Οκτώ
μήνες μετά την κατάργηση από τη ΡΑΕ του μηχανισμού
cost
recovery, ο Ρυθμιστής
επαναφέρει την προοπτική εκ νέου ενεργοποίησης του, έστω και με διαφορετική
μορφή. Έτσι, παρά το γεγονός ότι η ΡΑΕ είχε προβάλει μόλις πριν από μερικούς
μήνες ως επιτυχία τη σημαντική εξοικονόμηση του μεταβλητού κόστους για το
Σύστημα, ύψους 210 εκατ. ευρώ για το διάστημα Αύγουστος 2013-Αύγουστος 2014,
από τις ρυθμιστικές παρεμβάσεις της, που περιελάμβαναν και την κατάργηση του
cost
recovery, τώρα το θέτει ξανά στο
τραπέζι προς συζήτηση.
Ο
βασικός λόγος είναι, όπως υποστηρίζεται στο εισαγωγικό κείμενο της δημόσιας
διαβούλευσης για την εξέλιξη του ΜΑΜΚ, που θα διαρκέσει ως τις 16 Μαρτίου, η
οικονομική ζημία που τυχόν μπορεί να υποστούν συμμετέχοντες στην αγορά, και η
οποία μπορεί να οδηγήσει στην απόφαση να κλείσουν μονάδες και να υπάρξει
πρόβλημα ευστάθειας του Συστήματος. Στην περίπτωση λειτουργίας επί ζημία
μονάδων παραγωγής, η ΡΑΕ, όπως διαμηνύεται αρμοδίως, θα αναγκαστεί να
απαγορεύσει στον ΑΔΜΗΕ να δίδει εντολές κατανομής μονάδων, ώστε να αποτρέψει
τυχόν αγωγές εις βάρος της. Επί της ουσίας το ζήτημα αυτό φαίνεται να ανάγεται
σε σημείο τριβής μεταξύ ΡΑΕ και ΑΔΜΗΕ, αλλά και μεταξύ παραγωγών και ΡΑΕ, με
τελικό χαμένο την ίδια την ασφάλεια της αγοράς. Το ερώτημα, ωστόσο, που
διατυπώνεται είναι υπό ποιες προϋποθέσεις και με πιο σκεπτικό ο Ρυθμιστής έλαβε
απόφαση πέρυσι για την κατάργηση του
cost
recover, όταν αναγκάζεται
τώρα, πριν κλείσει ακόμη ένα έτος, να συζητά για την επαναφορά του μηχανισμού
αυτού. Γνώριζε ή παρέβλεψε το γεγονός ότι δεν έχουν αρθεί επί της ουσίας οι
στρεβλώσεις της αγοράς, που θα επέτρεπαν μια τέτοια απόφαση; Μήπως, εν τέλει, η
παρέμβαση είχε βραχυπρόθεσμα οφέλη;
Να
σημειωθεί ότι μετά τη συγκεκριμένη ρυθμιστική παρέμβαση της ΡΑΕ, για την
κατάργηση και του
cost
recovery,
είχε ζητήσει από τον ΑΔΜΗΕ να εκπονήσει τεχνική μελέτη για τις επιπτώσεις από
την απόφαση αυτή, πράγμα που έγινε. Παράλληλα, είχε ζητήσει και σχετικές
αναφορές από τους ίδιους τους παραγωγούς ηλεκτρισμού. Το σύνολο αυτών των
στοιχείων επικαλείται τώρα ο Ρυθμιστής για να επαναφέρει την λειτουργία του
cost
recovery.
Στη
μελέτη που έγινε από το ΑΠΘ, για λογαριασμό του ΑΔΜΗΕ, εξετάζεται μία περίοδος
τεσσάρων μηνών, από τον Ιούλιο ως τον Οκτώβριο του 2014, κατά την οποία διαπιστώθηκε
ότι η κατάργηση του ΜΑΜΚ, σε συνδυασμό με άλλα γεγονότα, όπως, η μικρότερη
λιγνιτική παραγωγή από αυτή που είχε προγραμματιστεί, είχε ως αποτέλεσμα τη
μεγαλύτερη χρήση των νερών για τη λειτουργία του Συστήματος και την, κατά
συνέπεια, μείωση των αποθεμάτων στους υδροηλεκτρικούς σταθμούς. Η μελέτη υπογραμμίζει
ότι στους επόμενους μήνες δεν αναφέρονται άλλες επιπτώσεις στο Σύστημα από την
κατάργηση του
cost
recovery.
Επισημαίνοντας το ενδεχόμενο αύξησης της ΟΤΣ, υποδεικνύει την ανάγκη να γίνουν
περαιτέρω μελέτες για μακρά χρονικά διαστήματα, τουλάχιστον έτους, «καθώς είναι
πολλοί οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη διαθεσιμότητα και το κόστος
λειτουργίας των μονάδων παραγωγής, τη συμπεριφορά των παραγωγών, ή ακόμη και τη
ζήτηση φορτίου του Συστήματος». Σε ό,τι αφορά ειδικότερα το κόστος των μονάδων
και τη μεσοπρόθεσμη ασφάλεια εφοδιασμού η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι
θα πρέπει να αξιολογηθούν οι μηχανισμοί για τη λειτουργία της αγοράς και για τη
διασφάλιση επαρκούς ισχύος. Ωστόσο, τα νέα ΑΔΙ δεν έχουν ακόμη οριστικοποιηθεί,
συνεπώς, δεν υπάρχει εκτίμηση για τη συμβολή τους στη διασφάλιση της επάρκειας
του Συστήματος, που αποτελεί τον κοινό παρανομαστή όλων των ρυθμιστικών
παρεμβάσεων στην αγορά.