Εις Βάρος τῆς Οἰκονομίας Τυχόν Παράτασις του Τρέχοντος Προγράμματος

Ἡ παράτασις, ἐπί μερικούς μῆνες, τοῦ τρέχοντος οἰκονομικοῦ προγράμματος καί ἡ καταβολή ἀπό τούς Εὐρωπαίους κάποιων δίς γιά νά ἀποφευχθεῖ ἡ πτώχευσις τῆς χώρας ἐντός τοῦ θέρους, δέν ἀποτελεῖ λύση. Θά ἦταν ἄλλο ἕνα ἡμίμετρο πού θά παρέτεινε τήν ἀβεβαιότητα. Καί μπορεῖ κάποιοι στόν Σύριζα νά θριαμβολογοῦν προκαταβολικῶς γιά μία τέτοια ἐξέλιξη, ἀλλά θά ἔπρεπε νά ἀνησυχοῦν για τίς ἐπιπτώσεις της στήν οἰκονομία.

Όπως τονίζουν πολιτικοί παρατηρητές, αὐτό πού χρειάζεται σήμερα ἡ χώρα δέν εἶναι νέες παρατάσεις, μέχρι νά ἐπιτευχθεῖ συμφωνία μέ τούς αλλά μία ὁριστική λύσις, τήν ὁποία ὄφειλε νά ἔχει πετύχει ἡ Κυβέρνησις Τσίπρα στούς τέσσερεις μῆνες πού βρίσκεται στήν ἐξουσία. Εάν δεν υπάρξει οριστική λύση η οικονομία θα συνεχίσει να επιδεινώνεται υπό το βάρος μίας συνεχιζόμενης αβεβαιότητας.

Ἡ ἀβεβαιότης στήν ὁποία ἔχει περιέλθει ὁ τόπος κατά τό τελευταῖο πεντάμηνο, ἀφ’ ὅτου διελύθη ἡ προηγούμενη Βουλή καί προκηρύχθηκαν οἱ πρόωρες ἐκλογές, ἔχει παραλύσει τά πάντα. Καί εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς αὐτό δέν τό ἀντιλαμβάνονται οἱ τῆς Κυβερνήσεως τοῦ Σύριζα. Κάποιοι μάλιστα φέρεται νά ἐπαίρονται για αὐτό. Ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν, ἐρωτηθείς γιά τις ἀρνητικές ἐπιπτώσεις πού εἶχε στήν ἑλληνική οἰκονομία τό κλίμα ἀβεβαιότητος τῶν τελευταίων μηνῶν, ἐχαρακτήρισε τήν προκληθεῖσα ζημιά ὡς «ἐπένδυση» για τό μέλλον, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι ἦταν τό ἀναγκαῖο κακό γιά νά ἐπιτευχθεῖ μία καλύτερη συμφωνία μέ τούς δανειστές. Ὅμως ἀκόμη καί ἄν εὐσταθοῦσε αὐτό –πού ἀσφαλῶς δέν εὐσταθεῖ– προϋπόθεσις εἶναι νά ἐπιτευχθεῖ καλύτερη συμφωνία. Καί ἐν προκειμένω, ἡ τυχόν νέα παράτασις θά δοθεῖ ἐπειδή δέν κατέστη δυνατή ἡ ἐπίτευξις καλύτερης συμφωνίας.

Ἡ Κυβέρνησις φέρεται νά ἱκανοποιεῖται διότι ἀγοράζει χρόνο ἀπό τούς δανειστές. Ἀλλά δέν συνειδητοποιεῖ πώς ὁ χρόνος λειτουργεῖ εἰς βάρος τῆς οἰκονομίας. Ἐνόσω αὐτή δέν ἐπανεκκινεῖται, κάθε περαιτέρω παράτασις τῆς διαπραγματεύσεως θά φέρει τήν Ἑλλάδα σέ χειρότερη θέση ἀπό ὅ,τι κατά τήν προηγούμενηδιαπραγμάτευση. Αὐτό ἤδη διαπιστώνεται ἄν συγκριθοῦν αὐτά πού διεπραγματεύετο ἡ Κυβέρνησις Σαμαρᾶ μέ αὐτά πού διαπραγματεύεται τώρα, ἕξι μῆνες ἀργότερα, ἡ Κυβέρνησις Τσίπρα. Τότε εἶχαν κινηθεῖ γῆ και οὐρανός γιά νά μήν μεταταγεῖ ὁ ΦΠΑ γιά τήν διαμονή σέ ξενοδοχεῖα καί ἄλλα τουριστικά καταλύματα ἀπό τόν χαμηλό στόν μεσαῖο συντελεστή. Τό ὁποῖο μάλιστα ἐζητεῖτο ἀπό τήν τρόϊκα ὡς ἐπικουρικό μέτρο, σε περίπτωση πού δέν ἐξελίσσοντο ὁμαλά τά δημοσιονομικά ἐφέτος. Σήμερα οἱ «θεσμοί» ἔφθασαν νά ζητοῦν πολύ περισσότερα. Ὄχι μόνον στόν ΦΠΑ, ἀλλά στα ἐργασιακά, στό ἀσφαλιστικό καί σέ σειρά διαρθρωτικῶν μεταρρυθμίσεων πού δέν ἔγιναν.

