Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κλίμα αισιοδοξίας που
προέκυψε από τη μίνι Σύνοδο Κορυφής το βράδυ της Πέμπτης δεν προέκυψε
μόνο από τη συνεκτίμηση της γεωπολιτικής σημασίας της Αθήνας, την οποία
το Βερολίνο φέρεται να έχει ανακαλύψει το τελευταίο δεκαήμερο με τη
βοήθεια των συχνών και φορτικών υποδείξεων του Ομπάμα. Η διαπραγμάτευση
της Πέμπτης έγινε τρεις μέρες πριν από τον προεξοφλημένο και
καταγεγραμμένο θρίαμβο της Λεπέν, καθώς το Εθνικό Μέτωπο θα αναδειχθεί
πρώτη δύναμη σήμερα το βράδυ όταν ανοίξουν οι κάλπες του πρώτου γύρου
των νομαρχιακών εκλογών στη Γαλλία. Η περασμένη Πέμπτη ήταν η επόμενη
μέρα των πρωτοφανών για την ήσυχη Φρανκφούρτη επεισοδίων με ένα
πολυεθνικό πλήθος αντικαπιταλιστών διαδηλωτών να χαλάει την ωραία
ατμόσφαιρα των εγκαινίων του φαραωνικού ουρανοξύστη της ΕΚΤ από τον
Ντράγκι και να προκαλεί ανησυχία σε όλα τα πολιτικά κόμματα της χώρας με
πρώτο και καλύτερο την Αριστερά (Linke).
Τα παραπάνω
μαζί με την εύθραυστη αίσθηση ανάκαμψης που παρατηρείται στην Ευρωζώνη
είναι ένα επιπρόσθετο σήμα κινδύνου που φαίνεται να έχει καταγραφεί στη
γερμανική πρωτεύουσα. Ενα μήνυμα που λέει χωρίς περιστροφές ότι
χρειάζεται ευελιξία, εκτόνωση των πολιτικών εντάσεων για να μην
πριμοδοτηθούν ακραίοι εξτρεμισμοί στα άκρα του πολιτικού φάσματος των
χωρών της Ευρωζώνης, και όχι μόνο, να μην υπάρξουν εφιαλτικές εξελίξεις
τύπου Grexit- Graccident που θα είχαν απρόβλεπτες συνέπειες στην
Ευρωζώνη αλλά και στην παγκόσμια οικονομία, αλλά να στηριχθεί η ποσοτική
χαλάρωση του Ντράγκι με μέτρα αναθέρμανσης της εσωτερικής ζήτησης.
Ετσι, αρχής γενομένης από την ανοχή στην ιστορική απόφαση της 22ας
Ιανουαρίου από την ΕΚΤ για τύπωμα χρήματος, με επόμενο σταθμό τη δίχρονη
διορία προσαρμογής που έδωσε η Κομισιόν στη Γαλλία για συμμόρφωση με τα
πλαφόν ελλειμμάτων του δημοσιονομικού συμφώνου, αλλά και τη
διαφαινόμενη σε ορίζοντα ημερών πλέον διευθέτηση των εκκρεμοτήτων
Ευρωζώνης-Αθήνας που δεν είχαν αποσαφηνιστεί με τη συμφωνία στο
Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου, η Γερμανία δίνει την εικόνα μιας στροφής
με πολύ αργούς ρυθμούς που παραπέμπουν στη βραδύτητα με την οποία ένα
αεροπλανοφόρο ή ένα σούπερτανκερ αλλάζει γραμμή πλεύσης.
Επιπλέον, αν
η Αθήνα έχει γεωπολιτικά πλεονεκτήματα το Βερολίνο, σκιάζεται από μια
στρατηγικής σημασίας γεωπολιτική αβεβαιότητα, τον νέο ψυχρό πόλεμο
Ρωσίας-Δύσης με πεδίο θερμής σύγκρουσης την Ουκρανία, που σε βάθος
χρόνου έχει δυσθεώρητο κόστος: Δίπλα στο κόστος του φαύλου κύκλου
κυρώσεων-αντιποίνων θα πρέπει να προσθέσουμε την ενεργειακή ανασφάλεια,
το κόστος αύξησης των αμυντικών δαπανών των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ, αλλά
και τα δεκάδες δισ. που θα χρειαστεί το Κίεβο για να μη χρεοκοπήσει και
επισήμως η ακρωτηριασμένη εδαφικά και παραγωγικά Ουκρανία. Αν κάποιος,
δηλαδή, είχε καταστρώσει σε άσκηση επί χάρτου το σενάριο της
αδιαπραγμάτευτης πίεσης ώστε η Αθήνα να εξακολουθήσει να είναι
εγκλωβισμένη σε υφεσιακές πολιτικές για να τρομάξουν οι ψηφοφόροι στην
Ισπανία και να μην ψηφίσουν Podemos, είναι πλέον σαφές ότι η καγκελαρία
δεν παρέλαβε την πρόταση, οπότε μπορεί να τη στείλει στην Bild να
δημοσιευτεί σε συνέχειες. Τέλος, αν η πραγματικότητα διαψεύδει τους
αυστηρούς γερμανικούς κανόνες πειθαρχίας, δεν είναι η πρώτη φορά: ας
θυμηθούμε ότι στην περίοδο 1997-98 η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία
και δύο χρόνια αργότερα η Ελλάδα μπήκαν στην ΟΝΕ με παράκαμψη των
απαιτήσεων του Μάαστριχτ που, αν εφαρμόζονταν κατά γράμμα, θα απέκλειαν
τη Γαλλία και τη Γερμανία!
(από την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", 22/03/2015)