Η αγορά στενάζει. Τα νοικοκυριά έχουν εξαντλήσει τις
οικονομικές δυνατότητες τους, τα κόκκινα δάνεια των επιχειρήσεων συσσωρεύονται,
η ανεργία διογκώνεται και η ελπίδα για ανάπτυξη αργοσβήνει. Και ενώ τα μαύρα
σύννεφα πυκνώνουν πάνω από την ελληνική οικονομία, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις
για το ποιος είναι ικανότερος να πάρει τη σκυτάλη της εξουσίας έχουν ξεφύγει
από κάθε μέτρο. Η αγωνία της διατήρησης της διακυβέρνησης, από τη μία πλευρά,
έχει ως αποτέλεσμα να εκτοξεύονται από κυβερνητικά χείλη δηλώσεις που είναι
εξαιρετικά επικίνδυνες για τη διατήρηση της ομαλότητας στη χώρα και η φιλοδοξία
της διαδοχής, από την άλλη, καταλήγει να μην υπάρχει δέσμευση για συγκεκριμένες
πολιτικές και μέτρα που θα οδηγούσαν τη χώρα έξω από το σκοτεινό τούνελ, στο
οποίο έχει εγκλωβιστεί εδώ και μία τετραετία.
Το αποτέλεσμα είναι μια διαρκής σύγχυση των πολιτών,
που άγονται και φέρονται από διαβεβαιώσεις, υποσχέσεις, φρούδες ελπίδες και… απειλές.
Υπό τη σκιά, μάλιστα, της επιβολής και ενός ακόμη, σκληρότερου, μνημονίου, που
θα δώσει τη χαριστική βολή στα εισοδήματα τους. Η κυβέρνηση είναι παγιδευμένη
ανάμεσα στην τρόικα και την διακαή επιθυμία της να παραμείνει στην εξουσία,
στην περίπτωση πρόωρων εκλογών, καθώς, όπως φαίνεται, δεν διαθέτει την αναγκαία
πλειοψηφία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Η τρόικα δεν αστειεύεται,
οι μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας παρουσιάζουν τρύπες, μέτρα ευνοϊκά για
τους πολίτες δεν επιτρέπονται και όλα αυτά συνιστούν ένα εκρηκτικό μηχανισμό,
που απειλεί την κυβερνητική
συγκατοίκηση. Κι αυτά που έχουν ληφθεί, όπως, για παράδειγμα, η
περιβόητη μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, ελάχιστο αποτέλεσμα θα έχουν
στις τσέπες των πολιτών, που υποχρεούνται να καταβάλουν πρόσθετους φόρους,
πολλές φορές άδικους, όπως ο ΕΝΦΙΑ.
Ήδη, η ΔΕΗ στενάζει κάτω από τους απλήρωτους
λογαριασμούς ρεύματος, που αντί να μειώνονται, αφού δεν υπάρχει πλέον το
αποκαλούμενο «χαράτσι» στα τιμολόγια της, διογκώνονται επικίνδυνα, απειλώντας
τη ρευστότητα της. Έτσι, διαγράφεται το ενδεχόμενο να υποχρεωθεί η ΔΕΗ να κόψει
το ρεύμα σε όσα νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους, αφού
προηγούνται άλλα χρέη, προς το δημόσιο αυτή τη φορά, τα οποία πρέπει να
εξυπηρετηθούν πρώτα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ή σου παίρνουν το σπίτι αν
δεν πληρώσεις ΕΝΦΙΑ και τα προηγούμενα χαράτσια, ή μένεις χωρίς ηλεκτρικό και
τον επερχόμενο χειμώνα και χωρίς θέρμανση. Γιατί είναι αφέλεια να πιστεύει
κανείς ότι θα αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης οι πολίτες με την υψηλή τιμή που
διατηρείται. Όσοι εμπίπτουν στα κριτήρια για το επίδομα θέρμανσης ενδεχομένως
να πάρουν κάποιες ποσότητες, αλλά δεν θα είναι αρκετές για να βγάλουν όλο το
χειμώνα. Και τι θα κάνουν; Προφανώς, θα επιλέξουν άλλες λύσεις, επιβαρυντικές
για το περιβάλλον, αυξάνοντας την αιθαλομίχλη, όπως έγινε και πέρυσι.
Η κατάσταση έχει φθάσει στο μη παρέκει. Η αγανάκτηση
των πολιτών, σε συνδυασμό με την αγωνία της επιβίωσης, χτυπούν «κόκκινο». Σε
αυτό το σκηνικό τα κόμματα για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι το πώς θα
εξασφαλίσουν την παρουσία τους την επόμενη μέρα των εκλογών, που μοιάζουν πλέον
αναπόφευκτες. Το μόνο που δεν γνωρίζουμε είναι ο χρόνος διεξαγωγής τους. Θα
γίνουν ως τα τέλη του χρόνου ή στο πρώτο δίμηνο του επόμενου;
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι το πώς θα επιβιώσουν οι
διάφοροι κομματικοί μηχανισμοί και ποιος θα αναλάβει την εξουσία. Αλλά το ποιος
θα δεσμευθεί με συγκεκριμένα μέτρα, αποφάσεις και πολιτικές, οι οποίες δεν θα
έχουν κριτήριο τα εκλογικά ποσοστά, προκειμένου η χώρα να μπει σε μια σταθερή
τροχιά ανάκαμψης. Χρειάζεται συνεπώς, να επιδείξουν θάρρος, πολιτική βούληση
και σθένος. Και ας αφήσουν μετά τους πολίτες να αποφασίσουν νηφάλια. Όχι με
πομφόλυγες και κενές υποσχέσεις. Όχι με «θα». Όχι με απειλές για ανύπαρκτους
κινδύνους. Η χώρα χρειάζεται άμεσες λύσεις και οι πολίτες δεν έχουν άλλες
αντοχές. Είναι προτιμότερο να γνωρίζουν εκ των προτέρων τις δυνατότητες για
αλλαγές και μεταρρυθμίσεις και τα περιθώρια διαπραγματεύσεων γι αυτές από κάθε
κόμμα, παρά να διαψευστούν για άλλη μία φορά. Γιατί δεν θα υπάρχει άλλη φορά.
Και ο νοών νοείτω.