Η επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας, μολονότι ήταν αναμενόμενη, έχει σημαντικότερες συνέπειες απ' ό,τι προβλεπόταν, υπογράμμισε χθες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε σημείωμά του εν όψει της Συνόδου των υπουργών Οικονομικών της Ομάδας των 20 (G20) στην Τουρκία.
«Η μετάβαση της Κίνας σε έναν χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης, αν και γενικά ανταποκρίνεται στις προβλέψεις (που είχαν γίνει), μοιάζει να έχει διασυνοριακές επιπτώσεις πιο σημαντικές από αυτές που αναμένονταν προηγουμένως, κάτι που αντανακλάται στην πτώση των τιμών των πρώτων υλών και (στις αναταράξεις) στις χρηματαγορές», ανέφερε το ΔΝΤ στο σημείωμά του, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Σύμφωνα με το Ταμείο, η παγκόσμια ανάπτυξη το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν βραδύτερη από εκείνη που είχε καταγραφεί την αντίστοιχη περίοδο της περασμένης χρονιάς, «αντανακλώντας την επιβράδυνση (της δραστηριότητας) στις αναπτυσσόμενες χώρες και μια ασθενέστερη ανάκαμψη στις ανεπτυγμένες οικονομίες».
Στην περίπτωση των αναπτυσσόμενων οικονομιών, οι οποίες έσυραν την παγκόσμια ανάπτυξη όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση στις ανεπτυγμένες οικονομίες, «οι βραχυπρόθεσμοι κίνδυνοι έχουν αυξηθεί», εκτιμά το ΔΝΤ στο σημείωμά του.
Στους σημαντικότερους κινδύνους συγκαταλέγει την περαιτέρω επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Κίνα, την περαιτέρω μείωση των τιμών των πρώτων υλών, την άνοδο της συναλλαγματικής ισοτιμίας του δολαρίου και την αντιστροφή των ροών κεφαλαίων ως τους κυριότερους. Η προοπτική θα είναι ακόμη δυσμενέστερη αν κάποιοι από αυτούς τους κινδύνους πραγματωθούν ταυτόχρονα, πρόσθεσε το ΔΝΤ.
Οι υπουργοί Οικονομικών της G20, στην οποία συμμετέχουν οι μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, συναντώνται αύριο Παρασκευή και μεθαύριο Σάββατο στην Άγκυρα για την προετοιμασία της Συνόδου Κορυφής της G20 τον ερχόμενο Νοέμβριο στην Τουρκία.
Το ΔΝΤ προβλέπει παράλληλα ότι «η οικονομική δραστηριότητα στις ανεπτυγμένες οικονομίες» θα «αναπτυχθεί με μέτριο ρυθμό φέτος και την επόμενη χρονιά», εν μέρει χάρη στην πτώση της τιμής του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές.
Το Ταμείο συστήνει τη συνέχιση της νομισματικής πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης που εφαρμόζεται στην Ευρώπη, στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ, ενώ στην τελευταία περίπτωση τονίζει ότι η αναμενόμενη αύξηση των επιτοκίων πρέπει να βασίζεται στα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα.