Ἡ Ἀριστερά στήν Ἐξουσία

F inito la musica, paccato la festa. Καί τώρα ἡ Κυβέρνηση Τσίπρα ἀναλαμβάνει τό ἔργο της σέ δύσκολους καιρούς. Θά τά καταφέρει; Τουλάχιστον στόν χρηματοδοτικό τομέα, φαίνεται νά διαψεύδονται οἱ φόβοι γιά ἄμεση κατάρρευση, ἀφοῦ ἡ Κυβέρνηση Σαμαρᾶ ἄφησε ταμειακά διαθέσιμα ὕψους 2,5 δίς εὐρώ, τά ὁποῖα ἐπαρκοῦν γιά δύο περίπου μῆνες. Καί φαίνεται ὅτι ὑπάρχει διαβεβαίωση ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ὅτι θά ὑπάρξει μέριμνα γιά τήν ἀναχρηματοδότηση τῆς Ἑλλάδας.

Ἀκόμη, ὁ νέος ὑπουργός Οἰκονομικῶν διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ὅτι ἡ χώρα παραμένει στό εὐρώ, γεγονός πού σημαίνει ὅτι ὑπάρχει διάθεση συνεννοήσεως μέ τούς Εὐρωπαίους ἑταίρους, πού ἀποτελεῖ τήν πρώτη εὐοίωνη ἔνδειξη γιά τήν συνεργασία μέ τήν Κυβέρνηση. Ἐάν ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, φαίνεται ὅτι ἡ ἀλλαγή στό πολιτικό σκηνικό τῆς χώρας θά ἐξελιχθεῖ χωρίς μεγάλους κραδασμούς καί ἄλλες ἀναταράξεις μέ καταστροφικές συνέπειες γιά τή γαλήνη τοῦ τόπου. Ἀλλά ἄς ἔλθουμε στήν οὐσία.

Ποιές προϋποθέσεις θά θέλαμε νά πληροῖ μία καινούργια Κυβέρνηση στήν Ἑλλάδα γιά νά τῆς ἀναγνωρίσουμε κάποια διαφορά ἀπό τά ὑπάρχοντα σχήματα; Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα σίγουρα ἀπηχεῖ ὑποκειμενικές ἐκτιμήσεις καί ἐκφερόμενη μέ δημόσιο λόγο συνιστᾶ μόνον πρόκληση κριτικοῦ προβληματισμοῦ. Ἕνα κόμμα στήν Ἑλλάδα σήμερα ἤ μία Κυβέρνηση θά πρέπει νά φιλοδοξεῖ ρήξη μέ τήν ἀφελῆ παιδαριώδη πίστη τῶν προοδευτικῶν τῆς Νεωτερικότητας ὅτι ὁ ὀρθολογισμός ἀρκεῖ γιά νά λυθοῦν ὅλα τά προβλήματα. Ἡ ἠθικολογία τῶν ἐπικλήσεων, τῆς «κοινῆς λογικῆς», τῆς ἀνάγκης συναινέσεων, συναποφασισμένων βελτιώσεων στή λειτουργία τοῦ Κράτους ἔχει περίτρανα ἀποδειχθεῖ ἀνεπαρκής, τουλάχιστον γιά τήν ἑλληνική περίπτωση. Ἡ Ἑλληνική Κοινωνία, ὅπως ἔχει καταντήσει, βρίσκεται σέ δίνη αὐτοκτονικῆς παράνοιας, ἀδυνατεῖ νά πειθαρχήσει ἔστω καί στή λογική τοῦ ἐνστίκτου αὐτοσυντήρησης. Γιά νά πείσει ἕνα κόμμα ἤ μία Κυβέρνηση στήν Ἑλλάδα ὅτι εἶναι πραγματικά καινούργια, πρέπει νά κομίζει πρόταση ἑρμηνείας πού θά θεμελιώνει ρεαλιστικό, πολιτικό πρόγραμμα καί ἀκόμη μέτρα πού νά ἀντιπαλεύουν τίς αἰτίες τῆς παρακμιακῆς ἀποσυνθέσεως. Ἄς ἐλπίσουμε ὅλοι σέ μία τέτοια πρόταση πού κομίζει ἡ νέα Κυβέρνηση ὑπό τόν κ. Τσίπρα.

