Την αυγή της 20ης Ιουλίου 1974 ο συμμαθητής μου
στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (Σ.Ν.Δ.) Υποπλοίαρχος Ελευθέριος Τσομάκης Π.Ν.,
υπηρετών ως Κυβερνήτης στην Κυπριακή τορπιλάκατο Τ3, «τοις κείνων ρήμασι
πειθόμενος» άφηνε την τελευταία του πνοή στη γέφυρα του σκάφους, στα ανοικτά
της Κηρύνειας, γαζωμένος κυριολεκτικά από τις σφαίρες Τούρκικων αεροσκαφών κατά
την Τουρκική εισβολή στη μαρτυρική Κύπρο. Λίγα λεπτά πριν ήταν έτοιμος να εκτελέσει
τορπιλική επίθεση κατά Τουρκικών πολεμικών πλοίων, που ελάμβαναν μέρος στην
απόβαση.
Ο Τσομάκης είναι ο πρώτος Αξιωματικός του Π.Ν. προερχόμενος
από την Σ.Ν.Δ. μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος έδωσε τη ζωή του
μαχόμενος κατά εχθρού, σε ένα άνισο και εκ προοιμίου χαμένο αγώνα πιστός στον
όρκο τους προς την Πατρίδα και τις παραδόσεις του Ναυτικού μας. Μαζί του έπεσαν
και τα υπόλοιπα οκτώ από τα εννέα μέλη του πληρώματος της Τ3. Η θυσία τους
ελάχιστα έχει γίνει γνωστή στο πανελλήνιο. Η Πατρίς μετά τον θάνατό του
απένειμε μόνο τον επόμενο βαθμό του Πλωτάρχη και καμία τιμητική διάκριση και
μόλις το 2009 το βαθμό του Αντιναυάρχου.
Με πρωτοβουλία των συμμαθητών του, της τάξης του 1961 της
Σ.Ν.Δ., η γλύπτρια κυρία Μαίρη Παπακωνσταντίνου φιλοτέχνησε δύο ορειχάλκινες
προτομές, οι οποίες στήθηκαν η μία στο μνημείο πεσόντων στην Διοίκηση Ταχέων
Σκαφών και η άλλη στον προαύλιο χώρο του Ναυτικού Μουσείου Ελλάδας. Η Κυπριακή
Δημοκρατία τον έχει τιμήσει δεόντως και έχει δώσει το όνομά του σε πλοίο του
Πολεμικού Ναυτικού της. Ο Τσομάκης στα τριάντα του χρόνια πέρασε στον Πάνθεον
των ηρώων, άξιος συνεχιστής των θυσιών των προκατόχων του. Ας είναι αιώνια η
μνήμη του.
Ματθαίος Δημητρίου
Πλοίαρχος Π.Ν.ε.α.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")