Άρχισε την Δευτέρα, 28 Νοεμβρίου, στο Ντέρμπαν της Νότιας
Αφρικής η 17η Διάσκεψη (COP17) της Συνθήκης-Πλαίσιο του ΟΗΕ για την Κλιματική
Αλλαγή (UNFCCC) με τη διάσταση απόψεων ανάμεσα στον ανεπτυγμένο κόσμο και τις ανερχόμενες
οικονομικές δυνάμεις να παραμένει και να θέτει σε κίνδυνο την επίτευξη συμφωνίας.
192 χώρες και η Ευρωπαϊκή Ένωση που έχουν αποστείλει εκπροσώπους
τους στο Ντέρμπαν καλούνται να αποφασίσουν για το πώς θα διατεθούν τα 100
δισεκατομμυρίων δολαρίων του Πράσινου Κλιματικού Ταμείου.
Οι πλούσιες χώρες δεσμεύθηκαν, πέρυσι, στο Κανκούν, να
συγκεντρώνουν ετησίως, από το 2020, το ποσό αυτό για να βοηθήσουν τις
αναπτυσσόμενες χώρες να αντιμετωπίσουν το κόστος της προσαρμογής στην αλλαγή
του κλίματος.
Ωστόσο, «μήλον της έριδος» παραμένει ο καταμερισμός της δαπάνης
για το Πράσινο Κλιματικό Ταμείο, καθώς η Κίνα και οι άλλες νέες αναπτυσσόμενες
οικονομικές δυνάμεις θέλουν ο «λογαριασμός» να επιβαρύνει τις παραδοσιακές
βιομηχανικές χώρες. Η Ευρώπη, όμως, μαστίζεται από μία πρωτοφανή κρίση χρέους,
που καθιστά αδύνατη την περαιτέρω επιβάρυνσή της.
Από την πλευρά τους, οι ΗΠΑ θεωρούν ότι τα οικονομικά βάρη
για το Ταμείο θα πρέπει να κατανεμηθούν σε πιο ευρεία κλίμακα κρατών και όχι
κατά κύριο λόγο στις χώρες του ήδη ανεπτυγμένου βιομηχανικά κόσμου, όπως θέλει
η Κίνα, η οποία θεωρεί ότι αυτές πρέπει να πληρώσουν το κόστος της κλιματικής
αλλαγής, φαινόμενο που προήλθε από τη δική τους πορεία εκβιομηχάνισης.
Τα προγράμματα του Πράσινου Κλιματικού Ταμείου αφορούν την
χρηματοδότηση της αντιμετώπισης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στις φτωχότερες
χώρες. Μπροστά στην διαφαινόμενη αδυναμία συνεννόησης ανάμεσα σε ανεπτυγμένο
και αναπτυσσόμενο κόσμο, ο ΟΗΕ ελπίζει ότι η διοργανώτρια Νότιος Αφρική θα
καταφέρει να αποσπάσει έστω εθελοντικές προσφορές από τις χώρες που συμμετέχουν
στην COP 17.
Η Διάσκεψη του Ντέρμπαν λήγει στις 9 Δεκεμβρίου και το έργο της
προμηνύεται δύσκολο: οι διαφορές είναι μεγάλες, κάτι που φάνηκε από την πρώτη
ημέρα: οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι απαιτούν οι υποχρεώσεις μείωσης των εκπομπών αερίων
του θερμοκηπίου που αφορούν την Κίνα και άλλες ραγδαία αναπτυσσόμενες δυνάμεις
του Τρίτου Κόσμου να εφαρμοστούν και στις ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη –
απαίτηση που θεωρείται πολύ πιθανόν να δυναμιτίσει τις εργασίες της Διάσκεψης.
Έτσι, με τη λήξη των εργασιών της 17ης Διάσκεψης της Συνθήκης-Πλαίσιο
του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή ο πλανήτης κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς συλλογική
ρύθμιση για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων, καθώς το Πρωτόκολλο
του Κυότο – που προβλέπει μειώσεις εκπομπών για κάθε συμβαλλόμενο μέρος - λήγει
το 2012. Η Ρωσία, ο Καναδάς και η Ιαπωνία έχουν ήδη δηλώσει ότι δεν πρόκειται
να προσυπογράψουν δεύτερο γύρο μειώσεων στα πλαίσια του Κυότο, αφήνοντας μόνη
την ΕΕ, η οποία είναι υπεύθυνη για το 11% των παγκόσμιων εκπομπών.