Το συστηματικό «μπούλινγκ» της Αγκυρας κατά της ελληνικής
κυβέρνησης και κατ’ επέκτασιν κατά της χώρας, αλλά και το «Μακεδονικό», που
έχει επικρατήσει να αποκαλείται «Σκοπιανό», είναι δύο –ενδεχομένως,
ανεξέλεγκτοι– παράγοντες που μπορεί να ανατρέψουν θεαματικά δεδομένα και
κυβερνητική ατζέντα το 2018. Μπορεί δηλαδή να δημιουργήσουν γεγονότα και
καταστάσεις τις οποίες η κυβέρνηση θα αδυνατεί να ελέγξει ή να υπερβεί και όλοι
οι σχεδιασμοί της να πάνε κατά διαόλου. Μαζί τους και οι επαναλαμβανόμενες
διαβεβαιώσεις πρωθυπουργού και υπουργών, ότι εκλογές θα γίνουν με την ολοκλήρωση
της κοινοβουλευτικής θητείας της κυβέρνησης το 2019. Κάτι που ούτως ή άλλως
είναι αμφίβολο ότι το εννοούν, ακόμη και δίχως αναπάντεχες εξελίξεις.
Είναι φανερό και αποδεικνύεται καθημερινά ότι ο Ερντογάν και
οι αξιωματούχοι του ξεφεύγουν ταχύτατα από τα όρια. Βρίσκουν συνεχώς αφορμές
για να απειλούν, να «τραμπουκίζουν» και να καταφεύγουν σε επιδείξεις δύναμης,
πότε με τις έρευνες για υδρογονάνθρακες στην κυπριακή ΑΟΖ, πότε με τις
αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας σε νησίδες του Αιγαίου, πότε χρησιμοποιώντας
τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη και πότε με τις αποφάσεις της ελληνικής
Δικαιοσύνης για τους Τούρκους αξιωματικούς που κατέφυγαν στην Ελλάδα.
Κλιμακώνουν δηλαδή συστηματικά την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και
έχουν αρχίσει να εμφανίζονται σε διεθνή μέσα αναλύσεις που δεν αποκλείουν να
προκληθεί ένα «θερμό επεισόδιο» –ό,τι και να σημαίνει αυτό– μέσα στο 2018.
Χωρίς όμως και να αποκλείεται τέτοιες αναλύσεις να εντάσσονται στο τουρκικό
«μπούλινγκ». Από την πλευρά της η Αθήνα κάνει ό,τι μπορεί για να κατευνάσει τα
νεύρα του «Σουλτάνου», που πιθανότατα οφείλονται και σε ανασφάλεια του
καθεστώτος του στο εσωτερικό της χώρας. Σε βαθμό μάλιστα αρκούντως
εξευτελιστικό για την ίδια και τη χώρα, η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να ρίξει
τους τόνους. Δύσκολα μπορεί να κατηγορηθεί γι’ αυτό, ωστόσο υπάρχουν και όρια,
ειδικά όταν στην ηγεσία της γείτονος βρίσκεται ένας απρόβλεπτος άνθρωπος που
συμπεριφέρεται ως «νταής» και «μπεχλιβάνης», ιδιαίτερα όταν νιώθει φοβισμένο
και υποχωρητικό το αντικείμενο του «μπούλινγκ» του. Με αυτή την έννοια, η
Τουρκία είναι πιθανό να προκαλέσει εξελίξεις στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Το «Μακεδονικό» είναι άλλης μορφής «ταραχή», που μπορεί να
προκαλέσει απρόβλεπτες εξελίξεις. Στην περίπτωση αυτή, η πρωτοβουλία τέτοιας πρόκλησης
δεν ανήκει στην άλλη πλευρά, αλλά αποτελεί εσωτερικό ζήτημα. Το δημιουργεί ο Π.
Καμμένος για να αναστηθεί πολιτικά, επικαλούμενος την απόφαση του συμβουλίου
πολιτικών αρχηγών του 1992. Μόνο που το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών δεν
είναι θεσμικό όργανο προβλεπόμενο από το Σύνταγμα, οι αποφάσεις του για τη
σύσταση του ονόματος μπορούν να αλλάξουν και ουσιαστικά άλλαξαν από τον Κώστα
Καραμανλή. Παρ’ όλα αυτά και με την κινητικότητα που παρατηρείται για μία
συμβιβαστική λύση –για την οποία πιέζουν και οι ξένοι– οι απρόβλεπτες πολιτικές
εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας δεν μπορούν να αποκλειστούν. Με ελληνική...
πρωτοβουλία, βέβαια.
(Πηγή: «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)