Η χώρα έχει μπει πλέον σε προεκλογική περίοδο. Γι' αυτό οι παθογένειες του συνολικού πολιτικού πλαισίου (κόμματα και ΜΜΕ) έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Η κυβέρνηση με προπαγανδιστικό σύμμαχο τη μεγάλη πλειοψηφία ΜΜΕ και κυρίως την τηλεόραση κατασκευάζει εικονικές πραγματικότητες ισχυριζόμενη ότι «βγαίνουμε από την κρίση». Η αντιπολίτευση αντιδρά μηδενιστικά και πολωτικά αγνοώντας τα όποια βήματα προόδου.
Η πραγματικότητα όμως δεν είναι μαυρόασπρη. Η κυβέρνηση υπερεπενδύει σε μια, υποτίθεται, θεαματική βελτίωση του κλίματος στην Ευρώπη. Η αντιπολίτευση ισοπεδώνει σημεία αναντίλεκτης βελτίωσης από το ναδίρ του πρόσφατου παρελθόντος. Όμως, είναι επίσης γεγονός ότι οι εταίροι μας -για δικούς τους λόγους- άλλα επαινετικά λένε δημόσια και άλλα πίσω από κλειστές πόρτες. Στην τελευταία περίπτωση, εκφράζουν βαθιά δυσπιστία για τις ικανότητες και τη βούληση του εγχώριου πολιτικού προσωπικού να κάνει αλλαγές, που θα βάλουν γερές βάσεις για το μέλλον της χώρας. Ό,τι και να λένε δημοσίως όμως, δεν πείθουν τους οίκους αξιολόγησης, που παραμένουν άκρως επιφυλακτικοί για την ελληνική οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.
Η «έξοδος στις αγορές» παρουσιάζεται ως κοσμογονικό γεγονός. Αφορά όμως ένα ασήμαντο ποσό, με ένα μη ασήμαντο επιτόκιο, σε μια χώρα που έχει ένα δυσθεώρητο χρέος. Αυτή η αναιμική κίνηση, με όντως κάποια παράλληλα οφέλη, γίνεται σε λάθος χρόνο για προεκλογικούς λόγους, και πάντως απέχει μίλια από το να βάλει την Ελλάδα σε ράγες φυγής προς τα εμπρός «τύπου Ιρλανδίας». Μύθος είναι επίσης, ότι οδηγούμαστε εκτός μνημονίου, καθώς τα επικαιροποιημένα δημοσιονομικά μέτρα ανανεώνουν το μνημόνιο μέχρι το 2016.
Πολύς θόρυβος γίνεται για το «πλεόνασμα». Ασφαλώς πρόκειται για ένα θετικό βήμα, όχι όμως στην έκταση που παρουσιάζεται. Η ουσία είναι πως ενώ καταγράφεται στα 3,5 δισ., το κράτος οφείλει στους ιδιώτες άνω των 4,5 δισ. συν διάφορες σκοτεινές «τρύπες», όπως καθυστερήσεις στην καταβολή συντάξεων. Επίσης, το πλεόνασμα επετεύχθη με φορολόγηση-οδοστρωτήρα πάνω στην ακίνητη περιουσία της μεσαίας τάξης, καθώς και βαριά φορολόγηση (41,6%) των μισθωτών βάσει στοιχείων του ΟOΣΑ (παρά τη γνωστή αποστροφή Στουρνάρα). Ταυτόχρονα, η άναρχη φορολογική λαίλαπα διώχνει επενδύσεις, οι οποίες αποτελούν τη μόνη οδό για ανάπτυξη της οικονομίας.
Βεβαίως, η παρούσα κυβέρνηση μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής της (επί δικαίων και αδίκων) απέτρεψε το Grexit και σταθεροποίησε την κατάσταση. Όμως, στις μεταρρυθμίσεις έσερνε και σέρνει τα πόδια της. Ο ισχυρισμός Στουρνάρα στην «Καθημερινή», ότι η Ελλάδα βρίσκεται «στη διαδικασία δημιουργίας νέου προτύπου ανάπτυξης» της οικονομίας (που είναι όντως το κεντρικό ζητούμενο) αποτελεί οπτασία και ευχολόγιο. Ακόμη και ο επιεικέστατος με την κυβέρνηση, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ομολογεί πως «έχουμε μείνει πίσω στις μεταρρυθμίσεις για την εκ βάθρων ανασυγκρότηση του δημοσίου τομέα». Χωρίς όμως αυτές δεν χτίζεται νέο οικονομικό πρότυπο. Και όσο δεν γίνεται αυτό, δεν θα υπάρξει έξοδος από την κρίση.
Βήματα λοιπόν έγιναν. Είναι όμως πολύ λίγα. Ενώ τα δομικά προβλήματα παραμένουν πολύ μεγάλα. Άλλωστε, οι δύο πληγές που μας οδήγησαν στην κρίση, ανεπαρκέστατο πολιτικό προσωπικό και «αποτυχημένο κράτος» (failed state) παραμένουν ορθάνοιχτες. Και αν δεν κλείσουν, η χώρα θα σέρνεται για χρόνια.
(από την εφημερίδα "Ημερησία")