Όπως επισημαίνουν στο energia.gr αρμόδιες πηγές, η συνεργασία της διοίκησης της εταιρείας με το ΤΑΙΠΕΔ είναι άριστη και η όλη διαδικασία εξελίσσεται με μεγάλη ταχύτητα. Τα αιτήματα των επενδυτών για την αναβολή της προθεσμίας υποβολής προσφορών (έληγε στις 22 Δεκεμβρίου) συνδέονται αποκλειστικά και μόνο με τεχνικά ζητήματα του διαγωνισμού, δηλαδή οι υποψήφιοι επενδυτές ζήτησαν περισσότερο χρόνο ώστε να ετοιμάσουν καλύτερα τους φακέλους των προσφορών. Η νέα προθεσμία μεταφέρθηκε πλέον εντός του Ιανουαρίου, καθώς υπάρχει και η πίεση των θεσμών για να ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός χωρίς μεγάλες καθυστερήσεις.
Η διαδικασία του due dilligence βρίσκεται πολύ κοντά στην ολοκλήρωση της και οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές έχουν πλέον μία πλήρη εικόνα για τα οικονομικά μεγέθη και τις προοπτικές της εταιρείας. Είναι δεδομένο ότι και τα δύο σχήματα θα υποβάλλουν προσφορές, καθώς πέραν όλων των άλλων, έχουν ξεκαθαρίσει πλήρως και δεν υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα με τον Κανονισμό Τιμολόγησης των Βασικών Δραστηριοτήτων του Εθνικού Συστήματος μεταφοράς Φυσικού Αερίου. (βλ.
εδώ και
εδώ την εισήγηση του ΔΕΣΦΑ, καθώς και
εδώ τα αποτελέσματα της δημόσιας διαβούλευσης της ΡΑΕ).
Σύμφωνα με το νέο Κανονισμό που ενέκρινε πριν από περίπου ένα μήνα η ΡΑΕ, από την 1η Μαΐου 2018 θα εφαρμοστούν μειώσεις στα τιμολόγια χρήσης δικτύου, που στην περίπτωση του σταθμού LNG της Ρεβυθούσας και στις βραχυχρόνιες διάρκειες (χρήση μίας ημέρας) θα προσεγγίσουν το 40%. Σε αυτό το σημείο τονίζεται από κύκλους του ΔΕΣΦΑ ότι δεν υφίσταται δυνατότητα αναδρομικής αναπροσαρμογής των τιμολογίων όπως εκ παραδρομής αναφέρθηκε σε ορισμένα δημοσιεύματα. Από την ημερομηνία έγκρισης του Κανονισμού από τη ρυθμιστική αρχή, οι αναπροσαρμογές των τιμολογίων εφαρμόζονται μέσα σε επτά μήνες περίπου.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό Τιμολόγησης ΕΣΦΑ, εάν το άθροισμα των ανακτήσιμων διαφορών των Βασικών Δραστηριοτήτων Μεταφοράς και Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου είναι έως και 5% του αθροίσματος των προς ανάκτηση εσόδων των Βασικών Δραστηριοτήτων, δεν διενεργείται αναπροσαρμογή τιμολογίων. Όπως ειπώθηκε την περασμένη Τρίτη από τη διοίκηση της εταιρείας, κατά την παρουσίαση του έργου της δεύτερης αναβάθμισης της Ρεβυθούσας, το ποσό των υποανακτήσεων έχει πλέον υποχωρήσει σε 273 εκατ. ευρώ από 326 εκατ. ευρώ πέρυσι και η ανάκτηση του θα γίνει ισομερώς ως το 2032 (εφόσον βεβαίως δεν υπάρξει υπέρβαση του 5% κάτι που με τα σημερινά δεδομένα δεν αναμένεται).
Οι διεργασίες στο παρασκήνιο
Όπως αναφέρουν στο
energia.gr έγκυρες πηγές που παρακολουθούν στενά τον διαγωνισμό, στο παρασκήνιο συμβαίνουν σημαντικές εξελίξεις που μπορούν να ανατρέψουν την εικόνα που διαμορφώνεται σήμερα σε ότι αφορά το φαβορί για την εξαγορά του 66% του ΔΕΣΦΑ. Η απόφαση της ιταλικής Snam, της ισπανικής Enagas, της βελγικής Fluxys και της ολλανδικής Gasunie να συμμετάσχουν με κοινό σχήμα στη διεκδίκηση του ΔΕΣΦΑ, εκ των πραγμάτων περιορίζει τον ανταγωνισμό στη διαγωνιστική διαδικασία.
