Άνευ Αντικρίσματος οι Απειλές της Αλβανίας στο Ιόνιο για την Υφαλοκρηπίδα

Ακολουθώντας μία άκρως παρελκυστική πολιτική εδώ και ένα χρόνο ( βλέπε http://www.energia.gr/article.asp?art_id=84337) η Αλβανία επιχείρησε και πάλι μέσω δηλώσεων του πρωθυπουργού της κ. Έντι Ράμα την περασμένη εβδομάδα, να θέσει θέμα αμφισβήτησης της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Βόρειο Ιόνιο προαναγγέλλοντας προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης. «Εάν δεν υπάρξει συναίνεση μέσω των διαβουλεύσεων, όπως συμφωνήσαμε, τότε θα κριθεί από τρίτους, για τους οποίους θα αποφασίσουμε από κοινού», δήλωσε. Από την φράση του «θα αποφασίσουμε από κοινού» καθίσταται προφανές ότι αναφέρεται στο διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αφού η προσφυγή σε αυτό προϋποθέτει «συνυποσχετικό» των εμπλεκόμενων πλευρών ότι θα σεβαστούν την απόφασή του.

Ο κ. Ράμα διευκρίνισε ακόμη ότι επίμαχη περιοχή είναι το οικόπεδο «Ιόνιο 5», το οποίο, κατά τις δηλώσεις του, «πρέπει να περιέλθει στην χώρα του». Αντιθέτως η συμφωνία οριοθετήσεως του 2009, την οποία απέρριψε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας, αποδίδει τη συγκεκριμένη περιοχή στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι το αλβανικό επιχείρημα είναι πανομοιότυπο με το αντίστοιχο τουρκικό στο Αιγαίο. Τώρα η Αλβανία υποστηρίζει ότι οι Διαπόντιοι νήσοι (κοντά στην Κέρκυρα) δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδα! Πρέπει να σημειωθεί ότι η ανωτέρω συμφωνία βασίσθηκε σε δύο προυπάρχουσες, μία Ελληνο- Ιταλική και μία Αλβανο-Ιταλική. Μάλιστα επί σειρά ετών ήταν αποδεκτό ότι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας υπολογίζεται στην βάση των δύο αυτών συμφωνιών και των σχετικών διατάξεων του νέου Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS).

Όμως οι βλέψεις της Αλβανικής κυβέρνησης για προσφυγή στη Χάγη στερούνται νομικής βάσης για τον απλούστατο λόγο ότι η Ελλάδα με την από 4/8 ανακοίνωση της κυβέρνησης για τη διενέργεια του 2^ου Διεθνούς Γύρου Παραχωρήσεων (2 ^nd International Licensing Round), και την μετέπειτα δημοσίευση της ανακοίνωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 13/11/2014, έχει ανακηρύξει de facto υφαλοκρηπίδα στο Ιόνιο και την εφαπτόμενη με αυτήν ΑΟΖ νοτίως της Κρήτης, αφού μαζί με τους χάρτες εδόθηκαν στη δημοσιότητα και οι πλήρεις γεωγραφικές συντεταγμένες των εν λόγω θαλασσίων οικοπέδων. Ως γνωστό ο διαγωνισμός αυτός αφορά 20 θαλάσσια οικόπεδα τα οποία σύμφωνα με προηγηθείσες γεωλογικές, γεωφυσικές και σεισμικές έρευνες ενδέχεται να περιέχουν σημαντικά αποθέματα υδρογονανθράκων. Η δε χάραξη των θαλάσσιων συνόρων των οικοπέδων έγινε βάσει των προβλεπόμενων στο Νέο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας των Ηνωμένων Εθνών ( UNCLOS, Montego Bay 1982).

Προκηρύσσοντας τον 2^ο Διεθνή Γύρο Παραχωρήσεων η Ελλάδα πορεύτηκε βάσει των διατάξεων του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας ( UNCLOS) εξασκώντας πλήρως τα προβλεπόμενα από αυτό κυριαρχικά της δικαιώματα. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι, σε περίπτωση ενστάσεων από χώρες της περιοχής συμπεριλαμβανομένης και της Αλβανίας, απέναντι στην καθ΄όλα συμβατή με το διεθνές δίκαιο, κίνηση της Ελλάδος, να προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό για έρευνες υδρογονανθράκων εντός των ορίων της υφαλοκρηπίδας της, αυτές θα πρέπει να απευθυνθούν στην Γραμματεία του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, που διαχειρίζεται τα θέματα του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, και η οποία, σε περίπτωση αντιδικίας, είναι υποχρεωμένη να παραπέμψει το όλο θέμα στοΔιεθνέςΔικαστήριογια το Δίκαιο της Θάλασσας που εδρεύει στοΑμβούργο, της Γερμανίας. Ένα ειδικό δικαστήριο το οποίο και έχει επισήμως επιφορτιστεί από τα Ηνωμένα Έθνη με την επίλυση θεμάτων σχετικών με την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, με την κίνησή της αυτή, η ελληνική κυβέρνηση έχει κόψει τον δρόμο στην Τουρκία και την Αλβανία και οποιοδήποτε άλλος κράτος για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Η Αλβανία εάν έχει ενστάσεις για τη χάραξη των ορίων της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας θα πρέπει να προσφύγει στα Ηνωμένα Έθνη, και μέσω αυτών στο Ναυτικό Δικαστήριο του Αμβούργου, ως το μόνο διεθνές όργανο που έχει δικαιοδοσία επί του θέματος.

 Τέλος, όπως παρατηρούν έγκυροι νομικοί κύκλοι με καλή γνώση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, σε περίπτωση που η Αλβανία θελήσει να υποβάλει προσφυγή στα Ηνωμένα Έθνη εναντίον της Ελλάδος για τη χάραξη της ΑΟΖ της στο Ιόνιο, αυτό σημαίνει ότι εμμέσως αποδέχεται την ισχύ και τις προβλέψεις της UNCLOS, ασχέτως εάν έχει επικυρώσει τη διεθνή αυτή σύμβαση ή όχι. Ασφαλώς το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που η Τουρκία ήθελε και αυτή να προσφύγει στα Ηνωμένα Έθνη.