Ἐνῶ οἱ ὑπηρεσίες ἀσφαλείας τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν τελοῦν σέ ἐπιφυλακή, γιά τήν ἀποκάλυψη πυρήνων φανατικῶν ἰσλαμιστῶν πού θά θελήσουν νά ἀναπτύξουν δίκτυα τρομοκρατικῆς δράσεως,
μέχρι στιγμῆς τά
δρομολόγια πού ἀποκαλύπτονται ἔχουν διαφορετική κατεύθυνση. Δέν ἔρχονται στήν Εὐρώπη μαχητές τῆς «τζιχάντ». Ἀπεναντίας, Εὐρωπαῖοι πολίτες κινοῦνται πρός ἀνατολάς μέ σκοπό νά ἐνταχθοῦν στίς τάξεις τῶν μουσουλμάνων μαχητῶν.
Πρόκειται κυρίως γιά γόνους οἰκογενειῶν μουσουλμάνων μεταναστῶν, πού ἐγεννήθησαν, μεγάλωσαν καί ἐσπούδασαν σέ
εὐρωπαϊκές χῶρες. Ὑπό αὐτήν τήν ἔννοια δέ, ἔχουν πολιτογραφηθῆ ὡς Εὐρωπαῖοι. Προφανῶς ὅμως ἐξακολουθοῦν νά δέχονται ὡς ὁδηγόν ζωῆς τό ἰσλαμικό δόγμα. Καί τοῦτο σημαίνει ὅτι ἀπορρίπτουν συνειδητά
τίς ἀρχές καί τίς
ἀξίες πού
μέσω τῶν αἰώνων διεμόρφωσε
τό εὐρωπαϊκό πνεῦμα. Καί ὑπό τήν ἔννοια αὐτή δέν εἶναι καθόλου Εὐρωπαῖοι. Εἶναι τόσο Εὐρωπαῖοι ὅσο Μακεδόνες εἶναι καί οἱ Σκοπιανοί.
Ἐπειδή ὅμως ἀνάμεσα στίς ἀρετές τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πνεύματος συγκαταλέγεται καί ἡ ἀνοχή πρός τό διαφορετικό, ἐδῶ καί δεκαετίες, ἀφρικανοί καί ἀσιάτες μετανάστες, βρῆκαν ὄχι μόνον δεύτερες πατρίδες, ἀλλά καί ἀπόλυτο σεβασμό πρός τίς ἐθνικές καί θρησκευτικές τους
συνήθειες.
Ὑπῆρξαν ὅμως τά ἐνοχικά συμπλέγματα τῶν πρώην ἀποικιακῶν δυνάμεων, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων ἡ ἀνοχή καί ὁ σεβασμός μετετράπησαν σέ ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Ὁρμώμενοι ἀπό ρομαντική διάθεση ὀνομάσαμε τίς εὐρωπαϊκές ἀξίες «πανανθρώπινες» καί
θεωρήσαμε δεδομένο ὅτι ἡ ἀνωτερότητά τους θά ὁδηγήση σέ ἐπικράτησή τους, ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων. Ἔτσι περιμέναμε ὅτι σταδιακῶς οἱ μετανάστες θά ἀφομοιωθοῦν καί θά ἐνσωματωθοῦν στίς κοινωνίες μας.
Τήν ἴδια στιγμή ὅμως ἀρνηθήκαμε οἱ ἴδιοι νά ὑπερασπισθοῦμε τίς ἀξίες αὐτές. Βάσει τοῦ συστήματος πού δημιουργήσαμε,
δέν μποροῦμε νά τίς
προβάλλουμε καί νά δείξουμε μέσω μίας κριτικῆς σκέψεως τήν ὑπεροχή τους. Ἄν διανοηθῆ κάποιος νά τό πράξη θά θεωρηθῆ ρατσιστής. Ἀπεναντίας οἱ μουσουλμάνοι, ὄχι μόνον προπαγανδίζουν ἀνενόχλητοι καί χωρίς ἀντίλογο, ἀλλά σταδιακῶς ἐπιβάλλουν στίς εὐρωπαϊκές κοινωνίες τίς ἀπόψεις τους. Μέχρι πού ἐφθάσαμε νά θεωρεῖται ρατσιστική ἡ εὐχή «καλά Χριστούγεννα» σέ εὐρωπαϊκές πρωτεύουσες ὅπως τό Λονδίνο!
