Χθες, με την
κύρωση από την Βουλή των τριών συμβάσεων μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου με τις τρεις
κοινοπραξίες που θ’ αναλάβουν τις
έρευνες υδρογονανθράκων σε τρεις αντίστοιχα περιοχές στη Δυτική Ελλάδα, έληξε
μία σοβαρή εκκρεμότητα της όλης διαδικασίας, η οποία να θυμίσουμε ξεκίνησε πριν
από δυόμιση χρόνια με την ανακοίνωση τότε του διεθνούς διαγωνισμού
Open
Door. Μία από κάθε άποψη, και
ιδιαίτερα για τα δεδομένα της διεθνούς πετρελαϊκής βιομηχανίας, αδικαιολόγητα
μακρά περίοδος. Για αυτό και ως στήλη σε αρκετές περιπτώσεις διατυπώσαμε οξεία
κριτική κατά του ΥΠΕΚΑ και της μακρόσυρτης μεθόδευσης που ακολουθούσε γιατί
πιστεύαμε ότι υπήρχε ορατός κίνδυνος οι εταιρείες, υπό την πίεση των μετόχων
τους οι οποίοι αγωνιούν για θετικά αποτελέσματα, να κουρασθούν από το βάρος της
πίεσης και των υψηλών λειτουργικών εξόδων, και να εγκαταλείψουν τον διαγωνισμό.
Η ασκούμενη από εμάς καλοπροαίρετη κριτική περιορίζετο στο τεχνικοοικονομικό
επίπεδο αφού ήτο αδύνατο να γνωρίζουμε τις εσωκυβερνητικές ισορροπίες, τριβές
και αντιρρήσεις που αναμφισβήτητα υπήρχαν από ορισμένα πολιτικά και
επιχειρηματική κέντρα αποφάσεων που επουδενί λόγο επιθυμούσαν να υπάρξει
πρόοδος στο θέμα των παραχωρήσεων. Δηλαδή, δεν ήθελαν και δεν θέλουν η χώρα μας
να προχωρήσει στην εξερεύνηση και αξιοποίηση του υπόγειου ορυκτού πλούτου της.
Υπό αυτή την
έννοια, δηλαδή του όχι αμελητέου μετώπου των πολέμιων της προόδου και της
εντατικοποίησησης της αναπτυξιακής προσπάθειας, ο υπουργός ΠΕΚΑ κ. Γιάννης
Μανιάτης, ο οποίος και είχε την πολιτική ευθύνη και ανέλαβε με μεγάλο προσωπικό
ρίσκο την όλη υπόθεση απεγκλωβισμού του πετρελαϊκού τομέα ερευνών, από τότε
ακόμα που ανέλαβε υφυπουργός στο ΥΠΕΚΑ το 2009 έως σήμερα, είναι άξιος θερμών
συγχαρητηρίων γιατί επιχείρησε εν μέσω μιας δύσκολης περιόδου στην διακυβέρνηση
της χώρας, να κρατήσει σταθερούς τους στόχους του και τις προσπάθειες του
επικεντρώνοντας την προσοχή του στην προώθηση μιας εξαιρετικά δύσκολης και
πρωτόγνωρης διαδικασίας, η οποία ολοκληρώθηκε με επιτυχία σε αυτό το στάδιο και
χαρακτηρίσθηκε από απόλυτη διαφάνεια και συνέπεια.
Όπως εξάλλου ο
ίδιος τόνισε κατά την ομιλία του στην Βουλή «Είμαστε σήμερα εδώ, σε αυτήν την
αίθουσα, ενώπιον του ελληνικού λαού και δεχόμαστε την κριτική- καλόπιστη ή
κακόπιστη- από όλες τις πτέρυγες της Βουλής, γιατί θέλουμε πλήρη διαφάνεια.
Θέλουμε οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού να ξέρουν τι υπογράφει κάθε Υπουργός.
Θα κατηγορηθούμε και γι αυτό; Γιατί άκουσα με έκπληξη να λέγεται ότι ο Υπουργός
Περιβάλλοντος δεν είχε το θάρρος να υπογράψει τις συμβάσεις και να τις
προχωρήσει, παρά τις έφερε για κύρωση στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Μα, κυρίες και
κύριοι συνάδελφοι, τις συμβάσεις τις υπέγραψα πριν αρκετούς μήνες και πήρα
απολύτως μόνος και εξ ολοκλήρου το πολιτικό κόστος- στην πραγματικότητα την
πολιτική υπερηφάνεια- ότι μαζί με μία ομάδα λίγων στελεχών της ελληνικής
Δημόσιας Διοίκησης και μόνο, βγάλαμε σε πέρας ένα τιτάνιο έργο».
