Υπογραμμίζει, δε πως η «υποχρέωση ανάμιξης του ντίζελ κίνησης με βιοντίζελ και της βενζίνης με βιοαιθανόλη θα συνεχιστεί, ενώ σταδιακά θα εξεταστούν τόσο νέες ενισχυμένες υποχρεώσεις ανάμειξης, όσο και η πιθανή επέκταση του μέτρου και σε άλλους τομείς μεταφορών». Παράλληλα, θα δοθεί έμφαση στην τόνωση της εγχώριας παραγωγής βιοκαυσίμων, μέσω της ανάπτυξης ειδικών χρηματοδοτικών εργαλείων. Στο πλαίσιο της προώθησης των ΑΠΕ και των «πράσινων» καυσίμων στις μεταφορές έχουν ήδη δρομολογηθεί μέτρα. Συγκεκριμένα, ο νόμος 4439/2016 προβλέπει την ετήσια κατανομή ποσοτήτων βιοντίζελ και την υποχρέωση εγκατάστασης σημάτων σε πρατήρια πώλησης βιοκαυσίμων.
Την ίδια ώρα, το εθνικό σχέδιο προβλέπει την προώθηση της ηλεκτροκίνησης, μέσω οικονομικών κινήτρων, όπως η απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής τελών κυκλοφορίας, τελών ταξινόμησης και φόρου πολυτέλειας. Επίσης, σύντομα θα ολοκληρωθεί το κανονιστικό πλαίσιο για τη δυνατότητα εγκατάστασης κοινόχρηστων σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί πως η Ελλάδα για να καταφέρει να ανταποκριθεί στους στόχους που απορρέουν από τις συμφωνίες για το κλίμα θα πρέπει να κάνει σημαντικά βήματα. Ειδικά στις μεταφορές, θα πρέπει να γίνουν συγκεκριμένες κινήσεις, όπως η δημιουργία των κατάλληλων υποδομών, που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν. Σε καμία περίπτωση, επομένως, δεν πρέπει να υποβαθμίζεται το ζήτημα των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Σύμφωνα μάλιστα με την έκθεση κατάστασης του περιβάλλοντος, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από το 1990, οι εκπομπές από τον τομέα των μεταφορών αυξήθηκαν 17,8%, μέχρι το 2015.
Την ίδια ώρα, στην Ευρώπη αρκετή συζήτηση γίνεται για το κατά πόσο είναι εφικτή η μετάβαση σε «πράσινα» καύσιμα, όπως το υδρογόνο και το βιομεθάνιο. Από τη μια πλευρά, οι υποστηρικτές της βιομηχανίας φυσικού αερίου υποστηρίζουν ότι η επέκταση των υποδομών φυσικού αερίου είναι δικαιολογημένη, επειδή εκτιμούν πως η ζήτηση των εναλλακτικών καυσίμων θα αυξηθεί. Από την άλλη πλευρά, πρόσφατη έρευνα του Διεθνούς Συμβουλίου για τις Καθαρές Μεταφορές (ICCT) προβλέπει ότι η παραγωγή βιομεθανίου θα παραμείνει σε μέτρια επίπεδα, ακόμη και αν δοθούν τεράστιες επιδοτήσεις. Σύμφωνα με την έρευνα μέχρι το 2050 θα μπορούσαν να παραχθούν έως και 36 δισεκατομμύρια ανανεώσιμου μεθανίου και υδρογόνου. Στον αντίποδα αυτής της εκτίμησης μια άλλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο από τη συμβουλευτική εταιρεία Ecofys, εκτιμούσε πως θα μπορούσαν να παραχθούν 122 δισεκατομμύρια κυβικά, μέχρι το 2050. Περισσότερο από το 80% αυτού του αερίου θα έχει τη μορφή ανανεώσιμου μεθανίου, ενώ το υπόλοιπο θα είναι ανανεώσιμο υδρογόνο.