«Έως το 2100 τα πράγματα δείχνουν δυσοίωνα» ανέφερε η Ρενέ Σέτερ, μία από τις ερευνήτριες που συμμετείχαν στην έρευνα. Ερευνητές και ακτιβιστές εργάζονται πάνω στην αποκατάσταση των αποικιών κοραλλιών, καλλιεργώντας ζωντανά κοράλλια στο εργαστήριο και μεταφέροντάς τα στη συνέχεια σε θαλάσσια περιβάλλοντα, σε μία προσπάθεια να αναβιώσουν τους «ετοιμοθάνατους» υφάλους. Ωστόσο, όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες, αυτό δεν είναι αρκετό για τη διάσωσή τους.
Στη νέα έρευνα χαρτογραφήθηκαν οι ωκεανοί ώστε να διαπιστωθεί - βάσει παραγόντων όπως η οξύτητα, η θερμοκρασία υδάτων, η πληθυσμιακή πυκνότητα και η αλιεία - πού ταιριάζει περισσότερο αυτού του είδους η αποκατάσταση. Αφού μελέτησαν τους ωκεανούς κατέληξαν στο συμπέρασμα πως «έως το 2100 θα έχουν απομείνει λίγοι έως καθόλου οικότοποι κοραλλιών».
Σύμφωνα με τις προσομοιώσεις της ομάδας, τα περισσότερα μέρη των ωκεανών δεν θα είναι κατάλληλα να φιλοξενούν κοράλλια έως το 2045 - και η κατάσταση των συγκεκριμένων θαλάσσιων τοποθεσιών αναμένεται να χειροτερεύσει έως το 2100. Νέο κύμα λεύκανσης στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο Σύμφωνα με άλλη έρευνα, ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος οδεύει προς την τρίτη μαζική λεύκανση των κοραλλιών σε διάστημα πέντε χρόνων, αν οι ωκεάνιες θερμοκρασίες δεν υποχωρήσουν εντός των επόμενων δύο εβδομάδων.
«Είμαστε οριακά» τόνισε ο καθηγητής Τέρι Χιου, διευθυντής του αρμόδιου τμήματος στο Πανεπιστήμιο Τζέιμς Κουκ της Αυστραλίας.
Με πληροφορίες από CNN/Guardian