Με την απαραίτητη νομική και λογιστική υποστήριξη, η ισπανική Regasificadora del Noroeste φέρεται να έχει αποφασίσει ότι δεν θα συνεχίσει μόνη της στον διαγωνισμό και ήδη βρίσκεται σε επαφές με άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες για να εξετάσουν το ενδεχόμενο υποβολής κοινής προσφοράς. Υπενθυμίζεται ότι από τις ευρωπαϊκές εταιρείες που είχαν εκφράσει ενδιαφέρον στην πρώτη φάση του διαγωνισμού, η γαλλική GRT Gaz (όπως και η ρουμανική Transgaz) είχε αποκλειστεί από τη δεύτερη φάση, καθώς ναι μεν είναι πιστοποιημένος διαχειριστής ευρωπαϊκών συστημάτων φυσικού αερίου, αλλά όχι πλήρως ιδιοκτησιακά διαχωρισμένος, όπως απαιτεί η κοινοτική νομοθεσία.
Έτσι λοιπόν, εντός του ασφυκτικού πλαισίου που ορίζει η κοινοτική νομοθεσία περί ανταγωνισμού στον ενεργειακό τομέα (που ορισμένες φορές το μόνο που δείχνει να ευνοεί είναι συγκεκριμένες εταιρείες και όχι τον ανταγωνισμό) ίσως δημιουργούνται τα περιθώρια ώστε Δημόσιο και ΕΛΠΕ να εισπράξουν από την πώληση των ποσοστών τους ένα τίμημα που τουλάχιστον θα προσεγγίζει την εύλογη αξία της εταιρείας.
Οι μέτοχοι του ΔΕΣΦΑ έχουν θέσει ως «κατώφλι» των προσφορών εξαγοράς τα 400 εκατ. ευρώ, όριο που θεωρείται σίγουρο ότι θα ξεπεραστεί για μία εταιρεία με αναμενόμενα καθαρά κέρδη για εφέτος της τάξεως των 94 εκατ. ευρώ και ταμείο 200 εκατ. ευρώ, που δραστηριοποιείται σε μία αγορά όπου η ζήτηση φυσικού αερίου αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα χρόνια.
Φέτος, η κατανάλωση φυσικού αερίου στη χώρα προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στα 4,6 δισ. κυβικά μέτρα (bcm), αυξημένη κατά 20% έναντι του 2016 και 50% έναντι του 2015. Αν συνυπολογίσουμε τα έργα που σχεδιάζονται για την ανάπτυξη των δικτύων διανομής ΦΑ σε νέες περιοχές ανά τη χώρα, καθώς και μία έστω μέτρια ανάκαμψη του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης, τότε η εκτίμηση για την αύξηση της κατανάλωσης στα επίπεδα των 6 bcm μέσα στην επόμενη πενταετία μάλλον θα πρέπει να θεωρείται συντηρητική.
Σε ότι αφορά την ηλεκτροπαραγωγή, το φυσικό αέριο ήρθε για να μείνει ως το κυρίαρχο καύσιμο στην κάλυψη του φορτίου βάσης, καθώς ο λιγνίτης θα γίνεται σταδιακά ακριβότερος λόγω της αύξησης των τιμών των δικαιωμάτων εκπομπών CO2. Η συντριπτική πλειονότητα των αναλυτών εκτιμά ότι οι τιμές του φυσικού αερίου θα παραμείνουν σε χαμηλά επίπεδα για πολλά χρόνια, καθώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα πηγή ή πηγές που θα μπορούσαν να καλύψουν την πλεονάζουσα προσφορά του καυσίμου, αφενός λόγω της αυξανόμενης διείσδυσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και αφετέρου της ταχείας εξάπλωσης των πολιτικών για την εξοικονόμηση ενέργειας.
Οι χαμηλές τιμές του καυσίμου ευνοούν τους Διαχειριστές των συστημάτων μεταφοράς (όπως και τις εταιρείες διανομής βεβαίως), καθώς αποτελούν «εγγύηση» για την αυξημένη κατανάλωση και άρα για περισσότερα έσοδα από τα τιμολόγια χρήσης δικτύου.
Πέραν του εσωτερικού της χώρας και των λεγόμενων ρυθμιζόμενων δραστηριοτήτων, το μεγάλο στοίχημα για τον ΔΕΣΦΑ είναι η επέκταση του στο εξωτερικό. Με ισχυρό brand name, υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό και υγιή ισολογισμό, δεν αποκλείεται σύντομα να φτάσει στο σημείο να διεκδικεί όχι μόνο έργα αλλά και εταιρείες στη διεθνή αγορά, όπως σήμερα για παράδειγμα κάνει ο «Δαβίδ» της ισπανικής Regasificadora
διεκδικώντας επί ίσοις όροις τον ΔΕΣΦΑ απέναντι στον συνασπισμό των «Γολιάθ» της ευρωπαϊκής αγοράς φυσικού αερίου.