Σε κρίση φαίνεται πως εισέρχονται σι σχέσεις Ρωσίας και Τουρκίας,
εξαιτίας της ενεργού ανάμειξης της δεύτερης στις εξέλιξης στη Συρία.
Έτσι, εκτός των άλλων, απειλείται και η καλή χημεία που φαίνεται πως
είχαν αρχίσει να αναπτύσσουν ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ταγίπ Ερντογάν, η
οποία φαινόταν πως θα μπορούσε να αποδώσει καρπούς και στον κρίσιμο
ενεργειακό τομέα και παρά το γεγονός ότι ο πολυσυζητημένος (και στην
Ελλάδα) αγωγός φυσικού αερίου Turkish Stream έχει «παγώσει» τουλάχιστον
μέχρι το φθινόπωρο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι χθες, την ώρα που η Gazprom συμφωνούσε με
την Botas να χορηγήσει έκπτωση 10,25% για το ρωσικό φυσικό αέριο που
διοχετεύεται στους τουρκικούς αγωγούς, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου,
Ντμίτρι Πεσκόφ, καταδίκαζε τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς Τουρκίας και
ΗΠΑ στο έδαφος της Συρίας, θεωρώντας ότι απειλούν με πλήρη κατάρρευση
τον σύμμαχο της Μόσχας, Μπασάρ αλ Άσαντ, ο οποίος ελέγχει ένα ολοένα
μικρότερο τμήμα της χώρας του.
«Η Μόσχα έχει επανειλημμένως τονίσει ότι η παροχή βοή θειας στη
συριακή αντιπολίτευση, πόσο δε μάλλον η βοήθεια με οικονομικά ή
στρατιωτικά μέσα, θα οδηγήσει σε περαιτέρω αποσταθεροποίηση της
κατάστασης στη χώρα», ανέφερε η ανακοίνωση του Πεσκόφ.
Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η Άγκυρα μόνο ως πρόσχημα χρησιμοποιεί για
τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που έχει εξαπολύσει την καταπολέμηση του
Ισλαμικού Κράτους. Εκτός δε από την αντιπαλότητά της με τους Κούρδους
της Συρίας, οι οποίοι είναι σύμμαχοι με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα
(ΡΚΚ), έχει ξεκαθαρίσει προ πολλού ότι επιθυμεί την ανατροπή του Άσαντ
πολύ δε περισσότερο μετά την άτυπη συμφωνία που φαίνεται πως έχει
συνάψει με τους Κούρδους για διευρυμένη αυτονομία, με αντάλλαγμα να
συνεχίσουν να πολεμούν τους τζιχαντιστές.
Αλλά και η Ουάσιγκτον, ενώ επί μήνες έμοιαζε να έχει βγάλει από το
στόχαστρο της τον Σύρο μονάρχη και να στηρίζει τους Κούρδους κατά του
Ισλαμικού Κράτους, το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται πρόθυμη να τους
προσφέρει «θυσία» στον Ερντογάν, με αντάλλαγμα τη χρήση των βάσεων στο
έδαφος της Τουρκίας για τις επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή και, κυρίως,
τη διάρρηξη των σχέσεων που επιχειρούσε να δημιουργήσει με τον Πούτιν.
Το παιχνίδι στη Μέση Ανατολή παραμένει εξαιρετικά περίπλοκο και
επικίνδυνο.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 04/08/2015)