Ἡ αἰτία τῶν αὐξημένων ἀπαιτήσεων εἶναι ἀκριβῶς το γεγονός ὅτι κατά τό τελευταῖο πεντάμηνο ἡ κατάστασις χειροτέρεψε δραματικά, λόγω τῆς ἀβεβαιότητος πού προκάλεσαν οἱ πρόωρες ἐκλογές καί ἡ κυβερνητική ἀλλαγή. Τό πρωτογενές πλεόνασμα πού εἶναι σχεδόν βέβαιο ὅτι θά εἶχε πετύχει ἡ Κυβέρνησις Σαμαρᾶ ἄν δέν μεσολαβοῦσαν οἱ ἐκλογές, σήμερα ἔχει συρρικνωθεῖ στό ἐλάχιστο. Ἔτσι, ἡ συζήτησις ἐπί τοῦ δημοσιονομικοῦ ἔχει τεθεῖ ἐπί νέας, χειροτέρας βάσεως. Τό ἴδιο καί τά ἄλλα θέματα πού ἐξαρτῶνται ἀπό τόν ρυθμό ἀναπτύξεως. Είναι προφανές ότι χωρίς τήν μεσολάβηση τῶν προώρων ἐκλογῶν, σήμερα θά εἴχαμε ἐπιταχυνόμενο ρυθμό ἀναπτύξεως αφού μετά ἀπό μία ἑξαετία ὑφέσεως, εἴχαμε πιάσει τόν πάτο καί εἶχε δρομολογηθεῖ ἡ ἀνάκαμψις. Τώρα ὅμως καί αὐτό το δεδομένο ἄλλαξε, ἐπηρεάζοντας αρνητικά τά οἰκονομικά μεγέθη με την ὅλη διαπραγμάτευσις να έχει ξεκινήσει πάλι ἀπό χειρότερο σημεῖο.

Δέν εἶναι τυχαῖο, ὅτι μέχρι καί ὁ τουρισμός ἐπηρεάσθηκε ἀπό τήν ἀβεβαιότητα πού προεκάλεσαν οἱ πρόωρες ἐκλογές, ἡ κυβερνητική μεταβολή καί κυρίως ἡ ἀρνητικήδημοσιότης τήν ὁποία ὑφίσταται ἡ χώρα μας τό τελευταῖο τετράμηνο. Με την Ελλάδα στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου σε καθημερινή βάση και με άκρως αρνητικές αναφορές. Γι αυτό ἡ διεθνοποίησις τοῦ ἑλληνικοῦ ζητήματος ὑπῆρξε ὀλέθριο λάθος. Ὁ Πρωθυπουργός καί ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν, πού πρωτοστάτησαν στήν διεθνοποίηση, μπορεῖ νά ἐπιχαίρουν γιά αὐτήν καί νά θεωροῦν ὅτι ἀπετέλεσε «νίκη» τῆς Ἑλλάδος. Ὅμως ἰσχύει τό ἀντίθετο. Ὅταν μία χώρα –καί δή τουριστική– τίθεται στό στόχαστρο τῆς παγκοσμίου δημοσιότητος γιά τά καμώματά της καί τόν κίνδυνο νά πτωχεύσει, αὐτό εἶναι ὅ,τι χειρότερο μπορεῖ νά τῆς συμβεῖ. Καί τό ἀποτέλεσμα τό βλέπουμε ἤδη στήν ἀρνητική ἐξέλιξη τῶν ἀφίξεων τουριστῶν, μετά ἀπό μία διετία ἐντυπωσιακῶν ἀποτελεσμάτων, πού ἀσφαλῶς ὀφείλοντο καί στήν πολιτική σταθερότητα πού εἶχε πετύχει ἡ προηγούμενη κυβέρνηση.

Ἀντί λοιπόν ἡ Κυβέρνησις Τσίπρα νά κάνει τά πάντα γιά νά κλείσει μία συμφωνία καί νά δοθεῖ τέλος στήν ἀβεβαιότητα, ἐπιμένει σέ κάποιες «κόκκινες γραμμές», οἱ ὁποῖες ἀπομακρύνουν τήν συμφωνία. Καί ἔτσι φαίνεται να συζητεῖται ὡς ἐνδιάμεση λύσις μία νέα παράτασις. Ἡ ὁποία ὅμως,είναι απόλυτα βέβαιο ότι δέν θά λειτουργήσει ὑπέρ τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Οἱ ἐπενδυτές,οἱ ἐπιχειρηματίες, οἱ ἐπαγγελματίες καί ὅλοι ὅσοι δημιουργούν τόν τζίρο τῆς οἰκονομίας καί θέσεις ἐργασίας, ζητοῦν σταθερότητα καί σαφές πλαίσιο. Το τελευταῖο πού θέλουν εἶναι νέες παρατάσεις.