Ασφαλώς το θέμα
των ερευνών υδρογονανθράκων στην Ελλάδα δεν έκλεισε με την κύρωση των τριών
συμβάσεων από την Βουλή χθες το βράδυ. Αντιθέτως, με την επιτυχή ολοκλήρωση της
εν λόγω διαγωνιστικής διαδικασίας, η εστιασμένη προσπάθεια ανάδειξης του
υδρογονανθρακικού μας πλούτου τώρα ξεκινάει αφού:
(α) Έχουμε πλέον
ένα πρότυπο μέσω του διαγωνισμού
Open
Door, όπου αυτός αφορουσε την
Δυτική Ελλάδα και τρεις περιοχές (Κατάκολο, Πατραϊκός, Ιωάννινα) έχοντας
αρκετά μεγάλη γνώση και εμπειρία των
διαφόρων σταδίων. Εάν κάτι πρέπει τώρα να βελτιωθεί αυτό είναι οι χρόνοι αξιολόγησης και η σύνθεση των
επιτροπών (Γιατί η πετρελαϊκή αγορά παγκοσμίως δεν δουλεύει με πολυπληθείς
επιτροπές και παρατρεχάμενους)
(β) Ο δρόμος
είναι ανοικτός πλέον για την πλήρη στελέχωση και ενεργοποίηση της ΕΔΕΥ κάτι που
είναι απαραίτητο για την διενέργεια όλων των επόμενων διαγωνισμών είτε του
τύπου
Open
Door
είτε διεθνών
rounds.
(γ) Μέσα στις
επόμενες εβδομάδες αναμένεται να ξεκινήσει επίσημα ο 2ος Διεθνής
Γύρος Παραχωρήσεων μετά την δημοσίευση
στην εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της διακήρυξης γεγονός που θα οδηγήσει
στην περαιτέρω δραστηριοποίηση διεθνών εταιρειών με επίκεντρο την Ελλάδα
(δ) Με την
δημόσια ανακοίνωση από το ΥΠΕΚΑ στις 4 Αυγούστου των όρων του διαγωνισμού,
συμπεριλαμβανομένων και των συντεταγμένων των θαλασσίων οικοπέδων νοτίως της
Κρήτης και στο Ιόνιο, η Ελλάδα έχει επισήμως ανακηρύξει ΑΟΖ στις εν λόγω
περιοχές, εξασκώντας κυριαρχικά δικαιώματα και έχοντας έτσι αντιμετωπίσει μία σοβαρή μέχρι τώρα εκκρεμότητα, έτσι που να
μην τίθεται πλέον ουδεμία αμφιβολία για το νομικό καθεστώς των νέων
παραχωρήσεων. Με αυτό το σκεπτικό ο 2ος Διεθνής Γύρος Παραχωρήσεων
δημιουργεί νομικό προηγούμενο ως προς την προσέγγιση και μεθοδολογία που μπορεί
εφ’ εξής να ακολουθήσει η χώρα μας στην χάραξη των θαλασσίων συνόρων της βάσει
των προβλεπόμενων διατάξεων από το Νέο
Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (
UNCLOS).
Πέρα από τα
εύσημα που πρέπει να αποδοθούν στον Υπουργό ΠΕΚΑ κ. Γιάννη Μανιάτη και την
ομάδα του θα πρέπει να υπογραμμισθεί η ευτυχής συγκυρία που υπήρξε σε ανώτατο
πολιτικό επίπεδο αφού τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς όσο και ο
Υπουργός Εξωτερικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έχουν άμεση γνώση των θεμάτων που
σχετίζονται με τις έρευνες πετρελαίου και την σημασία τους για την κατοχύρωση
των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων αλλά και οι ίδιοι πιστεύουν στο πετρελαϊκό
δυναμικό της χώρας. Χωρίς την άμεση υποστήριξη και επιμονή των ανωτέρω δεν θα
είχαμε φτάσει στο σημερινό θετικό αποτέλεσμα. Απ’ εδώ και εμπρός θα πρέπει να
υποστηριχθεί περαιτέρω η όλη ερευνητική προσπάθεια με την δημιουργία ενός καλά
στελεχωμένου και αποτελεσματικού φορέα, δηλαδή την ΕΔΕΥ, που θα έχει την πλήρη
ευθύνη για την επίβλεψη και συντονισμό των ερευνών και θα μπορεί να υποστηρίξει
διοικητικά (βλέπε αδειοδοτική διαδικασία)
τις εταιρείες που θα αναλάβουν ερευνητικό έργο. Χωρίς μία τέτοια
υποστήριξη θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τις εταιρείες να επιτύχουν τους
χρονικούς στόχους τους μέσω του λαβυρίνθου της Ελληνικής, (αλλά με ... Οθωμανικά κατάλοιπα) δημόσιας διοίκησης.