Ο ήλιος θα μπορούσε να αποτελεί την μεγαλύτερη πηγή ηλεκτρικής ενέργειας
στον κόσμο, μέχρι το 2050, περνώντας μπροστά από τα ορυκτά καύσιμα, την
αιολική, υδροηλεκτρική, ακόμα και την πυρηνική ενέργεια, όπως αναφέρεται σε δύο
εκθέσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (
IEA), ο οποίος για την αξιοποίηση αυτής της δυνατότητας,
απευθύνει έκκληση για αξιόπιστες μελέτες και για χάραξη πολιτικής προς τους
αρμόδιους φορείς, που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν ένα τέτοιο όραμα.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με τις εκθέσεις του
IEA εκτιμάται, ότι τα ηλιακά φωτοβολταϊκά συστήματα,(PV) θα
μπορούσαν να παράγουν έως και το 16% της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι
το 2050, ενώ η ηλιακή θερμική ενέργεια, από ηλιοθερμικά, θα μπορούσε να
προσφέρει ένα 11% παραχθείσας ενέργειας επιπλέον.
Η αξιοποίηση αυτών των ηλιακών τεχνολογιών θα μπορούσε παράλληλα να
αποτρέψει την εκπομπή πάνω από 6 δισεκατομμυρίων τόνων διοξειδίου του άνθρακα
ανά έτος, ποσότητα μεγαλύτερη από την εκπομπή ρύπων η οποία προέρχεται από όλα
τα σχετικά με την ενέργεια πρότζεκτ σήμερα στις ΗΠΑ, ή από την άμεση εκπομπή
καυσαερίων από των τομέα των μεταφορών σε όλο τον κόσμο.
«Η ταχεία μείωση του κόστους των φωτοβολταϊκών συστημάτων τα τελευταία
χρόνια έχει ανοίξει νέες προοπτικές για τη χρήση της ηλιακής ενέργειας, ως μια
σημαντική πηγή ηλεκτρικής ενέργειας κατά τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες»,
δήλωσε ως εκτελεστικός διευθυντής της ΔΟΕ η Maria van der Hoeven .
Ωστόσο εξακολουθεί να απαιτείται υψηλό κεφάλαιο και για τις δύο τεχνολογίες,
ενώ σχεδόν όλες οι δαπάνες για την εγκατάστασή τους πραγματοποιούνται εκ των
προτέρων. Η μείωση του κόστους του προαπαιτούμενου κεφαλαίου είναι επομένως
πρωταρχικής σημασίας για την επίτευξη του οράματος.
Η κ. Maria van der Hoeven, διευκρίνισε επίσης ότι οι δύο εκθέσεις δεν
αποτελούν πρόβλεψη, αλλά περιγράφουν λεπτομερώς τις προσδοκίες, τους στόχους,
τους τρόπους βελτίωσης της τεχνολογίας αλλά και τις πολιτικές δράσεις που
απαιτούνται για την επίτευξη ενός τέτοιου οράματος έως το 2050, ενώ
επισημαίνουν τις δράσεις προτεραιότητας και τα σημεία ορόσημα, για τις
κυβερνήσεις, την έρευνα και τη βιομηχανία των ενδιαφερόμενων μερών.
Το κεντρικό μήνυμα και στις δύο εκθέσεις επικεντρώνεται στην ανάγκη για σαφή
και αξιόπιστη χάραξη πολιτικής πάνω στο όραμα για αξιοποίηση της ηλιακής
ενέργειας στο έπακρο, με τρόπο που μειώνει το πιθανό ρίσκο για τους επενδυτές και
εμπνέει την εμπιστοσύνη τους,
«Αντίθετα» , όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η κα Van der Hoeven : «Όπου
παρατηρείται πολιτική ασυνέπεια, συγκεχυμένα μηνύματα, ή κυβερνητικές
αναταράξεις οι επενδυτές καταλήγουν να πληρώνουν περισσότερα για τις επενδύσεις
τους, οι καταναλωτές επίσης πληρώνουν περισσότερα για την ενέργεια που
χρειάζονται και έργα που είναι εντελώς απαραίτητα, απλώς δεν προχωρούν».
Οι δύο εκθέσεις υπογραμμίζουν το συμπληρωματικό ρόλο των δύο τεχνολογιών . Οι
φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις μέχρι τώρα, εξαπλώθηκαν πολύ πιο γρήγορα από ότι
εκείνη των ηλιοθερμικών , κυρίως χάρη στη μαζική μείωση του κόστους . Σύμφωνα
με τις εκθέσεις του ΔΟΕ το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής ηλιακής ενέργειας θα
προέρχεται από φωτοβολταϊκά μέχρι το 2030 , ωστόσο, η εικόνα αλλάζει συνέχεια,
καθώς και τα ηλιοθερμικά απογειώνονται σε αυτό το στάδιο, χάρη στην
ενσωματωμένη αποθηκευτική τους ικανότητα, η οποία επιτρέπει την παραγωγή
ηλεκτρικής ενέργειας , όταν αυξάνεται η ζήτηση αργά το απόγευμα και το βράδυ ,
συμπληρώνοντας έτσι την παραγωγή φωτοβολταϊκών .
Η παραγωγή ενέργειας από φωτοβολταϊκά επεκτείνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, με
την Κίνα να είναι μακράν η πρώτη χώρα, στην χρήση τους, ενώ ακολουθούν οι ΗΠΑ.
Πάνω από το ήμισυ της συνολικής παραγωγικής τους ικανότητας λαμβάνει χώρα δε,
σε σημεία κοντά στους τελικούς καταναλωτές, είτε πρόκειται για νοικοκυριά,
εμπορικά κέντρα ή βιομηχανίες.
Όσο για τα ηλιοθερμικά συστήματα, αυτά αναπτύσσονται σε περιοχές πολύ
ηλιόλουστες και με καθαρό ουρανό, κάτι που αποτελεί σημαντική ευκαιρία, για την
Αφρική, την Ινδία, τη Μέση Ανατολή και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Και οι δύο αυτοί σχεδιασμοί για την ανάπτυξη ενός τέτοιου οράματος,
βασίζονται στα αποτελέσματα των μελετών του ΔΟΕ «Προοπτικές Ενεργειακής Τεχνολογίας
2014» και «Υψηλά Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ένα φιλικό για το περιβάλλον
σενάριο», κάθε μία από τις οποίες καταγράφει σειρά προτάσεων για τους
υπεύθυνους χάραξης πολιτικής επί του θέματος, για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Συνοπτικά σε ότι αφορά τόσο τα φωτοβολταϊκά, όσο και τα ηλιοθερμικά
συστήματα, αυτές οι βασικές δράσεις
περιλαμβάνουν: την ρύθμιση ή την ενημέρωση των μακροπρόθεσμων στόχων, την
ανάπτυξη απλουστευμένων διαδικασιών για την παροχή αδειών και τη σύνδεση και
εφαρμογή συστημάτων αμοιβών τέτοιων, που να αντικατοπτρίζουν την πραγματική
αξία για τα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας.