Το 2017 ήταν μια καλή χρονιά για την Ε.Ε. Στις αρχές του
έτους, πολλοί, βλέποντας τις δυνάμεις του εθνικολαϊκισμού να κερδίζουν συνεχώς
έδαφος, μιλούσαν για κίνδυνο διάλυσης.Οι προφητείες Αποκάλυψης, ωστόσο, δεν
επαληθεύτηκαν. Οι θιασώτες της ανατροπής ηττήθηκαν στη Γαλλία και στην
Ολλανδία, η Ελλάδα συνέχισε να εφαρμόζει το πρόγραμμα προσαρμογής, το
προσφυγικό δεν γνώρισε νέα έξαρση, ενώ τα κράτη-μέλη παρέμειναν ενωμένα σε
αξιοσημείωτο βαθμό απέναντι στο Λονδίνο κατά τις διαπραγματεύσεις για το
Brexit. Στην αλλαγή του σκηνικού συνέβαλε κομβικά η ευρεία οικονομική
αναζωογόνηση της Γηραιάς Ηπείρου, με την ευρωπαϊκή οικονομία να αναπτύσσεται με
τον ταχύτερο ρυθμό της τελευταίας δεκαετίας.
Το 2018, η νέα αισιοδοξία που πνέει στην Ευρώπη θα
δοκιμαστεί σε μια σειρά από μέτωπα. Στις 4 Μαρτίου, στις ιταλικές εκλογές,
είναι πολύ πιθανό το αντιευρωπαϊκό, λαϊκίστικο Κίνημα των Πέντε Αστέρων να
συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους. Είναι επίσης πολύ πιθανό να μην προκύψει
κυβερνητική πλειοψηφία, βυθίζοντας την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης
σε παρατεταμένη περίοδο αστάθειας.
Εως τότε, είναι σοβαρό το ενδεχόμενο να έχουν προκηρυχθεί
νέες εκλογές στη Γερμανία, αν έχει αποτύχει η προσπάθεια σχηματισμού νέου
μεγάλου συνασπισμού και αν η καγκελάριος Μέρκελ επιμείνει να προτιμά τη νέα
προσφυγή στις κάλπες από μια κυβέρνηση μειοψηφίας. Η παράταση της ακυβερνησίας
στην ισχυρότερη χώρα της Ε.Ε. θα έχει αποτέλεσμα τα μεγάλα ζητήματα στα οποία
επιδιώκεται στενότερη συνεργασία (άμυνα, εξωτερική πολιτική, μετανάστευση) και
οι θεσμικές αλλαγές, ειδικά στη διακυβέρνηση της Ευρωζώνης, να παραμείνουν στον
πάγο. Η απουσία πολιτικού στίγματος από το Βερολίνο θα περιπλέξει και τη
διαπραγμάτευση για την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ενωση, η οποία
θα μπει στην τελική ευθεία το εξάμηνο μεταξύ Μαρτίου και Οκτωβρίου. Ο στόχος
είναι πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου να έχει ολοκληρωθεί η συνθήκη
για τη βρετανική έξοδο.
Το φθινόπωρο, επίσης, θα βρεθεί η Ελλάδα εκτός μηχανισμού
στήριξης για πρώτη φορά μετά οκτώμισι χρόνια. Αν η Αθήνα και οι πιστωτές
επιμείνουν στο σενάριο της καθαρής εξόδου και αν μετά το τέλος των μνημονίων
παρατηρηθεί πλειοδοσία παροχών ή προκηρυχθούν εκλογές, το κλίμα στις αγορές
μπορεί γρήγορα να σκοτεινιάσει. Και το ελληνικό πρόβλημα να ξαναβγεί απότομα
στην επιφάνεια.
(του Γιάννη Παλαιολόγου, πηγή: «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)