Ο καθηγητής
Lorenz του Μ.Ι.Τ. ανέπτυξε την θεωρία ότι όταν μια πεταλούδα
κουνά τα φτερά της τον Μάρτιο στο Πεκίνο, τότε αλλάζει η σφοδρότητα των τυφώνων
στην Καραϊβική τον Αύγουστο.
Έκτοτε η θεωρία αυτή καλύπτει
οποιοδήποτε φαινομενικά ασήμαντο συμβάν ,το
οποίο με την πάροδο του χρόνου αλλάζει δυναμικά και εντυπωσιακά μία κατάσταση.
Στην παρούσα κατάσταση του Κόσμου,
δεν έχουμε μία αλλά πολλές πεταλούδες του Πεκίνου που χτυπούν με δύναμη τα
φτερά τους . Αυτό γίνεται κυρίως σε δύο άξονες. Τον Οικονομικό και τον Πολιτικό.
Αρχίζοντας από τον Οικονομικό
άξονα, το πλατάγισμα των φτερών άρχισε ταυτόχρονα στην Αθήνα και στην Σαγκάη.
Η κατάσταση στην Αθήνα είναι
απόρροια της ελαφρότητας με την οποία ,η Αθήνα πρωτίστως αλλά και η Ευρώπη, προσεγγίζουν
ένα ζήτημα με δραματικές προεκτάσεις στο μέλλον.
Στην περίπτωση της Σαγκάης όλοι
περίμεναν πότε η πεταλούδα θα χτυπούσε τα φτερά της. Τα χτύπησε με την πτώση
του χρηματιστηρίου της Σαγκάης κατά 20%.
Το πρόβλημα έχει ενταθεί με την
αντίληψη του μέσου Ευρωπαίου ότι η Οικονομία είναι υγιής.
Αυτό που θα προσπαθήσω να
αποδείξω στις επόμενες παραγράφους είναι ότι η παγκόσμια Οικονομία είναι πολύ
σαθρή.
Μετά την κρίση του 2007 η
παγκόσμια Οικονομία στηρίχθηκε σε ενέσεις ρευστότητας μηδενικών ή σχεδόν
μηδενικών επιτοκίων που άρχισαν στις ΗΠΑ ,συνεχίστηκαν στην Κίνα και την
Ιαπωνία και τελικά υιοθετήθηκαν από την ΕΚΤ .
Το συνολικό χρέος του Κόσμου
το 2007, Χρηματιστηριακό, Κρατικό, Εταιρικό
και Νοικοκυριών ήταν 142 τρισεκατομμύρια δολάρια η 269% του παγκοσμίου ΑΕΠ. Το
ίδιο χρέος το 2014 έφτασε τα 199 τρισεκατομμύρια δολάρια, αυξήθηκε δηλαδή κατά 57
τρισεκατομμύρια δολάρια και είναι τώρα 286% του ΑΕΠ . Όταν το χρέος αυξάνεται
ταχύτερα από το ΑΕΠ επέρχεται η αποσάθρωση της Οικονομίας όπως ακριβώς συνέβη
και με την Ελλάδα.
Το δραματικότερο από αυτό είναι ότι την ίδια περίοδο το κρατικό χρέος αυξήθηκε από 33 τρισεκατομμύρια
δολάρια σε 58 τρισεκατομμύρια δολάρια και είχε τον μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης από
κάθε άλλο τύπο χρέους, 9.3% σύνθετο ετησίως.
Αν με μηδενικά ή σχεδόν μηδενικά
επιτόκια τα κράτη είναι ανίκανα να εξυπηρετήσουν το χρέος τους και χρειάζονται
και νέα χρήματα, δεν υπάρχει έξοδος από τα επερχόμενα δεινά.
Αυτό είναι που καθιστά αδύνατη
από τους Εταίρους την αποδοχή της
Ελληνικής πρότασης για κούρεμα του χρέους. Αμέσως μόλις συμβεί αυτό, το ντόμινο
θα αρχίσει με τις άλλες χώρες να ζητούν επίσης μειώσεις.
Παρ
' όλο που η Ελλάς είναι κύριος φταίχτης, η τιμωρία της βλάπτει και την
Ευρώπη.
Ποιά είναι λοιπόν η Ευρωπαϊκή
επιλογή;
Η Ευρωπαϊκή επιλογή είναι
extend
and
pretend.
Να κάνουμε τώρα μία συμφωνία που
ξέρουμε ότι δεν θα τηρηθεί, ώστε του χρόνου να κάνουμε μια συμφωνία που θα
μεταφέρει το χρέος πιο μακριά στο μέλλον που εξ’ ίσου δεν θα τηρηθεί. Εν τω μεταξύ
ο κ. Ντράγκι θα χρηματοδοτεί τις αγορές χρέους
που θα κρατούν ζωντανές τις χώρες που είναι ακόμη ελλειμματικές μέχρις
ότου κάποιος άλλος πάρει κάποια άλλη απόφαση. Ελπίζεται έτσι ότι με την πάροδο
του χρόνου θά βρεθεί κάποια λύση καί πάντως το πρόβλημα θα είναι των
μελλοντικών καί όχι των παρόντων Ηγετών.
