το όνομα «Μακεδονία». Και από τις
πρώτες ήταν η Ρωσία. Το επισημαίνουμε για να μην έχουν ορισμένοι την
ψευδαίσθηση ότι το «ξανθό γένος» μας έχει υποστηρίξει.
Με τα δεδομένα αυτά, η σύνθετη ονομασία, η οποία στις αρχές
της δεκαετίας του ’90 μας προσφέρετο και την απορρίπταμε, φαίνεται σήμερα να
είναι η καλύτερη δυνατή εξέλιξις. Αποδεικνύεται έτσι ότι τέτοιου είδους
προβλήματα δεν πρέπει να τα αφήνουμε να
χρονίζουν. Και δυστυχώς το σκοπιανό δεν άρχισε το 1989 με την διάλυση της
Γιουγκοσλαβίας. Άρχισε την δεκαετία του 50 , όταν ο Τίτο θέλησε να δημιουργήσει
έναν πυρήνα για να στηρίξει επάνω του την δημιουργία της «Βαλκανικής
Κουμμουνιστικής Ομοσπονδίας» την οποία ονειρευόταν έχοντας τον υπερφίαλο στόχο
να αναχθεί σε επίπεδο ισότιμο με την Ρωσία στην καθοδήγηση του διεθνούς
κομμουνιστικού κινήματος. Εν τέλει περιορίσθηκε στον πλέον ταπεινό στόχο της
δημιουργίας του κινήματος των Αδέσμευτων, αλλά η «Μακεδονία» έμεινε. Κατά τούτο
το κρατίδιο με το οποίο έχουμε την ατυχία να συνορεύουμε είναι ένα ψέμα από την
αρχή μέχρι το τέλος. Είναι το τελευταίο ψέμα του κομμουνισμού.
Και ενώ αυτή ακριβώς η έκφραση και προσδιορίζει το πρόβλημα
με ακρίβεια και θα ήταν απολύτως αποδεκτή και κατανοητή στον σύγχρονο κόσμο, η
Ελλάς ουδέποτε την εχρησιμοποίησε. Και δεν ομιλούμε για την σημερινή Κυβέρνηση,
που ως αριστερή δεν έχει και ιδιαίτερες εθνικές ευαισθησίες. Ουδεμία εκ των
προηγούμενων πολιτικών ηγεσιών «ετόλμησε» να θίξει αυτή την παράμετρο. Είναι
ίσως διότι κάποιοι «τιμούν την αριστερά» ! Για ποιόν λόγο την τιμούν παραμένει
ακατανόητο σε κάθε λογικό άνθρωπο. Αλλά ούτε εκείνοι που χαρακτηρίσθηκαν
ακραίοι και που έφθασαν να ρίξουν κυβερνήσεις για το σκοπιανό ετόλμησαν ποτέ να
δηλώσουν δημοσίως την πραγματικότητα, ότι ο κομμουνισμός ευθύνεται για αυτό το
ψευδεπίγραφο κρατίδιο.
Τώρα δυστυχώς είναι αργά. Η ακαμψία -σε αντίθεση με την
σταθερότητα- είναι τακτική που ουδέποτε επέδωσε στις διεθνείς σχέσεις. Και
δυστυχώς, η στάσις της Ελλάδος στο σκοπιανό ήταν απλώς άκαμπτη και παραγνώριζε
όλες τις τρέχουσες πραγματικότητες. Ακόμη και σήμερα δεν έχουμε καταλάβει ότι
στον πολιτισμένο κόσμο η έννοια του κομμουνισμού είναι τόσο απεχθής.
(Πηγή: «ΕΣΤΙΑ»)