Στά μάτια ἑνός ἁπλοϊκοῦ ἀνθρώπου, τό συμπέρασμα ἔρχεται ἀβίαστα. Οἱ εὐρωπαϊκές πολιτιστικές ἀξίες χάνουν ἔδαφος ἔναντι τῶν ἰσλαμικῶν. Προφανῶς ὑπερέχουν οἱ ἰσλαμικές, ἀφοῦ οἱ «δυτικοί» δέν ἔχουν ἀντίλογο ἀπέναντί
τους. Ὅταν μάλιστα
αὐτός ὁ ἁπλοϊκός μουσουλμάνος ἔχει γαλουχηθῆ μέ τόν θρησκευτικό φανατισμό, εὐλόγως ἐκλαμβάνει τήν ἀνεξιθρησκία ὡς πνευματική κατωτερότητα
καί τήν ἀνεκτικότητα ὡς φόβο.
Μέ μεγάλη εὐκολία λοιπόν
, μπορεῖ νά πάρη τήν ἀπόφαση νά συνταχθῆ καί διά τῶν ὅπλων
, ὄχι μέ τήν ἀνωτερότητα τοῦ ἰσλαμισμοῦ
, ἀλλά μέ τήν νομοτέλεια τῆς ἐπικρατήσεώς του
, τήν ὁποία τοῦ ἐδίδαξαν οἱ φανατικοί ἱεροδιδάσκαλοι οἱ ὁποῖοι
, χάριν ἀνεξιθρησκίας
, βρῆκαν στέγη σέ εὐρωπαϊκά πολιτιστικά κέντρα
. Στά ὁποῖα οἱ χριστιανοί ἀντίστοιχα δέν γίνονται δεκτοί,
κατ’ ἐφαρμογήν τῶν ἀρχῶν τοῦ ἀντιρατσισμοῦ.
Προφανῶς οἱ εὐρωπαϊκές ἀξίες δέν περιλαμβάνουν τέτοιους
παραλογισμούς. Τίς ἐφαρμόζουν ὅμως στήν πράξη οἱ ἀδαεῖς Εὐρωπαῖοι. Αὐτοί οἱ Εὐρωπαῖοι εἶναι, πού χάνουν
τόν ἰδεολογικό
πόλεμο ἔναντι τοῦ ἰσλάμ.
Δέν ἡττῶνται αὐτές καθαυτές οἱ εὐρωπαϊκές ἀξίες. Ὅμως δυστυχῶς, στά εὐρωπαϊκά συλλογικά ὄργανα δέν ἔχει μείνει
κανείς νά τίς ὑποστηρίζη. Ἐκτός ἴσως τῶν λεγομένων ἀκροδεξιῶν, γιά τούς ὁποίους καταβάλλεται συστηματική
προσπάθεια περιθωριοποιήσεως.
Πολιτική
λοιπόν καί ὄχι ἰδεολογική, εἶναι ἡ πολιτισμική ἀποτυχία τῆς Εὐρώπης ἔναντι τῶν μουσουλμάνων. Δέν ὀφείλεται στά χαρακτηριστικά τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Ὀφείλεται ἀποκλειστικά στό γεγονός, ὅτι δέν τόν
προβάλουμε καί, τό χειρότερο, ἔχουμε ἀφαιρέσει τήν κριτική
σκέψη ἀπό τήν
προσέγγισή μας στό ἰσλάμ καί ἄλες θρησκεῖες. Κάτι πού συνιστᾶ δογματισμό ἀσύμβατο πρός τό εὐρωπαϊκό πνεῦμα.
Ἐνῶ οἱ μουσουλμάνοι ἐλεεινολογοῦν κάθε δυναμική ἐνέργεια τῆς Δύσεως χρησιμοποιῶντας περιφρονητικά τόν ὅρο
«σταυροφορία
», ὑπάρχουν ἀκόμη Εὐρωπαῖοι ἡγέτες
, οἱ ὁποῖοι ἀπαντοῦν ἀπολογητικά στήν προβαλλομένη ἀπό τούς ἰσλαμιστές
«διαπίστωση
» ὅτι ἡ ΕΕ εἶναι ἕνα
«χριστιανικό κλάμπ
». Προφανῶς καί εἶναι ἔτσι
,
ἀφοῦ ἀποτελεῖται ἀπό χριστιανικές χῶρες
. Χῶρες γιά τίς ὁποῖες ἡ χριστιανική παράδοσις ἀποτελεῖ συνθετικό στοιχεῖο μιᾶς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς τήν ὁποία ἔχουμε καθῆκον νά περιφρουρήσουμε.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ", 20/10/2014)