Υποτίθεται ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα και το κράτος έμαθαν πολλά από την κρίση των Ιμίων. Παρ’ όλα αυτά, 22 χρόνια μετά, μερικά πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Μία βασική δυσλειτουργία του συστήματος ήταν η έλλειψη ενός μικρού και ευέλικτου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, το οποίο θα συντόνιζε το γραφείο του πρωθυπουργού με τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας, την ΕΥΠ και τις άλλες υπηρεσίες ασφαλείας.

Υποτίθεται ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα και το κράτος έμαθαν πολλά από την κρίση των Ιμίων. Παρ’ όλα αυτά, 22 χρόνια μετά, μερικά πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Μία βασική δυσλειτουργία του συστήματος ήταν η έλλειψη ενός μικρού και ευέλικτου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, το οποίο θα συντόνιζε το γραφείο του πρωθυπουργού με τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας, την ΕΥΠ και τις άλλες υπηρεσίες ασφαλείας. Σήμερα έχουμε στο Μαξίμου έναν διπλωματικό σύμβουλο, κανέναν στρατιωτικό και το ΚΥΣΕΑ, που λειτουργεί μόνον όταν πρέπει να πάρει κάποιες τυπικές αποφάσεις. «Μα όλοι μιλούν με όλους», θα σχολιάσει κάποιος. Δεν φτάνει και αυτό είναι ακριβώς που λείπει από το ελληνικό σύστημα, διαδικασίες που τηρούνται ευλαβικά και συστηματική προετοιμασία για τη δύσκολη ώρα της κρίσης.

Οταν η συλλογική λήψη αποφάσεων γίνεται στο πόδι και εξαρτάται από το ποιος μιλάει με ποιον, η διαδικασία πάσχει σοβαρά.

Τον τελευταίο καιρό έχουν συμβεί πολλά ατυχήματα ή και επιθετικές ενέργειες. Αναρωτιέται κανείς κατά πόσον έχει κάποιος «τρέξει» άλλα σενάρια, με τους κορυφαίους χειριστές παρόντες, ώστε να γίνουν πιο οικείοι με μία κρίση που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν.

Η εύκολη λύση, βεβαίως, πάντα για τους πολιτικούς είναι να ρίξουν την ευθύνη στη στρατιωτική ηγεσία. Εχει συμβεί στο παρελθόν. Μένουν μακριά από επιχειρησιακές αποφάσεις, έτσι ώστε να μπορούν μετά να πουν ότι οι στρατιωτικοί τα έκαναν «θάλασσα».

Βρισκόμαστε σε μία πολύ δύσκολη και επικίνδυνη περίοδο. Ολοι ελπίζουμε ότι δεν θα έχουμε άλλη κρίση, στο Αιγαίο ή στην Κύπρο. Οι πιθανότητες, όμως, να υπάρξουν νέες εντάσεις είναι σημαντικές.

Η Αθήνα θα πρέπει να σκεφθεί πολύ καλά τις κινήσεις της τις πρώτες ώρες μιας τέτοιας κρίσης. Γιατί στην περίπτωση των δύο στρατιωτικών στον Εβρο το σύστημα δεν δούλεψε. Δεν είναι τώρα η ώρα για κριτική, αλλά κάποιος θα πρέπει να αναλάβει να κάνει μία σοβαρή έρευνα για το ποιoς έκανε λάθος και τι πήγε στραβά.

Είμαστε ένα κράτος χωρίς κουλτούρα ασφάλειας, μας αρέσει δυστυχώς το «χύμα». Οι ανάγκες και οι απειλές θα μας σοβαρέψουν κάποια ώρα, θέλουμε δεν θέλουμε. Οσο νωρίτερα συμβεί αυτό, τόσο το καλύτερο. Ας ελπίσουμε χωρίς να προηγηθεί κάποια μεγάλη κρίση ή «ζημιά».

 

(Πηγή: «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)


Διαβάστε ακόμα