Είναι σαφές ότι η τρόικα σ' αυτή την «τελευταία» διαπραγμάτευση, στο
πλαίσιο δηλαδή του μνημονίου, κρατά στάση η οποία ευθέως μπορεί να
χαρακτηριστεί εκβιαστική.
Ασκεί ασφυκτική πίεση για λήψη νέων
μέτρων. Απαιτεί αλλαγές στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά που οδηγούν σε
νέα μείωση των συντάξεων, συνολικά όλων των παροχών, του ΕΚΑΣ
συμπεριλαμβανομένου, και σε σταδιακή εξάλειψη των πρόωρων
συνταξιοδοτήσεων.
Είναι όμως σαφές ότι κανένα τέτοιο μέτρο δεν
μπορεί να «περάσει» από τη Βουλή. Ότι θα καταψηφιστεί οποιοδήποτε
πλαίσιο τυχόν συμφωνίας της κυβέρνησης με την τρόικα ώστε να ολοκληρωθεί
η αξιολόγηση, να εκταμιευθούν οι τελευταίες δόσεις και να ανοίξει η
προληπτική γραμμή πίστωσης.
Προφανώς οι δανειστές πιέζουν αφόρητα
με στόχο να «κερδίσουν» όσο το δυνατόν περισσότερα τώρα, μειώνοντας
αντίστοιχα τις αβεβαιότητες για την πορεία της δημοσιονομικής
προσαρμογής από το 2015, ανεξαρτήτως πολιτικών εξελίξεων?
Ευθύνες
όμως έχει και η ελληνική πλευρά γι' αυτή την κρίσιμη κατάσταση. Κυρίως
διότι έδειξε να «χαλαρώνει» ειδικά στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων, με
αποτέλεσμα να μην είναι έγκαιρα προετοιμασμένη με συγκεκριμένες θέσεις
σε όλα τα ανοιχτά ζητήματα.
Έτσι ακόμη και χθες γίνονταν
κυβερνητικές συσκέψεις προκειμένου να διαμορφωθούν οι ελληνικές
προτάσεις, καθώς μεγάλη είναι η απόσταση η οποία χωρίζει τα δυο
συγκυβερνώντα κόμματα σε ζητήματα όπως οι συντάξεις.
Το σκοινί
στις σχέσεις με την τρόικα έχει τεντώσει επικίνδυνα και θα ήταν
επικίνδυνο, για τα μακροπρόθεσμα ελληνικά συμφέροντα, να σπάσει. Η
κυβέρνηση πρέπει να ξεκαθαρίσει τις θέσεις της σε όλα τα καίρια θέματα
και να παρουσιάσει τεκμηριωμένες θέσεις στους εκπροσώπους των πιστωτών
μας. Άλλωστε, την τελευταία διετία οι ελληνικές προβλέψεις για την
πορεία της οικονομίας επιβεβαιώθηκαν από τη ζωή εν αντιθέσει με αυτές
της τρόικας. Το όπλο υπάρχει. Αρκεί να αξιοποιηθεί κατάλληλα.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 20/11/2014)