Όμως ο απαιτούμενος χρόνος δεν
είναι διαθέσιμος. Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι η Κίνα κλονίζεται οικονομικά. Η
Κεντρική της Τράπεζα μόλις εφάρμοσε και αυτή την Αμερικανική, Ιαπωνική και
Ευρωπαϊκή συνταγή της μείωσης των επιτοκίων και της αύξησης της ρευστότητας
ώστε να σώσει προσωρινά το κλονισμένο χρηματιστήριο της Σαγκάης.
Όμως το μηδέν είναι ακριβώς το
όριο της πολιτικής μηδενικών επιτοκίων. Όταν η πεταλούδα του Πεκίνου κουνήσει
τα φτερά της και καταρρεύσει το χρηματιστήριο της Σαγκάης ,τίποτα δεν θα σώσει
τα άλλα χρηματιστήρια και τότε οι πτωχεύσεις θα είναι αλυσιδωτές.
Οι Κεντρικές Τράπεζες ,μηδενίζοντας
τα επιτόκια τους, ξόδεψαν όλα τα πυρομαχικά τους για να στηρίξουν μία αναιμική
και ουσιαστικά στηριζόμενη μόνο στις χορηγήσεις ανάπτυξη και δεν υπάρχει
μεγαλύτερος εξευτελισμός του χρήματος από τα αρνητικά επιτόκια.
Η διά του χρέους χρηματοδοτούμενη
ιδιωτική ανάπτυξη και η δια του ιδίου τρόπου κάλυψη κρατικών ελλειμμάτων, με
την εξ’ αυτών προερχόμενη φθορά της παραγωγικότητας , είναι τοξικό μείγμα.
Μία απότομη αύξηση των επιτοκίων
θα έφερνε παγκόσμια κρίση. Μία πολύ αργή και μεθοδική παγκόσμια αύξηση των
επιτοκίων είναι η λύση τώρα που η τιμή του πετρελαίου είναι χαμηλή ,αλλά ούτε
και αυτό είναι στον ορίζοντα.
Αν αυτά συνέβαιναν σε συνθήκες
πολιτικής ηρεμίας παγκοσμίως, θα ήταν δυνατό να γίνουν χειρισμοί με παγκόσμια
συνεννόηση.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει.
Ήδη η Δύση βρίσκεται σε
οικονομική ,πολιτική και αναδυόμενη στρατιωτική αντιπαράθεση με την Ρωσία. Η
εμπορική και οικονομική ισορροπία μεταξύ Ρωσίας και Δύσης είναι σοβαρά
διαταραγμένη με αφορμή το Ουκρανικό και χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου. Οι
Ρώσοι αναπτύσσουν νέα πυρηνικά και το ΝΑΤΟ αναπτύσσει νέες συμβατικές δυνάμεις
στα σύνορα της Ρωσίας.
Η Κίνα κάνει την μεγάλη πολιτικό-στρατιωτική
κίνηση για πλήρη κυριαρχία στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας και Κίνα και Ρωσία
μαζί αντιπαρατίθενται ήδη με Ιαπωνικά συμφέροντα στην θαλάσσια μεταξύ τους περιοχή.
Η Αμερική τουλάχιστον, αν όχι η Δύση θα αντιπαρατεθεί μαζί τους σε αυτές τις
περιοχές.
Πλησιέστερα στην περιοχή μας οι
Αραβικές περιοχές από την Λιβύη έως το Σουδάν ευρίσκονται σε βιαιότατη
αναταραχή, η Σαουδική Αραβία δείχνει έναν διαφορετικό, πολεμοχαρή, εαυτό, η
Τουρκία ετοιμάζεται να εισβάλλει στην Συρία για να καταστρέψει το εκεί
δημιουργούμενο Κουρδικό κράτος την ίδια ώρα που το Ισλαμικό Κράτος αυξάνει την
τρομοκρατία του και προς την Ευρώπη.
Τα γεγονότα αυτά οικονομικά, πολιτικά,
και στρατιωτικά είναι προπομποί μεγαλυτέρων αναταραχών παγκοσμίως.
Με επικεφαλής την Χίλαρι Κλίντον
που πιθανότατα θα είναι ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος, όλα τα κράτη θα σκληρύνουν
την στάση τους.
Αν αυτό όπως είναι πολύ πιθανό
συνδυαστεί με μία τεραστίου μεγέθους οικονομική κρίση ,για την οποία ο πλέον
αρμόδιος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, (
B.
I.
S.) μας έχει ήδη προειδοποιήσει, οι συνέπειες θα είναι
ανυπολόγιστες.
Είναι πολλά τα φτερουγίσματα που
κάνουν οι πεταλούδες του Πεκίνου.
www.kassandros.gr