Ενα είναι βέβαιο: όταν οι νεόπλουτοι ολιγάρχες και οι ανθρωποι του
Κρεμλίνου που ελέγχουν την οικονομία της Ρωσίας αποφάσισαν να προσφύγουν
στον διεθνή δανεισμό κινήθηκαν σαν αρχάριοι ή καλύτερα σαν νεοσύλλεκτοι
του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Πίστεψαν ότι η άντληση ρευστότητας
είναι μια καθαρά οικονομική συναλλαγή, όπου αυτό που προέχει είναι τα
χαμηλά επιτόκια και όχι βέβαια η διασφάλιση στρατηγικών τομέων, όπως η
εξόρυξη και εξαγωγή ενέργειας, από εκβιασμούς πολιτικής σκοπιμότητας.
Ετσι, την ώρα που επικοινωνιακά κυριαρχούσε η αίσθηση ομηρείας της Ε.Ε.
από το φυσικό αέριο της Ρωσίας, έκπληκτη η κοινή γνώμη πληροφορείται
ότι οι ρωσικοί ενεργειακοί κολοσσοί, όπως η Gazprom για το φυσικό αέριο
και η Rosneft για το πετρέλαιο είναι στο έλεος της Task Force που έχει
συγκροτήσει το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ: Αν κλιμακωθεί η
αντιπαράθεση και ο Πούτιν δεν αποχωρήσει ταπεινωμένος από την Ουκρανία,
με πολύ απλά λόγια οι ΗΠΑ μπορούν να χρεοκοπήσουν οπότε θέλουν τους
ενεργειακούς κολοσσούς της Ρωσίας.
Τα στοιχεία που έδωσε προχθές η
Moody's στη δημοσιότητα για τη βραχυπρόθεσμη και μεσοπρόθεσμη ωρίμαση
των χρεών ρωσικών εταιρειών ρίχνουν βαριά σκιά πάνω από τη Μόσχα και
αποτελούν ένα υπερόπλο εξίσου σημαντικό με την πυρηνική απειλή.
Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά αλλά η πολλοστή που η Ουάσιγκτον
χρησιμοποιεί ως βασικό εργαλείο της εξωτερικής της πολιτικής το δημόσιο ή
και ιδιωτικό χρέος άλλων χωρών:
Στον Μεσοπόλεμο οι ΗΠΑ
διευκόλυναν τη Γερμανία της Βαϊμάρης με την αναπροσαρμογή του χρέους και
στην ουσία ακύρωσαν τη σκληρή πολιτική πυγμής με την οποία η Γαλλία
ήθελε να επιβάλει την εμπρόθεσμη και πλήρη καταβολή των πολεμικών
αποζημιώσεων.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Βρετανία, ήδη
καταχρεωμένη στις ΗΠΑ, πέτυχε νέο δάνειο υπό τον όρο της πλήρους
ευθυγράμμισής της με την Ουάσιγκτον. Η περίφημη ισότιμη ειδική σχέση που
είχαν υπογράψει το 1941 ο Ρούζβελτ και ο Τσόρτσιλ με τον Χάρτη του
Ατλαντικού έγινε από τότε σχέση σκληρής υποταγής δανειολήπτη στον
δανειστή του.
Το 1953, οι ΗΠΑ επέβαλαν το κούρεμα του χρέους της
Δυτικής Γερμανίας κατά 85%, δημιούργησαν δηλαδή την πολιτική εγγύηση της
ανάπτυξης, που δύο χρόνια αργότερα ονομάσθηκε δυτικογερμανικό
οικονομικό θαύμα.
Το μήνυμα της ισχύος των ΗΠΑ το
αντιλαμβάνονται καθυστερημένα ο Πούτιν και οι συνεργάτες του: Δεν μπορεί
να έχεις ενταχθεί και μάλιστα με όρους άγριας Δύσης στις
αλληλεξαρτήσεις της ανοικτής παγκόσμιας οικονομίας και να επιχειρείς
ταυτόχρονα σε γεωστρατηγικό επίπεδο να αντιπαρατεθείς με τις ΗΠΑ.
Εξοντωτικό πρόστιμο στην BNP-Paribas, απειλή για πρόστιμα στην
Commerzbank και Deutsche bank και τώρα «Αποκάλυψη Τώρα» για την
αιχμαλωσία των κολοσσών της ενέργειας.
Είναι φανερό ότι με αφορμή
τη σύγκρουση στην Ουκρανία, η Ουάσιγκτον έκανε μια εντυπωσιακή επίδειξη
της παντοδυναμίας της ως προς τον έλεγχο του παγκόσμιου
χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπου το προβάδισμά της είναι τόσο
συνθλιπτικό, ώστε σήμερα να μπορεί να ακυρώσει ή στη χειρότερη περίπτωση
να αποδυναμώσει οποιαδήποτε αντίπαλη συσπείρωση, που θα είχε στόχο τη
χειραφέτηση των άλλων κέντρων οικονομικής ισχύος του πλανήτη.
Το
μήνυμα των ΗΠΑ στην Ρωσία είναι ωμό: Η οικονομική ανάπτυξη, ο
εκσυγχρονισμός και η πλήρης ένταξη στην παγκόσμια οικονομία, είναι
ασύμβατη με την πολιτική χειραγώγησης και πολύ περισσότερο
επανακατάκτησης της πρώην ΕΣΣΔ.
Το επιχείρημα των αποθεμάτων σε
ξένο συνάλλαγμα ύψους 400 δισ. δολ. που διαθέτει η Μόσχα, δεν ανατρέπει
τα παραπάνω: Η Ρωσία μπορεί όντως να αποφύγει τη χρεοκοπία με την νομική
έννοια, αλλά να πρέπει να διαχειρισθεί μια συνθλιπτική πτωχοποίησή της.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 24/07/2014)