Καθαρή ενέργεια από το νερό, ακόμα και μέσα από το σπίτι μας; Μπορεί να ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία, αλλά η ερευνητική κοινότητα σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα, εργάζεται πυρετωδώς για να το επιτύχει. «Η βιώσιμη παραγωγή υδρογόνου από το νερό, έτσι ώστε να μπορούμε να πάρουμε ενέργεια, μπορεί να γίνει εφικτή. Για τον σκοπό αυτό εργαζόμαστε συστηματικά τα τελευταία εφτά χρόνια.
Αν και τα πειράματα συνεχίζονται και δεν έχουμε ακόμα τα τελικά αποτελέσματα, βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρόμο», λέει στην «Κ» ο κ. Ευάγγελος Χριστοφόρου, αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων - Μεταλλουργών του ΕΜΠ και συντονιστής της Ομάδας Ηλεκτρονικών Υλικών του Εργαστηρίου Μεταλλογνωσίας. Το μόριο του νερού αποτελείται από δύο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου. Τα άτομα υδρογόνου μπορούν να αποσπαστούν από το νερό με μια διαδικασία που ονομάζεται ηλεκτρόλυση, γιατί χρησιμοποιείται ηλεκτρική ενέργεια. Επίσης η υδρόλυση του μορίου του νερού μπορεί να γίνει με τη χρήση θερμαντικής ενέργειας (θερμόλυση) ή φωτός (φωτόλυση). Το κρίσιμο ζητούμενο είναι το ισοζύγιο ενέργειας να είναι θετικό, δηλαδή η ενέργεια που καταναλώνουμε για να διασπάσουμε το νερό να είναι σαφώς λιγότερη απ’ αυτή που θα κερδίσουμε.
Σε πειραματικό στάδιο
«Εμείς, στο Εργαστήριο ερευνούμε τη δυνατότητα να πετύχουμε ηλεκτρόλυση με τη δημιουργία πλάσματος, (ιονισμένο αέριο που είναι καλός αγωγός του ηλεκτρικού ρεύματος) που θα σταθεροποιείται μέσω μαγνητικού πεδίου», λέει στην «Κ» ο κ. Χριστοφόρου. Η μέθοδος αυτή, η οποία βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, έχει το εξής πλεονέκτημα: Καθώς το μαγνητικό πεδίο, το απαραίτητο για την υδρόλυση, διαμορφώνεται από μόνιμους μαγνήτες, οι απαιτήσεις σε ενέργεια δεν είναι υψηλές. «Η χρήση μαγνητικών τεχνικών και μόνιμων μαγνητών επιτρέπει την κατανάλωση μικρής ποσότητας ενέργειας, μικρότερης απ’ αυτήν που παράγεται. Οι πρώτες εργασιακές υλοποιήσεις και μαθηματικές προσομοιώσεις υπόσχονται μαζική παραγωγή υδρογόνου και ικανοποιητική ποσότητα ρεύματος», σημειώνει ο κ. Χριστοφόρου. Στη μέθοδο αυτή, τον ρόλο του καταλύτη παίζει το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Αυτή η τεχνική παραγωγής υδρογόνου και ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί να επιτευχθεί σε μεγάλη, αλλά και ενδεχομένως σε μικρή κλίμακα. Μετά την υδρόλυση, υδρογόνο υπό πίεση θα κατευθύνεται σε κυψέλη καυσίμου και θα παράγεται καθαρή ενέργεια.
Η τεχνολογία παραγωγής ενέργειας από χημική αντίδραση υδρογόνου μέσα σε κυψέλες καυσίμου θεωρείται το «μεγάλο στοίχημα» του μέλλοντος για την επιστημονική κοινότητα. Η ενέργεια, που θα παραχθεί με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να μην έχει καθόλου απόβλητα! Θα ξαναβγάζει μόνο νερό! Το κρίσιμο ζήτημα είναι πώς θα αποσπάσουμε το υδρογόνο, που είναι εξαιρετικά διαδεδομένο στη φύση, με φθηνό και βιώσιμο τρόπο. Υδρογόνο μπορούμε να πάρουμε και από τους υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο κ.λπ.), αλλά σε αυτήν την περίπτωση υπάρχουν ρύποι, απόβλητα, αέρια του θερμοκηπίου κ.λπ. Αρα το ζητούμενο είναι η απόσπαση υδρογόνου από το νερό και μάλιστα με αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ή άλλων βιώσιμων τεχνικών. Σας προξενεί εντύπωση ότι τέτοιες πρωτοποριακές έρευνες γίνονται στην Ελλάδα; Κι όμως στη χώρα μας γίνεται πρωτοπόρα ερευνητική εργασία στον τομέα αιχμής του υδρογόνου. «Υπάρχουν επιτυχημένα εργαστήρια που έχουν μάλιστα βραβευθεί, όπως αυτά του ΕΚΕΤΑ στη Θεσσαλονίκη, με τους κ.κ. Θ. Κωνσταντόπουλο, Β. Ζασπάλη, Χρ. Αγραφιώτη κ.ά.». Επίσης, στο εργαστήριο μεταλλουργίας της Σχολής Μεταλλουργών του ΕΜΠ γίνονται καινοτόμες έρευνες για την αποθήκευση και χρήση υδρογόνου.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η Ομάδα Ηλεκτρονικών Υλικών του ΕΜΠ μελετά και τη δυνατότητα απόσπασης υδρογόνου και θερμότητας και από θαλασσινό νερό.
(από την εφημερίδα "Καθημερινή", 27/11/2010)