Καί γιά νά τελειώνουμε, μέ τήν εὐκαιρία τῆς προχθεσινῆς ὁρκωμοσίας τῆς νεοπαγοῦς Κυβερνήσεως, καινούργιο στήν Ἑλλάδα σήμερα πρέπει νά εἶναι ἕνα κόμμα πού τό πρόγραμμά του θά ἀποκλείει φυσικά τήν διαχειριστική ἀποκλειστικά ἐκδοχή τῆς πολιτικῆς. Ἑπομένως καί τήν ἀναίδεια τῶν πολυσυλεκτικῶν κομμάτων. Ἀλλά μέ τήν ἴδια πειθώ τοῦ ρεαλιστικοῦ του προγράμματος θά ἀκυρώνει καί τά παραισθησιογόνα κλισέ. «Δεξιά», «Ἀριστερά», «Κέντρο» ἤ τά ἐναλλακτικά μείγματα: «Κεντροδεξιά», «Κεντροαριστερά». Θά ἀποκλείει τή διαχειριστική ἀτολμία καί θά ἀκυρώνει τά νεκρά κλισέ, γιατί ἕνα πραγματικά καινούργιο κόμμα ἐξουσίας θά κομίζει διαυγεῖς κοινωνικούς στόχους. Ἄν πιστεύει στίς κοινωνιοκεντρικές ἤ τίς ἀτομοκεντρικές προτεραιότητες τῆς πολιτικῆς. Ἄν προτάσσει στήν κατά κεφαλήν λειτουργία ἤ μόνον στό κατά κεφαλήν εἰσόδημα. Ἄν τό ἐνδιαφέρει ἡ ποιότητα τῆς ζωῆς ἤ κυρίως ἡ μεγιστοποίηση τῆς καταναλωτικῆς εὐχέρειας. Τίποτε καινούργιο δέν μπορεῖ νά κομίσει ἕνα κόμμα πού ἀπευθύνεται σκόπιμα σέ διευρυμένο ἀκροατήριο, κεντροδεξιῶν ἤ κεντροαριστερῶν ἀλλά καί σοσιαλδημοκρατῶν καί φιλελευθέρων πού κολακεύονται ὅμως νά ἐμφανίζονται πρωτευόντως ὡς «προοδευτικοί». Ὡσάν ὁ κομπασμός, ἡ κούφια αὐταρέσκεια τοῦ «προοδευτικοῦ» νά ἀρκεῖ γιά νά ἀναστραφεῖ ἀπό τήν παρακμή ἡ πορεία τῆς χώρας, νά σταματήσει ὁ κατήφορος τῆς παραλύσεως τοῦ Κράτους, τῆς ἀνυποληψίας τῶν θεσμῶν.

Ἄς δοκιμάσουμε λοιπόν καί τήν ἱκανότητα τῆς Κεντροαριστερᾶς πού ἀνῆλθε θριαμβευτικά στήν Ἐξουσία καί πού ὑπόσχεται χρηστή διοίκηση. Ἔτσι, θά δοῦμε χειριζόμενο τίς τύχες τῆς χώρας ἕναν νέο ἄνθρωπο μέ νέες ἰδέες καί ἀρχές διοικήσεως, διότι εἶναι μᾶλλον εὔκολο νά συγκροτηθεῖ ἕνα ἐπιπλέον κόμμα στήν Ἑλλάδα. Εἶναι ὅμως δύσκολο ἕως ἀκατόρθωτο νά γεννηθεῖ ἀληθινά ἕνα καινούργιο κόμμα. Αὐτό πού συνέβη στή χώρα μας μετά τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν, σημαίνει ὅτι ἡ Κεντροδεξιά δέν τά πῆγε καί τόσο καλά. Τί φταίει, θά τό δοῦμε στό μέλλον. Ἀλλά ἐάν δέν συνειδητοποιήσουμε ὅτι πρέπει νά προχωρήσουμε ἀποδεχόμενοι μέ ψυχραιμία καί νηφαλιότητα καί τήν Κεντροαριστερά στήν Ἐξουσία, τότε τό μέλλον τῆς χώρας μπορεῖ νά εἶναι ὀδυνηρό.

(από την εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»)